The Beatles

[est]

Z The Beatles jest tak jak z Abba. Nigdy nie kupiłem i nie miałem żadnej płyty, nigdy nie włączyłem ani jednego kawałka a większość piosenek znam na pamięć.

[KreatoR]

^
(For)-Ever-Grin(d)-yyy...

[DCI Hunt]

Z The Beatles jest tak jak z Abba. Nigdy nie kupiłem i nie miałem żadnej płyty, nigdy nie włączyłem ani jednego kawałka a większość piosenek znam na pamięć.

Też tak miałem do niedawna z tym wyjątkiem, że połowę płyt już kupiłem (co prawda ruski typu 2 in 1, ale są).

[Drone]

Z The Beatles jest tak jak z Abba. Nigdy nie kupiłem i nie miałem żadnej płyty, nigdy nie włączyłem ani jednego kawałka a większość piosenek znam na pamięć.

Też tak miałem do niedawna z tym wyjątkiem, że połowę płyt już kupiłem (co prawda ruski typu 2 in 1, ale są).

Nagrajcie z VOIDHANGER cover "Imagine"! :)

[Bambi]

Imagine może nie, ale rock and roll music by do was pasował. ;) Ja tam czekam ;)

[Lykantrop]

McCartney wszystko pierdzielił: te "harmonie", chórki, refreniiki, POPowo-radiowe pierdolniki...

No... jeśli tak spojrzeć na to od drugiej strony to właśnie najcięższe kawałki The Beatles (Helter Skelter, Revolution, etc.) są autorstwa Paula. Johnowi skutecznie miękła rura, co zresztą słychać na jego solowych albumach (wyjątek zrobił, zdaje się, w "All want the truth"), podczas gdy McCartney jednak aż tak nędznej pipidówy jak Lennon o Yoko i miłości nie nagrywał. W ogóle, po latach i obiektywnie rzecz biorąc, to najlepsze albumy solowe wydał George.

[KreatoR]

McCartney wszystko pierdzielił: te "harmonie", chórki, refreniiki, POPowo-radiowe pierdolniki...

No... jeśli tak spojrzeć na to od drugiej strony to właśnie najcięższe kawałki The Beatles (Helter Skelter, Revolution, etc.) są autorstwa Paula.

Ale już takie I Want You (She's so heavy) to Lennon.

[empir]

W ogóle, po latach i obiektywnie rzecz biorąc, to najlepsze albumy solowe wydał George.

A to to ja to wiedziałem bez słuchania solowych nagrań ;)

[Bambi]

McCartney wszystko pierdzielił: te "harmonie", chórki, refreniiki, POPowo-radiowe pierdolniki...

No... jeśli tak spojrzeć na to od drugiej strony to właśnie najcięższe kawałki The Beatles (Helter Skelter, Revolution, etc.) są autorstwa Paula.

Ale już takie I Want You (She's so heavy) to Lennon.

No a to chyba najcięższy kawałek w całej dyskografii!

[Baton]

Wspaniały zespół, o czym przekonałem się dopiero gdy sięgnąłem po Sierżanta Pieprza. Wcześniej znałem tylko za radia, a to promuje oczywiście tylko te najsłodsze, najbardziej hiciarskie, popowe oblicze Beatlesów, zarzynając kilkanaście najbardziej znanych numerów do cna i czyniąc je zupełnie niestrawnymi. Nie wiem, czy jest drugi zespól, któremu media wyrządziły równie duża krzywdę. A THE BEATLES to przecież MASA doskonałej muzyki, eksperymentowania i świetnych, bynajmniej nie-wieśniackich melodii. Nie wiem, jak ich nie kochać, jeżeli się chociaż trochę siedzi w muzyce z epoki. Oczywista sprawa, że były kapele nie mniej dobre i wp-ływowe, ale... co z tego?

Najlepszego albumu nie jestem w stanie wybrać, ale o ile kiedyś najbardziej lubiłem Sierżanta, to obecnie stawiałbym jednak na Revolver. A z kolei mój ulubiony numer (Strawberry Fields Forever) jest na Magical Mystery Tour. Na szczęście można wybrac wszystkie trzy.

[Bezdech]

Odświeżyłem sobie Bitli do wysokości Sierżanta, na fail nakurwiania Byrdsów i niestety, ale coraz mnie mnie to bierze. Dokładnie tak jak napisałem wcześniej - za dużo zapychaczy. Z takiego Rubber Soul to może trzy kawałki mi obecnie podchodzą, a reszta to rozciąganie paszczy w celu uzupełnienia tlenu w organiźmie.

[Agony]

''Rubber Soul'' była jedną z pierwszych, jeśli nie pierwszą płytą o wyraźnie psychodelicznym zabarwieniu. To był 1965 rok! Niestety, aktualnie nie mam tego na CD. Następny w kolejności ''Revolver'' otworzył już psychodeliczne wrota bardzo szeroko, podobnie jak ''Fifth Dimension'' Byrdsów. W zasadzie systematyczny kurs psychodelicznego rocka powinien zacząć się właśnie od wspomnianych płyt Beatlesów i The Byrds.

[Bezdech]

Dla mnie już "Turn! Turn! Turn!" jest wyraźnie psychodeliczne, bardziej niż Gumowa Dusza. To z resztą chyba moje ulubione Ptaky.

[Bambi]

Turn, Turn, Turn ma sporo z country, folka i rocka lat 60., ma w chuj Dylana ale gdzie ty tam rys psychodeliczny dostrzegasz(i to wyraźny) to nie mam pojęcia. :D Może jeszcze na debiucie jest psychodela? :D
Rubber Soul też nie ma wielce z mającego nadejść trendu, ale takie norwegian woods całkiem nieźle wpisuje się w tę stylistykę.

[Baton]

Może jeszcze na debiucie jest psychodela? :D

No kurwa! Jeszcze jaka. THE BYRDS to jedna z tych kapel, które od początku do końca wydają się być stworzone do jarania.
Rubber Soul spoko, ale nie przepadam. To jeszcze nie CI beatlesi co trzeba jak dla mnie, może to zabrzmi dziwnie.

[Bambi]

Jo i Dylan też psychodela ;]

[Bezdech]

Turn, Turn, Turn ma sporo z country, folka i rocka lat 60., ma w chuj Dylana ale gdzie ty tam rys psychodeliczny dostrzegasz(i to wyraźny) to nie mam pojęcia. :D Może jeszcze na debiucie jest psychodela? :D
Rubber Soul też nie ma wielce z mającego nadejść trendu, ale takie norwegian woods całkiem nieźle wpisuje się w tę stylistykę.

No Norweskie Drewno jak najbardziej wczesnopsychodeliczne i zgodzę się, że RS ma kawałki nieodległe od takiego Helpa i pe-deli tam na lekarstwo.

TTT ma firmowe u Berdsów rozmyte brzęczące gitary i senne wokalizy. Sama praca gitary jest charakterystyczna dla tego, co było już za rogiem np. skale w otwieraczu. To, że folk, to oczywiste. Psychodela między innymi z tego się wywodzi.

Na dwójce masz miękkość i oniryczność uzyskaną bez studyjnych sztuczek i pogłosów. No i McGuinn na gitarze antycypuje ;)

Poza tym Bitle nagrali Rewolwera już po tym, jak obserwowali Ptaki nagrywające TTT na wizycie po drugiej stronie kałuży, więc o czymś to świadczy ;)

[Agony]

Popularnym jest pogląd, że psychodelia zaczęła się dopiero w 1967 roku na debiucie Vanilla Fudge:). Warto jednak sięgać po starsze rzeczy, by dowiedziec się, jak głęboko ta muzyka jest zakorzeniona. Ja nie znam wcześniejszych, psychodelicznych płyt od tych nagranych przez The Beatles i The Byrds (niekoniecznie w takiej kolejności), podobnie jak nikt przed The Kinks i The Who nie grał wg mnie naprawdę czadowo. Niesamowite, ale dla mnie jeszcze z 10 lat temu muzyka nagrana przed rokiem 1967 i przed dwójką The Moody Blues była niesłuchalna, zbyt archaiczna. Takie podejscie mija w drodze kształtowania się muzycznego gustu:)

[Bambi]

No debiut VF w sumie idealnie się nadaje na wyznacznik psychodelii - jest tam wszystko, zwolnione, senne tempo, delikatne wymęczone wokalizy, mnóstwo marihuanowego dymu i oparów lsd. Żadnej autorskiej kompozycji, a płyta genialna.

[Baton]

Rubber Soul spoko, ale nie przepadam. To jeszcze nie CI beatlesi co trzeba jak dla mnie, może to zabrzmi dziwnie.

Ale ja glupi Baton jestem, Rubber Soul oczywiście doskonałe i z "wczesnych" Beatlesów robi mi najbardziej, same hiciory, jeden po drugim i nie ma już tej charakterystycznej głupkowatości, czy też może precyzyjniej, nie jest już taka wkurwiająca.

Za karę Bozia sprawiła, że McCartney nie zagrał mi na koncercie żadnego numeru z tej płyty, idę się zabić.

edit: w ogóle im więcej ich słucham, tym bardziej mi się w bani przewraca na punkcie czwórki z Liverpoolu, zajebiści byli, od początku do końca. I mi się non stop przewartościowuje dyskogrtafia, ale na obecny stan osłuchania (każdy album po kilkadziesiąt razy) na top dałbym Abbey Road.