POGROBOWCY BATHORY

[trup]

Przepraszam za offtop i już spierdalam.

[Plagueis]

wspomniane już było Graveland, i dobrze, bo dla mnie taki "Immortal Pride" czy "Creed of Iron" ma trochę (albo i więcej niż trochę) wspólnego z Bathory

Podobnie jak Iuvenes:

[youtube][/youtube]

[Karkasonne]

Powiem wam, że podskórnie nie ufam, jak viking metalowy zespół jest spoza Skandynawii. A bywały takie z Hiszpanii, Argentyny, Meksyku, Chile, Wenezueli i Holandii.

[Plagueis]

Idąc tym tropem, Nile nie powinien się zabierać za tematykę starożytnego Egiptu, a przecież robią to w swojej niszy najlepiej na świecie. ;)

[Karkasonne]

To zupełnie inna sprawa. Viking metal zajmuje się tematyką wikingów, ale muzyka nie jest bezpośrednio zaczerpnięta z muzyki wikingów (a jeśli tak, to dobre riffy napierdalali). Nile bawi się nawiązaniami do muzyki egipskiej (względnie naszego o niej wyobrażenia), ale nie uzurpuje sobie miejsca w kulturze Egiptu.

[Ubzdur]

Z tymi Latynosami to ciekawa sprawa jest. Mają ewidentnie zajawkę na epickie klimaty, czy to gotyckie (sopor aeternus) czy pagan/viking (Graveland z tego co widać po internetach ma sporo hiszpanojezycznych fanów). Może kompensują sobie własny klimat, tak jak u nas większość marząca o słonecznych latynoskich klimatach kojarząc je najczesciej z wypoczynkiem i wakacjami. Śmieszna sprawa jajajaja

[Plagueis]

To zupełnie inna sprawa. Viking metal zajmuje się tematyką wikingów, ale muzyka nie jest bezpośrednio zaczerpnięta z muzyki wikingów (a jeśli tak, to dobre riffy napierdalali).

Podobnie jak muzyka Nile nie jest bezpośrednio czerpiąca z muzyki starożytnego Egiptu, o której w sumie niewiele wiemy. Oddaje klimat tamtego miejsca i czasu...i tyle.

Nile bawi się nawiązaniami do muzyki egipskiej (względnie naszego o niej wyobrażenia)

O własnie. :)

ale nie uzurpuje sobie miejsca w kulturze Egiptu.

A to któraś z kapel grających viking metal w Brazylii czy Argentynie uzurpuje sobie miejsce w kulturze Skandynawii?

[Karkasonne]

Coś tam wiemy i muzyce jeśli nie starożytnego to starego Egiptu, istnieją pewne skale które do tego nawiązują. Grający viking metal najczęściej biorą go z całym dobrodziejstwem inwentarza, tzn nie ukrywają się z pogaństwem, są antychrześcijańscy itd. Tworzy to pewna całość. A Nile nie są wyznawcami żuka gnojownika ani nie chwała Anubisa, chyba ze o czymś nie wiem. Dla mnie muzyka stanowi pewna całość z wizerunkiem. Viking metal z Polski jest jeszcze zrozumiały, bo mieliśmy jakieś powiązania, ale z Ameryki południowej już nie bardzo. Oczywiście wiem, ze zawsze będą tacy, dla których liczy się wyłącznie muzyka, i jeśli ktoś gra black metal ale nosi rurki i czapkę z daszkiem to żaden problem. Dla mnie to nie przejdzie, nigdy nie przechodziło, za duży dysonans. Coś jak ksiądz ruchajacy na boku. Można mowić ze dla niektórych to zwykła praca, ale nie potrafię ot tak przymknąć na to oko.

[Plagueis]

Nie za poważnie podchodzisz do tematu przypadkiem? ;) Przecież u tych kapel wizerunek idzie w parze z muzyką, więc o co chodzi? O to, że dziadek nie miał na imię Ragnar? I chyba nie ma nic "nieprawdziwego" (onegdaj bardzo popularne słowo w pewnych kręgach) w mundurku viking metalowca z Argentyny, skoro ten nosi te swoje rogi i futra na potrzeby sesji do płyty, co nie oznacza przecież, że na co dzień wznosi pieśni do Odyna, bo mitologią nordycką interesuje się zapewne z czystej pasji i nie ma ona nic wspólnego z wiarą. Ci ludzie nie twierdzą, że są potomkami Wikingów (choć była pewna brazylijska ekipa, która twierdziła, że pochodzą w prostej linii od założycieli kolonii, którą Wikingowie założyli na wybrzeżach Brazylii :D) i nie uzurpują sobie żadnych praw względem wikińskiej mitologii - po prostu pasja takiego, a nie innego grania i tyle.

[Karkasonne]

Słuchałem tych wszystkich kapel, bo pasjami odsłuchuję wszystko, co jest tagowanie jako viking metal, nawet jak jest z Hiszpanii. I wszystkie, bez wyjątku, były beznadziejne. Co prowadzi mnie do wniosku, ze jednak lepiej dla zespołu viking metalowego, by pochodził z miejsca, gdzie ci wikingowie faktycznie żyli, bo wtedy lepiej czuja bluesa.

[Plagueis]

Fakt faktem, że jakiegoś wybitnego zespołu viking metal nie uświadczyłem w Ameryce Południowej czy Azji, ale może to wynikać z faktu, że takowych po prostu jest niewiele. Pamiętajmy, że swego czasu podobnie było z black metalem (konkretnie drugą falą) i na kapele spoza Europy wszyscy patrzyli krzywo, a tymczasem okazało się, że w "dziwnych" krajach nie tylko, że potrafią grać takie dźwięki, ale jeszcze robią to w interesujący, czasem wręcz zdumiewający, sposób. Kto wie, może doczekamy za jakiś czas viking metalowego objawienia z Hondurasu i ludzie zrobią wielkie oczy. ;)

Pozostając jeszcze chwilę w podobnych rejonach rejonach muzycznych - konkretnie "celtic folk metal" - spójtz na taki Tuatha de Danann i ich debiutancki (notabene, bardzo przyjemny dla ucha) "Tingaralatingadun" :

[youtube][/youtube]

Czy powiedziałbyś, że kapela pochodzi z Brazylii? Gdyby wrzucić ich na trasę z Cruachan, ludzie na koncertach byliby pewni, że to ziomkowie z tego samego miasta. ;)

[Ubzdur]

IMO problem generalny z taką (choć nie tylko, ale tu czuć to szczególnie) muzyką jest taki, że jest ona zwykle robiona na siłę (podrabiana), pod konkretne zapotrzebowanie (pod Bathory np), podczas gdy najlepsze rzeczy wychodzą same z siebie niewymuszone. Jeśli ktoś przy okazji podrabiania stworzy coś swojego, coś innego, co się raczej nieczęsto zdarza- wtedy jest to udane, ale wtedy to jest inspiracja a nie podróba. Nile, jak się domyślam, najpierw odkryło że skale egipskie dobrze leżą w death metalu i z rozwijania tej idei wzięli swój styl.

[Plagueis]

Wiesz, na dobrą sprawę, to nigdy nie wiadomo, czy dana płyta jest tworem robionym pod koniunkturę, czy też wypływa z serca; czasem da się to wyczuć, ale to też nie jest normą.
Nile stworzył własną niszę, w której nie ma sobie równych (choć istnieją interesujące, podobnie grające zespoły w rodzaju egipskiego Scarab na przykład) i swoją muzyką odświeżył swego czasu nieco skostniały wówczas death metal. Ich debiut do tej pory uważam za jeden z najlepszych krążków deathmetalowych ever.

[Stary Metal]

Przejrzałem sobie temat, i jako fanowi Bathory wielką radość mi sprawiło posłuchanie i zapoznanie się z kilkoma zamieszczonymi tu kapelami niewdzięcznie określonymi jako "pogrobowcy Bathory"
Zamieszę jeszcze dwa zespoły, które bezsprzecznie inspirują się wiadomym zespołem.
A może nie inspirują, tylko rżną z niego aż wióry lecą?
Ważne, że robią to z sercem.
Pierwszy to Goat Worship, który bierze na warsztat wcześniejszy okres Bathory, tak mniej więcej do "Under The Sign Of The Black Mark" lub nawet "Blood Fire Death".



Drugi to zespół Pohjast eksplorujący okolice Hammerheart i później.



Myślę, że można dodać do tej kolekcji naszego Saurona, którego płyta "Wara!", ma w sobie przebłyski ducha Bathory.

[AdrianSmith]

[/
Goat Worship - bardzo fajne granie . Fakt , zdarta skórka aż miło . Jednak słuchając jej mnie to nie przeszkadza . Może jestem zbyt tolerancyjny.
Tej drugiej kapeli nie znam , ale spróbuje to w błyskawicznym czasie naprawić :-)))

[Harlequin]

[youtube][/youtube]

Ja to tylko tu wrzuce i spadam. Rosja 1996, wokal potęga IMO. Trochę może i stare, ale jakby nie paczać spuścizna bathorowa.

[Plagueis]

[youtube][/youtube]

Ja to tylko tu wrzuce i spadam. Rosja 1996, wokal potęga IMO. Trochę może i stare, ale jakby nie paczać spuścizna bathorowa.

Świetna płyta; szkoda, że jedyna jaką nagrali.


W trochę zbliżonym epic doom'owym klimacie:

[youtube][/youtube]

[Karkasonne]

Karkas, zapoznaj się z dyskografią niemieckiego MORRIGAN. Na koncie 7 płyt i wszystkie co najmniej dobre.

Poniżej próbka:
[youtube][/youtube]

Super. Brakujące ogniwo między Blood Fire Death i Hammerheart.

[Karkasonne]

Jest jeszcze jeden niezbyt znany zespół, który mocno czerpie ze spuścizny Bathory, także z okresu o którym jest mowa.

[youtube][/youtube]

Czerpał, ale w tym akurat kawałku tego nie słyszę.

[535]

Widziałem, że walczysz ostatnio "ze zdrowiem". Myślałeś o wizycie u laryngologa?