NILE

[Nasum]

Ja na ten przykład Ithyphallic doceniłem trochę później. Z początku wydawał mi się jednostajny i trochę nudny, teraz wiem, że jest lepszy niż początkowo sądziłem. Może nawet lepszy od czwórki.

[mad]

Uwielbiam Ithyphallic od bodajże trzeciego odsłuchu. Genialne kompozycje. Nie nudzą się po prawie 13 latach. To chyba jednak moja ulubiona płyta Nile.

[Plagueis]

^ "Ithyphallic" znakomity album, również bardzo sobie cenię.

[Nasum]

To jest też jeden z najlepiej brzmiących albumów Nile. Ciężko, masywnie, a przy tym nic nie ginie w gąszczu perkusyjnej kanonady i gitarowych, pokręconych riffów.

[Plagueis]

To też się zgadza. :)

[mad]

Miło czytać takie posty zważywszy na hejt, jakim został tutaj potraktowany Ithyphallic 13 lat temu ;)

[Nasum]

Czy hejt, to nie wiem, aż tak źle chyba nie było. Przyznaję, że docenienie tego albumu trochę mi zajęło, sporo ludzi zaczęło kręcić nosem że to już nie tak świeży Nile jak dotychczas. Oczywiście że już nie tak świeży, pierwsze dwa były najświeższe, bo przed nimi nikt tak nie grał, nikt nie połączył orientalnej muzyki z death metalem tak jak oni! To była piąta płyta, więc jak mogła być świeża? Niczego już tu nie odkryli, nie wpuścili powiewu świeżego powietrza, nie odmłodzili gatunku - zrobili to już wcześniej, tutaj skupili się na doszlifowaniu pewnych pomysłów, poprawili brzmienie, przyśpieszyli.

I to moim zdaniem ciągnie się za nimi do teraz. Takie rozdmuchane oczekiwania. Każda płyta ma być rewolucją, każda ma wnosić coś nowego, każda ma być drogowskazem i inspiracją dla naśladowców. Jeśli tak nie jest, to już zjadają swój ogon, powtarzają się, stają się nudni, a najprawdziwsze są tylko dwie pierwsze płyty. Nikt nie chce się wsłuchać, że te albumy także mają sporo do zaoferowania, są doskonaleniem stylu, który zapoczątkowali w 1998. Nadal grają w takim stylu, nadal jest to mocne, brutalne i wpadające w ucho. Dobrym przykładem zespołu który rewolucjonizował muzykę za każdym razem jest chyba Entombed. Po trzeciej płycie zaczęli kombinować i starali się grać coraz inaczej, aż do takiego "Same difference" - sami odpowiedzcie sobie, czy to była właściwa droga dla tego zespołu. Cieszę się, że Nile takiej drogi nie obrał.

[r o b e r t]

Byłem na Nile w zeszłym roku i przy utworach z najnowszego albumu ludzie , też się doskonale bawili
doskonałe tany , tany.

[Plagueis]

Czy hejt, to nie wiem, aż tak źle chyba nie było. Przyznaję, że docenienie tego albumu trochę mi zajęło, sporo ludzi zaczęło kręcić nosem że to już nie tak świeży Nile jak dotychczas. Oczywiście że już nie tak świeży, pierwsze dwa były najświeższe, bo przed nimi nikt tak nie grał, nikt nie połączył orientalnej muzyki z death metalem tak jak oni! To była piąta płyta, więc jak mogła być świeża? Niczego już tu nie odkryli, nie wpuścili powiewu świeżego powietrza, nie odmłodzili gatunku - zrobili to już wcześniej, tutaj skupili się na doszlifowaniu pewnych pomysłów, poprawili brzmienie, przyśpieszyli.

I to moim zdaniem ciągnie się za nimi do teraz. Takie rozdmuchane oczekiwania. Każda płyta ma być rewolucją, każda ma wnosić coś nowego, każda ma być drogowskazem i inspiracją dla naśladowców. Jeśli tak nie jest, to już zjadają swój ogon, powtarzają się, stają się nudni, a najprawdziwsze są tylko dwie pierwsze płyty. Nikt nie chce się wsłuchać, że te albumy także mają sporo do zaoferowania, są doskonaleniem stylu, który zapoczątkowali w 1998. Nadal grają w takim stylu, nadal jest to mocne, brutalne i wpadające w ucho. Dobrym przykładem zespołu który rewolucjonizował muzykę za każdym razem jest chyba Entombed. Po trzeciej płycie zaczęli kombinować i starali się grać coraz inaczej, aż do takiego "Same difference" - sami odpowiedzcie sobie, czy to była właściwa droga dla tego zespołu. Cieszę się, że Nile takiej drogi nie obrał.

Brawo, Nasum! Bardzo mnie cieszą takie głosy rozsądku. :)

[Castor]

To jest też jeden z najlepiej brzmiących albumów Nile. Ciężko, masywnie, a przy tym nic nie ginie w gąszczu perkusyjnej kanonady i gitarowych, pokręconych riffów.

"Ithyphallic"?? Na pewno o ten album Ci chodziło? Przecież "Ithyphallic" to najgorszy album pod względem brzmienia. Muzycznie album broni się, ale produkcja leży i kwiczy. Nie ma tam mocy jaką powinien charakteryzować się porządny album Deathmetalowy. Goście z Nile chyba też doszli do takich wniosków, dlatego do produkcji następnego albumu zaprosili kogoś, kto na Death metalu się zna - Erik Rutan nagrywał im bębny.

[Plagueis]

"Ithyphallic" to najgorszy album pod względem brzmienia. Muzycznie album broni się, ale produkcja leży i kwiczy.

No ja pierdolę...

[ursus]

na moje powinni nagrywać krótsze płyty. Czas 35 max 40 min by był najlepszy

[bartwa]

na moje powinni nagrywać krótsze płyty. Czas 35 max 40 min by był najlepszy

Tak jak to zrobili na Amongst the Catacombs of Nephren-Ka.

[ursus]

na moje powinni nagrywać krótsze płyty. Czas 35 max 40 min by był najlepszy

Tak jak to zrobili na Amongst the Catacombs of Nephren-Ka.

dokładnie proszę pana. 33:07 idealny czas trwania

[Plagueis]

Trochę trudno jest mi sobie wyobrazić taki "In Their Darkened Shrines" zamknięty w 33 minutach...

[bartwa]

na moje powinni nagrywać krótsze płyty. Czas 35 max 40 min by był najlepszy

Tak jak to zrobili na Amongst the Catacombs of Nephren-Ka.

dokładnie proszę pana. 33:07 idealny czas trwania

A i album genialny.

[Medard]

Nile gra taki death metal dla przyjemniaczków, żeby się dobrze słuchało, ale, żeby się nie pobrudzić, nie usmarować, nie poczuć stęchlizny czy bólu, aby nie wniknąć w gatunek. Ma wszystkie dobre elementy tego stylu, kompozycje, solówki, wszystko poukładane, ale jest to jak wielkie produkcje Hollywood, czyli ma być dobre dla wszystkich.

Jak jest technicznie, to się zatrzymuje w pół drogi, żeby nie pójść za daleko i nie zmęczyło to słuchacza.

Ok, trzy pierwsze płyty, a nawet cztery są dobre, ale tylko tyle, brakuje trochę eksperymentu czy ryzyka w grze tego zespołu. Spróbowania czegoś po kilku płytach w podobnej stylistyce.

[Nasum]

Ten opis że to death metal dla przyjemniaczków jakoś mi nie pasuje, a na pewno nie w kontekscie pierwszej czy drugiej płyty.

[ursus]

Niestety ostatnia ich płyta to straszny kał

[Żułek]

Trochę trudno jest mi sobie wyobrazić taki "In Their Darkened Shrines" zamknięty w 33 minutach...

to samo miałem napisać