MEGADETH

[535]

Mówiłem, że jest nieźle. Metal nigdy nie skona. ;)

[Block69]

Fajny początek, oczywiście solo goni solo, ale mniej więcej od połowy płyty napięcie zaczyna siadać, a pod koniec robi sie męcząco. Za długa płyta. Skróciłbym to o przynajmniej 10min. Takie wrażenia po pierwszym odsłuchu.

[HAL_9000]

Czyli co, znów solówek od chuja i jeszcze? Jak tak, to pierdolę - nawet kraść tego nie będę.

[Rattlehead]

moim zdaniem nieco mniej niż na Endgame

[nicram]

^ nawet zaryzykowałbym stwierdzenie, że znacznie mniej

Czyli co, znów solówek od chuja i jeszcze? Jak tak, to pierdolę - nawet kraść tego nie będę.

A co? Nie lubisz solówek dwóch genialnych gitarzystów????? Bo ja uwielbiam!

[HAL_9000]

Nie, wolałem Martę Friedman. Zasadniczo solówek nie lubię, wolę jakieś przemyślane konstrukcje, zamiast bezmyślnego wpierdalania gitarowego kultu Onana, gdzie tylko się da to zrobić.

[nicram]

Friedman bezwzględnie komponował bardziej słuchalne (radio-friendly :-)) solosy, ale gra Brodericka jest agresywniejsza, trudniejsza i jakby będąca większym wyzwaniem dla słuchacza. Ja to lubię! :-)

[Rattlehead]

Po dwóch odsłuchach nie nie wiem co sądzić, to dobry znak

[mad]

Ja też nie wiem, co sądzić. Ale nie jestem pewien, czy to dobry znak. Jestem po 1 odsłuchu FLAC. Melodie nie są tak nachalne jak na poprzednich płytach - to dobrze. Ale trzeba teraz to trochę porozgryzać.

[Block69]

Friedman bezwzględnie komponował bardziej słuchalne (radio-friendly :-)) solosy, ale gra Brodericka jest agresywniejsza, trudniejsza i jakby będąca większym wyzwaniem dla słuchacza. Ja to lubię! :-)

Broderick to bardzo dobry, metalowy gitarzysta tyle, że bez własnego stylu. Taki świetnie wykształcony odtwórca swoich idoli. Może i jest szybszy i agresywniejszy od Friedmana, ale nie ma tego feelingu i artykulacji. Ze wszystkich późniejszych gitarzystów MEGADETH to on najlepiej odgrywa partie Friedmana (i chwała mu za to), jednak słychać, że to nie ten sam poziom.

[Rattlehead]

Po kilkunastu odsłuchach na gorąco stwierdzam, że jest mniej melodyjnie (cukierkowo) niż na 5ciu, 6ciu, a nawet 7miu płytach wstecz. Kilka fajnych nawiązań nawet do debiutu. Chłopaki już nie szaleją solówkowo na wiosłach jak poprzednio. Nawet wokal wydaje mi się jakiś taki bardziej agresywny, co jest na plus oczywiście. No i słychać, że Ellefson jest w końcu na swoim miejscu. Co do nazwisk Broderick, Friedman jest dokładnie tak jak Blocku napisał - zgadzam się z tym w 100%. Tak więc nic tylko słuchać, słuchać i jechać przy najbliżeszej okazji na koncert. Chciałbym w końcu usłyszeć na żywo taki New World Order - kurwa oszalałbym.

[nicram]

^ miałem podobne odczucia, tyle tylko, że słuchałem raz, nie ma ch... we wsi, chcę mieć fizyczny nośnik, w sumię jeszcze tylko 1 tydzień. Za tym pierwszym razem bardzo mi się podobało, ale teraz pozostało już tylko czekać :-).

[Rattlehead]

Ja już zamówiłem. Aaa... jeszcze ze 2 razy przesłucham i też wypierdolę, żeby troszkę się wygłodzić przed oryginałem. Może 3. ;)

[Riven]

Po kilkunastu odsłuchach na gorąco stwierdzam, że jest mniej melodyjnie (cukierkowo) niż na 5ciu, 6ciu, a nawet 7miu płytach wstecz. Kilka fajnych nawiązań nawet do debiutu.

Zacheciles mnie.

[Pteroczłek]

Chłopie ja mówię o 5CD/3LP box set:

Tu masz link do krótkiej prezentacji:

Musiałeś to wrzucać? Miałem zacisnąć pasa z wydatkami płytowymi na koniec roku, a coś czuję, że ten box stanie się jednym z pierwszych elementów wyposażenia zakupionych do mojego nowego lokum. :)
Widzę, że nowa płyta na razie ma dobry odbiór. Ja z odsłuchem wstrzymam się do odebrania oryginału - niemniej mam przeczucie, że poziom przyzwoitego "Endgame" zostanie utrzymany. Tym bardziej, że Ellefson znów obecny na pokładzie.

[Rattlehead]

Thirteen times and it’s been lucky for me
After everything, you still want me to bleed
Thirteen ways to see the devil in my eyes
Because I stood here thirteen times and I’m still alive

kurwa jego mać, a miałem przestać dzisiaj tego słuchać. Dobra od jutra

[PureHate]

To wydanie jest naprawdę piękne i chyba się skusze mimo naprawdę strasznej ceny.Mieć najlepszy album Megadeth w takiej postaci to naprawdę coś.

[KreatoR]

Nie, wolałem Martę Friedman. Zasadniczo solówek nie lubię, wolę jakieś przemyślane konstrukcje, zamiast bezmyślnego wpierdalania gitarowego kultu Onana, gdzie tylko się da to zrobić.

Nie wyobrażam sobie płyty MegadetH z oszczędnymi solówkami.

[Riven]

pare riffow wzietych prosto z RIP, a ze zaraz przed odsluchem nowej przeleciala RIP, to hmm no... Nie no, nie wypowiem sie na razie. Jest dobrze, ale nie mam pojecia w ktorym kierunku pojdzie dalej.

[Rattlehead]

i o to właśnie chodzi, element zaskoczenia musi być