BLOOD OF HEROES (m.in. Broadrick, Laswell)

[est]

na razie płyta mnie mocno rozczarowuje
no ale jeszcze ostatecznego werdyktu nie wydaję.

No weź chopie nie trzymaj nas w niepewności

[ultravox]

Można to już gdzieś u nas kupić?

[longinus696]

na razie płyta mnie mocno rozczarowuje
no ale jeszcze ostatecznego werdyktu nie wydaję.

Oczywiście dużo lepsza od przereklamowanego Króla Midasa.
Wiem, to takie reaktywne z mojej strony

[twoja_stara_trotzky]

oczywiście, że reaktywne. Król Midas nie jest przereklamowany, bo raczej zbiera, przynajmniej tu, wśród metaluchów, dość średnie oceny. natomiast Krew Bohaterów z całą pewnością BĘDZIE albumem przecenianym (przynajmniej tu). słucham Broadricka od ponad 20 lat i pamiętam, jak wychodziły jego najlepsze płyty. to był zupełnie inny kaliber niż obecnie. nie mówię, że to zła płyta, wręcz przeciwnie, to krążek dobry, ale cholernie nierówny i ABSOLUTNIE NIC NIE WNOSZĄCY. i Broadrick i Laswell jadą tu na patentach, na których jeździli już 15-20 lat temu, tyle, że daleko im do formy z tamtych czasów. Krew Bohaterów jest po prostu taką stetryczałą wersją muzyki z ich czasów świetności. wszystko jest tu zbyt grzeczne, nigdy gałki nie są przeciągnięte, nie ma brudu, nie ma przesteru, nie ma nawet odrobiny szaleństwa. ciągnie wilka do lasu, ale wilk ma 30 kg nadwagi i artretyzm, nie będzie już ganiać jak kiedyś za zwierzyną. do tego kurde, ta płyta jest jakaś taka ładna, miła i w ogóle shooooooGAYzeeeeeee... brakuje mi tu cholernie tych zimnych rozpierdalających mózg beatów, jak z Techno Animal chociażby. zamiast tego mamy ŁADNE klawiszowe podkłady i sympatyczne melodyjki. przy takim Remain można pawia puścić - w zasadzie to brzmi to jak kolejna wersja spedalonego Jesu. oczywiście ten numer nie jest wykładnią, ale zbiera w sobie wszystko co wkurwiające na tej płycie. są oczywiście momenty, gdy wszystko to zahacza o wielkość: Blinded, Salute to the Jugger, (fragmenty) Wounds Ahainst Wounds, (końcówka) Descent Destroy... w ogóle końcówka płyty jest naprawdę niezła, ale sorry, gdzie z tym do ICE, GOD czy TECHNO ANIMAL? znacznie mniej efekciarski, za to znacznie bardziej wysmakowany Król Midas oczywiście też bije na głowę ten album. Greymachine też bije. i oczywiście THE BUG, który jest wycieczką w podobne rejony, jednak znacznie bardziej świeżą, nieprzewidywalną i dziką.

i tyle. oczywiście CD sobie kupię, bo mam w zwyczaju kupować wszystko wydawane przez Broadricka, ale ostateczna ocena będzie nie większa niż 3.5-4.0 / 5.0. i mówię to wszystko po około 20 przesłuchaniach.

[absinthe_patriote]

wszystko jest tu zbyt grzeczne, nigdy gałki nie są przeciągnięte, nie ma brudu, nie ma przesteru, nie ma nawet odrobiny szaleństwa. ciągnie wilka do lasu, ale wilk ma 30 kg nadwagi i artretyzm, nie będzie już ganiać jak kiedyś za zwierzyną. do tego kurde, ta płyta jest jakaś taka ładna, miła i w ogóle shooooooGAYzeeeeeee... brakuje mi tu cholernie tych zimnych rozpierdalających mózg beatów, jak z Techno Animal chociażby. zamiast tego mamy ŁADNE klawiszowe podkłady i sympatyczne melodyjki.

I to wszystko sa fakty( ), kwestia czy to wynik obranej estetyki czy Panowie po prostu z racji "stetryczenia" lub chwilowej niedyspozycji o własnych siłach nei moga a wspomagaczy nei biora, bo im szkodzą Raczej skłaniałbym sie ku drugiej opcji, bo tu najzwyczajeniej w swiecie brakuje materiału na genialną płyte, jest go co najwyzej na genialna epkę.

[Scaarph]

całe szczęście zatem, że ja nie jestem żadnym fanboyem broadricka - biadoliłbym jak to kiedyś on potrafił fajnie, jakie to kiedyś miał pazury, a tak dostałem po prostu zajebistą płytę na którą nie muszę (właściwie to nawet nie mam jak) patrzeć przez pryzmat szczytowych osiągnięć twórców.

poza tym czy nie jest przypadkiem tak, że imć justin po prostu nagrywał tam tylko gitary? tak coś mi się wydaje pisał na jego blogu. bo skoro tak, to tym bardziej nie rozumiem narzekania na brak charakterystycznego dla niego brudu, czy w ogóle porównywania the blood of heroes do broadrickwych płyt z przeszłości.

[longinus696]

nie mówię, że to zła płyta, wręcz przeciwnie, to krążek dobry, ale cholernie nierówny i ABSOLUTNIE NIC NIE WNOSZĄCY. i Broadrick i Laswell jadą tu na patentach, na których jeździli już 15-20 lat temu, tyle, że daleko im do formy z tamtych czasów. Krew Bohaterów jest po prostu taką stetryczałą wersją muzyki z ich czasów świetności. wszystko jest tu zbyt grzeczne, nigdy gałki nie są przeciągnięte, nie ma brudu, nie ma przesteru, nie ma nawet odrobiny szaleństwa. ciągnie wilka do lasu, ale wilk ma 30 kg nadwagi i artretyzm, nie będzie już ganiać jak kiedyś za zwierzyną. do tego kurde, ta płyta jest jakaś taka ładna, miła i w ogóle shooooooGAYzeeeeeee... brakuje mi tu cholernie tych zimnych rozpierdalających mózg beatów, jak z Techno Animal chociażby. zamiast tego mamy ŁADNE klawiszowe podkłady i sympatyczne melodyjki.

Hehe... ależ masz absolutną rację. Z tą tylko różnicą, że konkurencji w takim graniu nie ma (a przynajmniej ja nie znam) i chyba nic nie zapowiada żeby to się zmieniło w najbliższym czasie, a ja jestem wygłodniały takich dźwięków. Mnie płyta nie rozczarowuje, bo wiedziałem, że nie przeskoczą swojej formy z tamtych czasów, więc tego nie oczekiwałem. Miałem wielkie nadzieje przy "Disconnected" i ta płyta po raz kolejny udowodniła mi, że industriale, metale, punk-rocki i w ogóle cała alternatywa, to muzyka młodych ludzi (najwyżej do 30-tki) muzyka ludzi naiwnych, bo myślących, że mogą swoją twórczością zmienić świat, albo go zbawić, albo zniszczyć. Trzeba właśnie wiary i młodzieńczego pojebania, żeby taką muzę tworzyć - to daje najlepsze efekty.
Mając powyższe na względzie jestem zwyczajnie zadowolony, że w ogóle wyszła taka płyta.

przy takim Remain można pawia puścić - w zasadzie to brzmi to jak kolejna wersja spedalonego Jesu. oczywiście ten numer nie jest wykładnią, ale zbiera w sobie wszystko co wkurwiające na tej płycie. są oczywiście momenty, gdy wszystko to zahacza o wielkość: Blinded, Salute to the Jugger, (fragmenty) Wounds Ahainst Wounds, (końcówka) Descent Destroy... w ogóle końcówka płyty jest naprawdę niezła, ale sorry, gdzie z tym do ICE, GOD czy TECHNO ANIMAL?

Zgoda. Ciągoty do jesusowego przynudzania zauważyłem.

znacznie mniej efekciarski, za to znacznie bardziej wysmakowany Król Midas oczywiście też bije na głowę ten album. Greymachine też bije. i oczywiście THE BUG, który jest wycieczką w podobne rejony, jednak znacznie bardziej świeżą, nieprzewidywalną i dziką.

Hmmm... póki co nie rozumiem, gdzie to wysmakowanie Króla Midasa. Za Chiny nie mogę się go dopatrzyć. Ta płyta jest dla mnie strasznie ospała, ciężka i momentami zwyczajnie nudnawa, co nie znaczy, że nie jest dobra w ogólnym rozrachunku. Natomiast nie ma możliwości, żeby podniosła mi ciśnienie tak, jak Blood of Heroes, bo to po prostu nie te wibracje.
Greymachine - zupełnie inna muza, ciężko porównać,,, chyba się nie podejmę. To było dla mnie lekkie rozczarowanie, właśnie ze względu na wygórowane oczekiwania, chociaż i tak jest zajebista.

[twoja_stara_trotzky]

całe szczęście zatem, że ja nie jestem żadnym fanboyem broadricka - biadoliłbym jak to kiedyś on potrafił fajnie, jakie to kiedyś miał pazury, a tak dostałem po prostu zajebistą płytę na którą nie muszę (właściwie to nawet nie mam jak) patrzeć przez pryzmat szczytowych osiągnięć twórców.

poza tym czy nie jest przypadkiem tak, że imć justin po prostu nagrywał tam tylko gitary? tak coś mi się wydaje pisał na jego blogu. bo skoro tak, to tym bardziej nie rozumiem narzekania na brak charakterystycznego dla niego brudu, czy w ogóle porównywania the blood of heroes do broadrickwych płyt z przeszłości.

tu nie chodzi o Broadricka, ale o całą grupę ludzi, która przez wiele lat tworzyła pewną estetykę. byli wśród nich i Broadrick i Laswell. ten album wpisuje się w określoną estetykę, a ja sobie to porównuję z płytami stanowiącymi o sile tej estetyki. to zupełnie naturalne jest. jak wychodzi jakiś black metalowy album, to trudno nie patrzeć na niego przez pryzmat klasyki gatunku. podobnie w tym wypadku.

[Scaarph]

całe szczęście zatem, że ja nie jestem żadnym fanboyem broadricka - biadoliłbym jak to kiedyś on potrafił fajnie, jakie to kiedyś miał pazury, a tak dostałem po prostu zajebistą płytę na którą nie muszę (właściwie to nawet nie mam jak) patrzeć przez pryzmat szczytowych osiągnięć twórców.

poza tym czy nie jest przypadkiem tak, że imć justin po prostu nagrywał tam tylko gitary? tak coś mi się wydaje pisał na jego blogu. bo skoro tak, to tym bardziej nie rozumiem narzekania na brak charakterystycznego dla niego brudu, czy w ogóle porównywania the blood of heroes do broadrickwych płyt z przeszłości.

tu nie chodzi o Broadricka, ale o całą grupę ludzi, która przez wiele lat tworzyła pewną estetykę. byli wśród nich i Broadrick i Laswell. ten album wpisuje się w określoną estetykę, a ja sobie to porównuję z płytami stanowiącymi o sile tej estetyki. to zupełnie naturalne jest. jak wychodzi jakiś black metalowy album, to trudno nie patrzeć na niego przez pryzmat klasyki gatunku. podobnie w tym wypadku.

ok, rozumiem. zatem moich podniet tą płytą nie ma sobie co brać do siebie, bo ja z klasyką gatunku na bakier jestem i jasno sprecyzowanej odnośni nie posiadam. ale coś mi jednak mówi, że rację mam, uważając the blood of heroes za płytę co najmniej bardzo dobrą - by nie rzec zajebistą

[twoja_stara_trotzky]

jak dla mnie jest to płyta dobra, maksymalnie bardzo dobra. zajebiste są tylko momenty.

[twoja_stara_trotzky]

Hehe... ależ masz absolutną rację. Z tą tylko różnicą, że konkurencji w takim graniu nie ma (a przynajmniej ja nie znam) i chyba nic nie zapowiada żeby to się zmieniło w najbliższym czasie, a ja jestem wygłodniały takich dźwięków. Mnie płyta nie rozczarowuje, bo wiedziałem, że nie przeskoczą swojej formy z tamtych czasów, więc tego nie oczekiwałem. Miałem wielkie nadzieje przy "Disconnected" i ta płyta po raz kolejny udowodniła mi, że industriale, metale, punk-rocki i w ogóle cała alternatywa, to muzyka młodych ludzi (najwyżej do 30-tki) muzyka ludzi naiwnych, bo myślących, że mogą swoją twórczością zmienić świat, albo go zbawić, albo zniszczyć. Trzeba właśnie wiary i młodzieńczego pojebania, żeby taką muzę tworzyć - to daje najlepsze efekty.

nie nie do końca, bo jest masa płyt nagrywanych przez znacznie starsze osoby, która jest mimo to absolutnie szalona i ujmująca właśnie kompletnym odjazdem - żeby nie szukać daleko np. Monotheist, Brotherhood of the Bomb / Mass Destruction, Kill Fuck Die, Zoon itp itd...

ja miałem spore oczekiwania, właśnie po Disconnected, które jednak było bardziej dzikie - liczyłem, że tu będzi ekrok dalej, bo z nowymi patentami wszystko się połączy, no ale się rozczarowałem.

Hmmm... póki co nie rozumiem, gdzie to wysmakowanie Króla Midasa. Za Chiny nie mogę się go dopatrzyć. Ta płyta jest dla mnie strasznie ospała, ciężka i momentami zwyczajnie nudnawa, co nie znaczy, że nie jest dobra w ogólnym rozrachunku. Natomiast nie ma możliwości, żeby podniosła mi ciśnienie tak, jak Blood of Heroes, bo to po prostu nie te wibracje.

No właśnie, to kwestia wibracji (a może używek hehehe), mi te z Króla Midasa leżą idealnie. ascetyzm formalny połączony ze sporą dawką prawdziwych emocji. po prostu mi się Martin idealnie wstrzelił z brzmieniem, z beatami, ze sposobem produkcji, a przy tym całość jest znacznie bardziej świeża i, jakkolwiek głupio by to nie brzmiało, prawdziwa - nikt nie sili się na nastolatka

[długopisyyyyyyyyyy]

gdybym w kapie miał kotleta, wkładał bym swojego ptaka w niedocerowanego skarpeta

[Triceratops]

na razie płyta mnie mocno rozczarowuje
no ale jeszcze ostatecznego werdyktu nie wydaję.

Kurwa mac az wcisnalem pauze na torrencie. Teraz albo czerwony krzyzyk albo zielony trojkat.

[0ms]

Ja na The Blood of Heroes nie slysze prob nawiazania do estetyki The Brotherhood of the Bomb itp. To pierwsze jest znacznie bardziej lekkostrawne i mi z tym jest po drodze, bo w zasadzie nie mialem niezdrowo wygorowanych oczekiwan, zeby nie spotkac sie z zawodem, jak to czesto z kolaboracjami wykonawcow wiekszego kalibru bywa

[twoja_stara_trotzky]

na razie płyta mnie mocno rozczarowuje
no ale jeszcze ostatecznego werdyktu nie wydaję.

Kurwa mac az wcisnalem pauze na torrencie. Teraz albo czerwony krzyzyk albo zielony trojkat.

ty sssij, w sam raz dla ciebie, dużo melodii, klawiszowych plam i w ogóle shoooGAYzeeee
(tylko ci sie wokale nie spodobają oczywiście)

[Nerwowy]

Ależ oczywiście, że ta płyta nie jest jakoś specjalnie nowatorska a muzyka na niej zawarta pozbawiona jest szaleństwa jakie znamy z wczesnych dokonań Broadricka, ale chyba tak naprawdę nikt tego nie oczekiwał. To jest generalnie bardzo ładny, "jasny" album, pięknie płynący do przodu, z masą smaczków a przy tym wszystko idealnie tutaj do siebie pasuje i wzajemnie zazębia.

[streetcleaner]

No tak, ale chujowo brzmiące sample miały w sobie coś z bomby atomowej, a cała płyta jej nie ma. U mnie przynajmniej ten aspekt jest trochę niedopieszczony.

[Jaghut]

Fajna płyta, super bity ale Martin Ma lepszych czarnuchów

[DCI Hunt]

Król Midas nie jest przereklamowany, bo raczej zbiera, przynajmniej tu, wśród metaluchów, dość średnie oceny. natomiast Krew Bohaterów z całą pewnością BĘDZIE albumem

Jestem dopiero po 2 odsłuchach i z wystawieniem jakiejś konkretnej oceny się wstrzymam, ale chyba już teraz mogę przyznać Ci rację. To jest naprawdę dobra płyta, ale w gruncie rzeczy bardzo 'listener friendly'. Powiedziałbym, że wręcz zbyt przyjemnie się tego słucha. Godflesh, God, Painkiller czy Greymachine - wszystkie one są na swój zajebisty sposób...męczące, nieprzyjazne... W Blood Of Heroes tego nie znajduję, choć na temat Broadricka i okolic wymądrzać się nie zamierzam, bo póki co pewnie nawet połowy jego dokonań nie słyszałem. Btw, Greymachine chyba takiego przyjęcia na tym forum nie miał, nie?

[streetcleaner]

Nie miał, a szkoda. Moim zdaniem jest to lepszy krążek, ale także dużo bardziej wymagający.