Po prostu JAZZ!

[Harlequin]

Litewska No Business wypluwa kilka dni temu 5 nowych wydalnictw, m.in Brotzmann/Kondo/Toyozumi czy koncertówke Karen Borcy w trio/kwartecie/kwintecie, ale moim zdaniem na szczególną uwagę zasługuje ten album:



Tutaj nie ma co zbierać, żydowskie i klezmerskie wibracje przemycone w nienachalnej, ale dalekiej od sennej narracji serwowanej przez wytrawnych instrumentalistów. Płyta pełna smaczków, fenomenalnej kohabitacji i ogromnej świadomości tego co cche się zagrać. Pók co mój tegoroczny faworyt jeśli chodzi o jazzowe poletko.

[Harlequin]

Bardzo ciekawy projekt z bardzo róznorodną muzyką - od ambientu, przez chamber jazz, postrock, po free. W składzie m.in Zoh Amba oraz Shahzad Ismaily. Cłościowo zaskakująco spójny.

A tu archwalny koncert z lat 90., skład morderstwo, wykonanie morderstwo:. Dzis premiera, całość w wypożyczalniach:

[Harlequin]

Szwedzki kwartet pod batutą trębacza Gorana Kajfesa z Berthlingiem (Fire!) w składzie. Transowe, oszczędne, ale niekoniecznie minimalistyczne, nieco systetyczne w teksturze i tropikalne w rytmice. Bogactwo melodii i dobrych motywów jest tu prima sort.

[Harlequin]

Bardzo przyjemny albumie z Wojtkiem Mazolewskim na baie. Sporo współczesnej, brytyjskiej sceny tu słychać, sporo bardziej współczesnych, nieco elektronicznych tekstur, zabawy brzmieniem, łapania przetrzeni. Nice.

[Harlequin]

Bardzo sympatyczne nagranie z Amsterdamu z Keefem Jacksonem (Sax, klarnet) i Frankiem Rosalym (gary). Zupełnie jakby przenieść się w czasie z 70 lat i wrzucić w to szczypte nienachalnego free impro. Może i nic wybitnego, ale bardzo przyjemne nagranie.

[Harlequin]

Bardzo tęgi free jazz, który nie boi się elektroniki i hip-hopu. Mette Rasmussen pozazdrościła Steve'owi Lehmanowi, Keirowi Neuringerowi i Shabace Hutchingsowi. Fani SONS OF KEMET, IRREVERSIBLE ENTANGLEMENTS czy SELEBEYONE powinni obadać

[Harlequin]

Świetna płyta od meksykanki, spiritual jazz podbarwiany dużą dawką latynoamerykańskiego rytmizowania, miejscami gęsty, ale nie przekraczający granicy agresywnego free.

[Harlequin]

Prawie rok czekania na kolejne wydawnictwo z serii The Bridge Sessions. Dużo elektroniku, pisków, trzasków i zgrzytów, na to wszystko oszczędne, zgryźliwe saksofony, szczypta pianina i skrzypiec. Nie ma lipy!

[Harlequin]

Mette Rasmussen znów w natarciu. Saksofonistce towarzyszą pianista Craig taborn oraz pałker Ches Smith. Zwięzły, ognisty free. Miód!

[Harlequin]

Gustafsson wkrzesił AALY Trio i od razu cios w ryj. Jeden z lepszych free jazzów tego roku.

[Wasyl]

Musowo wysłuchać

[HCDamage]

Mnie zawsze zastanawiało jak muzycy Jazzowi grają na koncertach te wygibasy muzyczne i pamiętają jak grać na żywca to co powstało w studio. Oczywiście szacunek za taką pamięć co do nut. No chyba że wszyscy grają dokładnie to co jest na kartce w postaci takich dźwięków. Nie moja bajka ale czysta ciekawość.

[Harlequin]

Mnie zawsze zastanawiało jak muzycy Jazzowi grają na koncertach te wygibasy muzyczne i pamiętają jak grać na żywca to co powstało w studio. Oczywiście szacunek za taką pamięć co do nut. No chyba że wszyscy grają dokładnie to co jest na kartce w postaci takich dźwięków. Nie moja bajka ale czysta ciekawość.

Weź pod uwagę, że spora część jazzu to muzyka improwizowana. A w tym improwizowanym jazzie często jest tak, że na płytach zamieszczają jakies "alternate take", które czasem różnią się od pierwowzoru

[HCDamage]

Tak myślałem że w tym musi być jakaś improwizacja no bo jak inaczej, no ni chuja. Dla mnie już kosmosem jest twórczość Dream Theater i to co wyczyniają na gitarach, chociaż nie moja bajka ale mój mózg by nie ogarnął takiego miotania nutami jak właśnie DT. Może jak bym grał na gitarze cokolwiek jakoś inaczej bym to określił no ale mój jedyny kontakt z gitarą (pudło) to było "założenie" jej koledze na głowę. Dawne i piękne czasy, a było to na koncercie Aion o ile dobrze pamiętam.

[WaszJudasz]

Mnie zawsze zastanawiało jak muzycy Jazzowi grają na koncertach te wygibasy muzyczne i pamiętają jak grać na żywca to co powstało w studio.

Oni akurat bardzo mało mają do zapamiętania, bo stałym elementem jest przeważnie tylko temat, czyli główny riff, reszta to granie wedle stylu i improwizacja

Chociaż czytałem, że np. u Monka ekipa miała problem, żeby unisono zagrać równo to:



Ciekawostka: bodaj Ravel powiedział kiedyś, że według niego muzycy jazzowi grają lepiej, niż ci zatrudniani w filharmoniach, ale jednocześnie on by ich nie zatrudnił, bo by im krzywdę zrobił.

[RippingHeadache]

Fire! Orchestra 29 marca w Gdańsku w ramach Jazz Jantar.
Bilety w sprzedaży online od 13 stycznia, raczej szybko pójdą, zwłaszcza że dziś w sprzedaży w kasie Żaka było 80 biletów na koncert jw i dodatkowe bodajże 2 koncerty tba w sali kinowej i raczej większość z nich się już sprzedała. Karnety na cały JJ też są wyprzedane.

29 marca na Festiwalu Jazz Jantar wystąpi FIRE Orchestra Special Edition
Co to oznacza? Światową premierę nowego, jeszcze niezatytułowanego materiału. Publiczność w Gdańsku nie tylko usłyszy dotąd niewykonywane utwory jako pierwsza, pozna w dodatku nowy skład tej międzynarodowej orkiestry. Znajdą się w nim:
Sofia Jernberg - wokal, Anna Líndal - skrzypce, Mats Gustafsson - saksofon barytonowy, elektronika, dyrygentura, Mette Rasmussen - saksofon altowy, Anna Högberg - saksofon altowy, Adia Vanheerentals - saksofon tenorowy i sopranowy, Mats Äleklint - puzon, Sebi Tramontana - puzon, Heiða Karine Jóhannesdóttir - tuba, elektronika, Susana Santos Silva - trąbka, Lina Allemano - trąbka, Joachim Nordwall - elektronika, Alex Zethson - instrumenty klawiszowe, Johan Berthling - kontrabas, Mads Forsby - perkusja, Mariá Portugal - perkusja i wokal, Juan Romero - perkusjonalia.

[WaszJudasz]

Że tak zapytam: są wśród kolegów miłośnicy jazzu tego nieco bardziej tradycyjnego? Bo widzę, że ciągle jakieś free i awangarda tutaj leci, na czym ja korzystam, bo lubię i bez wrzutek Pana Harlequina w ogóle bym nie wiedział co się w jazzie dzieje współcześnie, jednej płyty tegorocznej bym nie wymienił, tak zakopany siedzę w latach 50-60-70., niemniej wciąż dla mnie najważniejszym tegorocznym wydawnictwem jest taki wykopek:



a w zeszłym roku najbardziej jarało mnie:

[Harlequin]

Kilgore w temacie "np." wrzuca sporo bardziej klasycznych rzeczy, mozna troche wyhaczyć.

Od siebie polece z rzeczy mniej oczywistych Johnny'ego Dyani - płyty " Witchdoctor's Son" i "Song For Biko". Ta pierwsza.mocno osadzona w tradycyjnej, afrykanskiej plemiennosci i brazylijskiej lekkosci i spiewnosci. Nierówna, ale wyrazista i ma momenty wybitne ("Magwaza" to moja jazzowa topka w ogóle). Song For Viko vardziej osadzona w jazzowej tradycji i od noej zalecalbym zacząc z Dyani'm

[WaszJudasz]

O proszę Nie znam, nazwisko nic mi nie mówi, zbadam, dzięki!

A, jedyny z zespołu, którego kojarzę, to oczywiście John Tchicai.

[Kilgore]

Jak chcecie coś w tradycji afrykańskiej to polecam

I jeszcze fotka z tylu z polecajkami wydawcy