Spoglądając na okładkę mniej więcej można sobie wyobrazić co grają goście z Radio Moscow. Amerykańce nie próbują od podstaw tworzyć historii rocka psychodelicznego, ale wpasowują się doskonale jako zapomniany diament lat 70-tych. Tyle tylko, że ta płyta (dodajmy druga) została nagrana w tym roku. Już debiut miał ogromny potencjał, ale dwójka to już czysta stonerowo-bluesowa mieszanka, którą równie dobrze mogłoby nagrać Led Zeppelin, posiłkując się Hendrixowymi solówkami. Cała płyta jest doskonale wyważona, kompozycyjnie jednolita, że praktycznie nie ma ani sekundy, która mogłaby tutaj słuchacza zmusić do ziewnięcia, ba, to jest tak esencjonalnie korzenny rock, że dalsze peany i opisywanie tego albumu wydaje się być zbędne. Dodatkowym atutem jest niewątpliwie brzmienie, które także, jakby żywcem wyjęte było ze wspomnianego okresu. Słuchając na podkręconej gałce do maksimum można naprawdę docenić ten album. Mój stonerowo-rockowy album ro(c)ku!
http://www.myspace.com/radiomoscow
