BATHORY

[uglak]

to juz raczej freeganie - w koncu zbieraja to co darmowe. jak juz obrazasz to celnie :P

To sa ci co wyjadaja ze smietnikow, tak?

ci sami

[535]

to juz raczej freeganie - w koncu zbieraja to co darmowe. jak juz obrazasz to celnie :P

To sa ci co wyjadaja ze smietnikow, tak?

ci sami

Trash metalowcy?

[Karkasonne]

Poważniejsze starcie z Nordland II. Ktos może spytać, dlaczego nie najpierw jedynka, odpowiedz brzmi: dwójka wydawała mi się słabsza i łatwiejsza do rozliczenia. O nordlandach dużo powiedziano, raczej złych slow. Moim zdaniem bolączka jest szeroka. Po pierwsze, teksty. Żenada. Mam wrazenie, ze czytam w kółko jeden i ten sam fragment. Czestochowskie rymy i pokrzywdzone zdania sprawiają, ze wzdycham. Dupa tam, ktoś powie, ze teksty Bathory nigdy nie powalały. Fakt, ze nawet na Twilight znajda się słabsze teksty, np Under The Runes, ale generalnie Hmmaerheart i Twilight maja świetne liryki. Chuj z tym, powiecie - to nie tekstów się słucha. Niech będzie. Co wiec z muzyka? Klawisze, ja pierdole, jak on w ogole mógł to zrobic i nie czuć przypału przy np. Sea Wolf? Nie ogarniam. Po drugie, bieda z riffami - w takim sensie, ze kompozycje są wyjątkowo na jedno kopyto, żadnego budowania napięcia, kawałki jak w Chrome Division - jest riff, jest utwór. Gwóźdź do trumny: wokale. Zero emocji, jakby mu zapłacili za nagranie czegoś, co go męczyło. Jak porównać to z ekspresja z Hammerheart (sacrifice... to thunder God!), to sytuacja się pogarsza. Za tutaj małe wyjątki, np. The Land. Po czwarte, te autocytaty są czasem zbyt jaskrawe. Zaskakujące może być tylko to, ze wciąż słucha się tego nieźle, ale formuła jest rozwodniona.

Z drugiej strony, ileż można słuchać tamtych dwóch?

[Oferma]

jakby mu zapłacili za nagranie czegoś, co go męczyło

Masz odpowiedź. Generalnie chodza słuchy, ze "Twilight" miał być ostatnim albumem Bathory, a reszta to dojenie hajsu przez Bossa i co i rusz podupadającego finansowo Quorthona.

[Heretyk]

oba Nordlandy to wspaniałe płyty. dla mnie. ale ja chuja wiem o muzyce

[byrgh]

Poważniejsze starcie z Nordland II. Ktos może spytać, dlaczego nie najpierw jedynka, odpowiedz brzmi: dwójka wydawała mi się słabsza i łatwiejsza do rozliczenia. O nordlandach dużo powiedziano, raczej złych slow. Moim zdaniem bolączka jest szeroka. Po pierwsze, teksty. Żenada. Mam wrazenie, ze czytam w kółko jeden i ten sam fragment. Czestochowskie rymy i pokrzywdzone zdania sprawiają, ze wzdycham. Dupa tam, ktoś powie, ze teksty Bathory nigdy nie powalały. Fakt, ze nawet na Twilight znajda się słabsze teksty, np Under The Runes, ale generalnie Hmmaerheart i Twilight maja świetne liryki. Chuj z tym, powiecie - to nie tekstów się słucha. Niech będzie. Co wiec z muzyka? Klawisze, ja pierdole, jak on w ogole mógł to zrobic i nie czuć przypału przy np. Sea Wolf? Nie ogarniam. Po drugie, bieda z riffami - w takim sensie, ze kompozycje są wyjątkowo na jedno kopyto, żadnego budowania napięcia, kawałki jak w Chrome Division - jest riff, jest utwór. Gwóźdź do trumny: wokale. Zero emocji, jakby mu zapłacili za nagranie czegoś, co go męczyło. Jak porównać to z ekspresja z Hammerheart (sacrifice... to thunder God!), to sytuacja się pogarsza. Za tutaj małe wyjątki, np. The Land. Po czwarte, te autocytaty są czasem zbyt jaskrawe. Zaskakujące może być tylko to, ze wciąż słucha się tego nieźle, ale formuła jest rozwodniona.

Z drugiej strony, ileż można słuchać tamtych dwóch?

Dodajmy, że grane na harmonijce :V

[Believer]

oba Nordlandy to wspaniałe płyty. dla mnie. ale ja chuja wiem o muzyce

+1

[pr0metheus]

Generalnie chodza słuchy, ze "Twilight" miał być ostatnim albumem Bathory, a reszta to dojenie hajsu przez Bossa i co i rusz podupadającego finansowo Quorthona.

generalnie chodza słuchy ze jesz muchy.
daj spokoj , nikt nie dorobil sie tylu plotek co quorthon i bathory

oba Nordlandy to wspaniałe płyty. dla mnie. ale ja chuja wiem o muzyce

+1

no popatrz, to zupelnie jak ja

[Sturm]

Całkowicie subiektywne wrażenie: BATHORY skończył się na „Hammerheart”. Ale jak się skończył... Płyta-absolut. „Twilight” to przy niej nudna, rozwleczona słabizna i całkowicie jestem w stanie uwierzyć opowieściom o nagrywaniu wokali w kiblu. Późniejsze wydawnictwa to najwyżej wycinkowe ciekawostki, Nordlandy są kawałkowo nawet OK, jednak jako całość się nie bronią.

Ale po „Hammerheart” nie można było inaczej.

[vicek]

Jak dla mnie jedynka to absolut i jeszcze lubię Octagon .

[Sturm]

Można i tak! Aczkolwiek pięć pierwszych to oczywiste oczywistości.

[vicek]

Można i tak! Aczkolwiek pięć pierwszych to oczywiste oczywistości.

Też dobre płyty, ale te dwie to moje ulubione.

[ozob]

Tylko 3 i 4.

[trup]

U mnie to się tak zmienia....

raz jest to B>UtSotBM>BFD>TRoDaE>BOI> reszta
raz jest to BFD>B>UtSotBM>TRoDaE>BOI> reszta
raz jest to UtSotBM>BFD>B>TRoDaE>BOI> reszta

po prostu wariacje 4 pierwszych...
Ale żadna po Blood Fire Death nigdy nie wskoczyła do pierwszej 4ki.

Nordlandy dość dobrze opisał KarkasĄ.
Octagon i Requiem - nigdy mnie nie ruszyły...
Destroyer of Worlds - bdb ale jednak za BOI - musiałbym się zastanowić w sumie dlaczego... ale jednak gorzej ją oceniam i dużo rzadziej wracam...

[Deathhammer66]

Zaczyna się... to ja też dołożę cegiełkę.

Hammerheart i Under the Sign of the Black Mark - som to absoluty. Twilight of the Gods świetna, ale brakuje jej monumentalności poprzedniczki, z wokalami faktycznie miejscami coś niedobrego się dzieje(ale miejscami są zajebiste). BFD to totalny wygar w stylu najlepszych płyt Slayera, bardzo lubię, choć uważam, że część thrash metalowa jest lepsza niż jeszcze nie do końca oszlifowana viking-m. Z perspektywy czasu najrzadziej wracam do debiutu(oczywiście mówię o pierwszej, najbardziej znaczącej szóstce, późniejsze to takie tam plumkanie), w The Return czai się prawdziwe, pierdolone ZŁO - najbardziej mroczna płyta Bathory, o czym już wcześniej zresztą tu pisałem.

[trup]

No ja to jednak nieprzytomny jestem... oczywiście HAMMERHEART przed BOI. W sumie chyba nawet przed BFD. Twilight przed BOI ale na końcu pierwszych absolutów.

W sumie, najczęściej słucham HAMMERHEART i chyba tak często, że o niej zapomniałem w podsumowaniu :D
Bo to taka oczywistość.
No i drugi najczęściej słuchany album UtSotBM. A 3 to JEDYNKA.

[trup]

Zaczyna się... to ja też dołożę cegiełkę.

Hammerheart i Under the Sign of the Black Mark - som to absoluty. Twilight of the Gods świetna, ale brakuje jej monumentalności poprzedniczki, z wokalami faktycznie miejscami coś niedobrego się dzieje(ale miejscami są zajebiste). BFD to totalny wygar w stylu najlepszych płyt Slayera, bardzo lubię, choć uważam, że część thrash metalowa jest lepsza niż jeszcze nie do końca oszlifowana viking-m. Z perspektywy czasu najrzadziej wracam do debiutu(oczywiście mówię o pierwszej, najbardziej znaczącej szóstce, późniejsze to takie tam plumkanie), w The Return czai się prawdziwe, pierdolone ZŁO - najbardziej mroczna płyta Bathory, o czym już wcześniej zresztą tu pisałem.

No nie mów że "Rise the Dead", "Armageddon" czy "Sacrifice" czy "Necromansy " to nie jest zło :-)

[Deathhammer66]

Dla mnie to takie zło w wydaniu rokendrolowym, jeśli wiesz co nam na myśli :) Venom na sterydach. Oczywiście bardzo lubię, ale przy dwójce to są rurki z kremem :D

[byrgh]

Zaczyna się... to ja też dołożę cegiełkę.

Hammerheart i Under the Sign of the Black Mark - som to absoluty. Twilight of the Gods świetna, ale brakuje jej monumentalności poprzedniczki, z wokalami faktycznie miejscami coś niedobrego się dzieje(ale miejscami są zajebiste). BFD to totalny wygar w stylu najlepszych płyt Slayera, bardzo lubię, choć uważam, że część thrash metalowa jest lepsza niż jeszcze nie do końca oszlifowana viking-m. Z perspektywy czasu najrzadziej wracam do debiutu(oczywiście mówię o pierwszej, najbardziej znaczącej szóstce, późniejsze to takie tam plumkanie), w The Return czai się prawdziwe, pierdolone ZŁO - najbardziej mroczna płyta Bathory, o czym już wcześniej zresztą tu pisałem.

Kiedyś mój ulubiony Batory. Nie wiem, jak wygląda to teraz.

[Ubzdur]

Deathhammer66- mamy dokładnie takie samo spojrzenie na temat Bathory 1:1