Wydane przez Self-releasedRok wydania 2012Kraj PolskaNapisał Robert Jurkiewicz8Komentarze (0)
Chwalili się, że będzie bardziej agresywnie i rzeczywiście tak jest. Zaskakuje już riff w otwierającym promo "Of the Angel and His Orison". Szybki, bardzo dynamiczny motyw, bez wątpienia kuzyn potworów, jakie za zasługą Trey’a rozpanoszyły się na "Covenant". Dalej nie jest jakoś szczególnie łagodniej. Instrumentalny przerywnik a po nim utwór numer trzy i znowu gitarzyści nie próżnują. Kłania się stary dobry Vader. Nowe utwory to nie tylko kilka ostrzejszych riffów. Zwraca uwagę ich zasadnicza, zwarta natura. Zespół ograniczył progresywne wycieczki. Szkoda, że tak niewiele miejsca pozostawiono klawiszowcowi, który tak udanie koloryzował poprzedni krążek. "Iter Ad Inferni" stanowi zapowiedź nowej, dużej płyty. Gdyby w przyszłości zespołowi udało się połączyć świetne riffy jakie słyszę w recenzowanych utworach z kosmicznym klimatem i transowością znanymi z "Individual Infernal Idimmu" powstałby bez wątpienia wyjątkowy materiał, nie tylko w kontekście dotychczasowej twórczości Neolith. Tymczasem "Iter Ad Inferni" bez wątpienia spełnia swoją rolę. Zaintrygowany czekam na nowy album.
Dla tych, którzy mają ogolone głowy na łyso, nadrukowane czaszki i druty kolczaste na kapturach i czują się swobodnie w obecności cmentarnych pomników okładka Primitive Warfare powinna wydawa...
Leżąca na pomoście obu Ameryk niewielka Kostaryka na pierwszy rzut oka nie kojarzy się z z trząchającymi dynią wielbicielami hałasu, ale tamtejsza scena, skupiona głównie w San José (stolic...
Chwalili się, że będzie bardziej agresywnie i rzeczywiście tak jest. Zaskakuje już riff w otwierającym promo "Of the Angel and His Orison". Szybki, bardzo dynamiczny motyw, bez wątpienia kuzyn potworów, jakie za zasługą Trey’a rozpanoszyły się na "Covenant". Dalej nie jest jakoś szczególnie łagodniej. Instrumentalny przerywnik a po nim utwór numer trzy i znowu gitarzyści nie próżnują. Kłania się stary dobry Vader. Nowe utwory to nie tylko kilka ostrzejszych riffów. Zwraca uwagę ich zasadnicza, zwarta natura. Zespół ograniczył progresywne wycieczki. Szkoda, że tak niewiele miejsca pozostawiono klawiszowcowi, który tak udanie koloryzował poprzedni krążek. "Iter Ad Inferni" stanowi zapowiedź nowej, dużej płyty. Gdyby w przyszłości zespołowi udało się połączyć świetne riffy jakie słyszę w recenzowanych utworach z kosmicznym klimatem i transowością znanymi z "Individual Infernal Idimmu" powstałby bez wątpienia wyjątkowy materiał, nie tylko w kontekście dotychczasowej twórczości Neolith. Tymczasem "Iter Ad Inferni" bez wątpienia spełnia swoją rolę. Zaintrygowany czekam na nowy album. 
Dla tych, którzy mają ogolone głowy na łyso, nadrukowane czaszki i druty kolczaste na kapturach i czują się swobodnie w obecności cmentarnych pomników okładka Primitive Warfare powinna wydawa...
Leżąca na pomoście obu Ameryk niewielka Kostaryka na pierwszy rzut oka nie kojarzy się z z trząchającymi dynią wielbicielami hałasu, ale tamtejsza scena, skupiona głównie w San José (stolic...