Co teraz czytacie? v.2

[Triceratops]

na odtrutke po tych lewackich patologiach

[gategate]

Książka "Naturalna łaska. Dialogi o nauce i duchowości" to fascynująca rozmowa między brytyjskim biologiem Rupertem Sheldrake'em a amerykańskim duchownym Matthew Foxem. Autorzy sięgają poza tradycyjne granice nauki i religii, proponując nową wizję świata, która łączy doświadczenie duchowe z odkryciami naukowymi. Przekonują, że natura to żywy, myślący organizm, a nauka i duchowość mogą i powinny współistnieć w harmonii.

W dialogach poruszane są kwestie dotyczące relacji człowieka z naturą, roli duszy, znaczenia modlitwy i edukacji. Znajdziemy w nich również przedstawienie hipotezy pól morficznych Sheldrake’a, która tłumaczy porządek we wszechświecie jako zjawisko nieoparte wyłącznie na sztywnych prawach fizycznych, lecz na nawykach i zdolności do adaptacji. Autorzy podkreślają, że współczesny świat potrzebuje właśnie takiej syntezy spojrzeń, by odnaleźć równowagę i głębszy sens życia.

"Naturalna łaska" to lektura wymagająca, skłaniająca do refleksji i poszerzająca horyzonty myślowe, szczególnie dla tych, którzy szukają alternatywy dla czysto materialistycznego i mechanistycznego spojrzenia na rzeczywistość. Książka inspiruje do ponownego odkrycia duchowości zakorzenionej w naturze i do budowania mostów między nauką a przekonaniami religijnymi, które często bywały przeciwstawne.

[Rejwan]

i jak ta manga? u mnie leży jeszcze nieprzeczytane polskie wydanie

[wonsz]

i jak ta manga? u mnie leży jeszcze nieprzeczytane polskie wydanie

bardzo spoko, ale mam wrażenie, że jakoś za szybko ją skończyli. w międzyczasie jeszcze jego Biomega machnąłem i zabrałem się za Blame!. Abara najsłabsza z tej trójki, ale i tak bdb, przejebane rysunki gość robi.

[Bonecrusher]

W temacie chińskich bajek rysowanych: biorę się po obecnie czytanej książce za drugi tom Devilmana podobno o wiele lepszy od pierwszego.Sprawdzimy!(w swoim czasie )

[Żwirek i Muchomorek]

O... całkiem nieźle się broni.

Próbowałem na fali prywatnego renesansu science fiction i nadrabiania zaległości zmielić "Pierścień" Nivena, ale jest to taka grafomania, że się po prostu nie nadaje nawet na paszę dla świń. Delany za to dla odmiany umie pisać mocno powyżej średniej w tej branży, więc od razu jest milej.

[Kilgore]

O... całkiem nieźle się broni.

Próbowałem na fali prywatnego renesansu science fiction i nadrabiania zaległości zmielić "Pierścień" Nivena, ale jest to taka grafomania, że się po prostu nie nadaje nawet na paszę dla świń. Delany za to dla odmiany umie pisać mocno powyżej średniej w tej branży, więc od razu jest milej.

Może kijowe tłumaczenie? No chyba że czytałeś w oryginale.

[WaszJudasz]

Jestem zaskoczony, "Pierścień" to przecież pierwszorzędna space opera z klimatem dokładnie takim, jak trzeba. Ramotka? No tak, ale za to jakże urocza!

[Żwirek i Muchomorek]

No ja się właśnie odbiłem. Staram się być wyrozumiały, bo w science fiction nie chodzi o literackie fajerwerki (chociaż zawsze są mile widziane), ale jest granica słabego warsztatu, przez którą nie umiem przeskoczyć. A u Nivena jest on koszmarny - i nie chodzi o tłumaczenie niestety. Dla wygody posłużę się metodą tabalugi i wkleję filmik na youtube... wróć, recenzję z Goodreads która to dobrze i chyba uczciwie punktuje: https://www.goodreads.com/review/show/656306057

Od siebie dodam tyle, że największe dla mnie problemy to przede wszystkim fatalnie skonstruowani bohaterowie (w zasadzie to nie są bohaterowie, tylko jakieś papierowe wycinanki), żenująco nienaturalne, drewniane dialogi, dziwaczne opisy z których trudno sobie wyświetlić w głowie co właściwie opisują i... nuda. Dobra space opera i w ogóle dobre science fiction powinno być jak bombonierka z fikuśnymi czekoladkami o różnych nadzieniach, a tu niestety same kulki z taniej czekolady. Jedną można zjeść, dwie, nawet trzy, ale nie całe pudełko. Wiem, że takie space opery to jak kino klasy C, ale... no po prostu nie umiem wyłączyć mózgu przy lekturze. Ramotka - owszem. Urocza - nie, nie bardzo.

Pewnie inaczej bym podszedł do tematu jakbym to poznał w liceum, kiedy czytałem tyle fantastyki, że aż dziw, że nie umarłem, ale wyszło jak wyszło.