Ciekawostki

[Triceratops]

W pjontek ma ponoc lac. Juz bym kurwa posadzil cebule i ogorki, ale ziemia kurwa sucha jak popiol.

[ggfh]

samoloty gasnicze nie wchodza w rachube?

[trup]

Korzystają. Helikoptery i samoloty. Ale to jest już 6000 hektarów (taką informację przed chwilą czytałem) i że palą się torfowiska... nie do opanowania. No i prawdopodobnie rzeczywiście od wypalania traw...

[Triceratops]

Na szczescie mam studnie na podworku, co prawda zuraw sie dawno zawalil ze starosci ale mam abisynke w zapasie. Co ciekawe juz 2 puscilem z pocalowaniem reki xD

[trup]

W Polsce powstaje jeden z najgłębszych basenów świata

"(...)Być może już tego lata zostanie ukończona unikatowa inwestycja, dzięki której mazowiecki Mszczonów położony ok. 45 km od Warszawy, słynący z kompleksu basenów termalnych, już niedługo zyska nową wodną atrakcję. Chodzi o specjalistyczny basen do nurkowania o rekordowej dla tego typu obiektów głębokości 44 m, który pomieści 8 tys. metrów sześciennych wody - tyle, co w 27 zwykłych 25-metrowych basenach.(...)"

[uglak]

Zmiany klimatu i susza. Marcin Popkiewicz, klimatolog: - Musimy dążyć do zmian systemowych. Chyba, że chcemy by nasz kraj pustynniał

- Czekaliśmy za długo ze zmianami, by przeciwdziałać skutkom katastrofy klimatycznej. Dostaniemy po tyłku. Teraz tylko pytanie, jak bardzo – mówi Marcin Popkiewicz, popularyzator nauki, klimatolog, ekspert portalu Naukaoklimacie.pl. Dla „Głosu Wielkopolskiego” opowiada o zmianach klimatu, postępującej suszy i o tym jak będzie wyglądała Polska i Wielkopolska już za 50 lat.

Zmiany klimatu jeszcze do niedawna wielu osobom wydawało się mrzonką, czymś z czym nigdy nasze pokolenie się nie zetknie. Biorąc pod uwagę jednak aktualną sytuację atmosferyczną, hydrogeologiczną, suszę z którą zmagamy się kolejny rok, stan jezior i rzek, coraz wyższe temperatury, łatwiej nam jest sobie wyobrazić, że brak wody w kranie może być realnym problemem.

- Polacy przyzwyczaili się do myślenia, że problemy z brakiem wody to coś, co dotyczy Bliskiego Wschodu, Indii czy Australii, ale nie naszego kraju – mówi Marcin Popkiewicz, klimatolog i popularyzator nauki.

- W wielu regionach kraju deficyt opadów stał się nową normą. Zaczyna ubywać wody w rzekach – to susza hydrologiczna, w glebie (susza rolnicza) oraz w poziomach wodonośnych (susza hydrogeologiczna).

Susza, mimo że opadów jest tyle samo

Susza, do której zdaniem Popkiewicza powinniśmy się powoli przyzwyczajać spowodowana jest zarówno zmianami klimatu, jak i naszą, szkodliwą działalnością.

- To nie jest dla nas nowe zjawisko, ale wcześniej pojawiało się raz na pięć, trzy lata. Od 2013 roku suszę mamy co roku. Co ciekawe, jeśli przeanalizujemy sobie dane IMGW wynika, że susza, która kojarzy się z brakiem opadów niekoniecznie wynika z ich braku. Co więcej, dane pokazują, że rokrocznie odnotowujemy ich podobną ilość. Zmienia się tendencja – więcej pada w okresach zimowych, mniej lub tyle samo w letnich – mówi.

Dlaczego więc jest sucho, a trawy wysychają?

- To nie spadek ilości deszczu spadającego na terytorium Polski jest więc przyczyną wysuszania się naszego kraju – mówi klimatolog.

- Trzeba brać pod uwagę, że zmienia się charakter opadów: coraz częściej występują opady intensywne, ekstremalne, niż umiarkowane. Dłuższe są przerwy pomiędzy deszczowymi dniami. Kiedyś opady zimą występowały w formie śniegu. W tym roku w Wielkopolsce prawie wcale go nie było.

Co więcej, w czasie nawalnego deszczu woda spływa do rzek, zamiast wsiąkać w glebę.

Spadła też wilgotność powietrza. Marcin Popkiewicz zauważa, że coraz rzadziej widzimy mgły.

- To wszystko wpływa na wysuszanie się gleb. W kwietniu tego roku poziom rzek i jezior nigdy nie był tak niski po zimie. Zazwyczaj odnotowano wzrost wody, bo topniał śnieg, w tym roku nie miało co topnieć – mówi Marcin Popkiewicz.
Susza. Za 50 lat Polska będzie przypominać najcieplejsze regiony Hiszpanii

W ostatnim stuleciu średnioroczna temperatura w Polsce wzrosła z 7,5 do ok. 10 stopni Celsjusza.

- Skoro pada tyle samo, a wyparowuje więcej, to bilans wodny robi się ujemny – wysusza się gleba, spada poziom wód gruntowych, wysychają rzeczki, mokradła, rozlewiska i jeziora – tłumaczy M. Popkiewicz.

Już styczeń 2020 roku pokazał, że susza przestaje być też domeną najcieplejszych miesięcy. Na terenie Wielkopolski już na początku roku odnotowano susze rolniczą i atmosferyczną.

Jak wynika z prognoz ilości opadów i parowania według wskaźnika Palmera pod koniec stulecia południe Europy oraz tereny rolnicze będą znajdować się w permanentnym stanie ekstremalnej suszy.

- To oznacza, że w Hiszpanii będzie pustynia, a Polska będzie z kolei przypominała najcieplejsze regiony Hiszpanii. To trend nieodwracalny- mówi Popkiewicz.

Jego zdaniem katastrofy klimatycznej nie można już zatrzymać. - Dostaniemy po tyłku. Teraz tylko pytanie, jak bardzo – mówi.
Walka z suszą. Trzeba zatrzymać wodę

Popkiewicz, jak i inni eksperci uważają, że wodę już teraz należy zatrzymać. Jak to zrobić? Czy jest jeszcze szansa, by zapobiec błędom przeszłości?

- Pozbyliśmy się starorzeczy, zamieniając rzeki w kanały. Na polach mamy dziś monokultury, brakuje różnorodności. Przez lata budowaliśmy kanały burzowe, by nagromadzoną wodę w rzekach odprowadzały. Inwestujemy wciąż w odkrywki, które osuszają rzeki, jeziora, glebę. W miastach nie ma żadnej retencji. Nawet niektóre „rewitalizacje” ulic i placów polegają na eliminacji drzew i innej zieleni, a zastępowaniem ich powierzchniami nieprzepuszczalnymi. Tereny zielone, nawet jak są, to często mają postać wykoszonych na krótko trawników, bardzo szybko tracących wodę, podczas gdy lepsze efekty dałoby ograniczenie ich koszenia lub zamienienie w łąki kwietne – zauważa Marcin Popkiewicz.

- Zamiast tego powinniśmy tworzyć gąbki: lasy, mokradła, rozlewiska, pola – to wszystko kumuluje wodę w przyrodzie. Na terenach podmokłych i bagiennych powinniśmy likwidować rowy melioracyjne, a budować zastawki. W miastach powinny powstawać parki zamiast parkingów. Musimy chronić lasy, a nie tworzyć plantacje desek z monokulturami – mówi.

Zmiany w społeczeństwie powoli zachodzą. Rolnicy z Grodziska Wielkopolskiego sadzą przydrożne drzewa miododajne, na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu powstają zastawki rzeczne, budowane są obiekty małej retencji. Odtworzono mokradła i stawy np. w Nadleśnictwie Antonin 3,4 ha, czy też utworzono 44 zastawki piętrzące wodę w Nadleśnictwie Taczanów.

- My, leśnicy każdego roku zatrzymujemy miliony metrów sześciennych wody w lesie. Wszystko za sprawą małej retencji. Tworzymy oczka wodne z zastawkami, budowanymi z kamieni, ziemi, drewna, faszyny. Tylko w 2019 roku w naszej Dyrekcji powstało 150 takich obiektów. Dzięki retencji leśnicy odtwarzają siedliska mokradłowe, wodno-błotne i torfowiskowe. To sprzyja pojawianiu się rzadkich okazów zwierząt, roślin

- Małgorzata Krokowska-Paluszak, rzecznik RDLP.

To jednak za mało, za późno.

- Musimy zupełnie zmienić nasze myślenie o wodzie i zamiast odprowadzać ją rowami do rzek i dalej do morza, zrobić wszystko, żeby zatrzymać ją w krajobrazie i podnosić poziom wód gruntowych. Ale przede wszystkim muszą iść za tym zmiany systemowe. Węgiel musi zniknąć z Europy w przeciągu dekady. Zmiany indywidualne muszą dążyć do zmian systemu. No, chyba wolimy, żeby nasz kraj stopniowo coraz bardziej pustynniał – mówi M. Popkiewicz.

[trup]

[Hatefire]

Taka ciekawostka podwójna. Wtedy jeszcze się grało w piłkę ręczną 11 osobową na powietrzu, stąd dopisek "na hali". Po drugie Stalinogród zamiast Katowice. Tak na kilka lat zmieniono nazwę miasta po śmierci Stalina.

[Hatefire]

Znalezione na necie.

Dobra znajomość miejscowego krajobrazu i umiejętność sporządzenia szczegółowej mapy terenu to dwie bardzo różne umiejętności poznawcze. Mimo to wielu Eskimosów, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, rysowało bardzo dokładne mapy rejonów nadbrzeżnych oraz terenów położonych w głębi lądu w okolicy, w której mieszkali. Robert McClure powiedział w 1856 roku swojemu biografowi, że Eskimosi z zachodniej części Wyspy Wiktorii bardzo sprawnie rysowali mapy za pomocą ołówka i papieru, „jak gdyby byli zaznajomieni ze sztuką hydrografli”. Inny brytyjski oficer marynarki zdumiewał się mapą, jaką w 1826 roku na Przylądku Księcia Walii pewien Eskimos ułożył dla niego na plaży, „W bardzo pomysłowy i inteligentny sposób” używając kamieni, patyków i kamyczków do stworzenia repliki okolicy w pomniejszonej skali. Franz Boas pisał, że Eskimosi ze wschodniej Arktyki rysowali mapy tak precyzyjne, że potrafił na nich rozpoznać każdy element, porównując je z własnymi mapami. „To zdumiewające - pisał Boas - że posiadają tak precyzyjne wyobrażenia o kierunkach i wzajemnym położeniu względem siebie wybrzeży, które dzieli bardzo duża odległość". Odległości, o których była mowa, liczone w linii prostej, sięgały tysiąca sześciuset kilometrów, a zobrazowane obszary miały powierzchnię około trzystu dziewięćdziesięciu tysięcy kilometrów kwadratowych. Eskimosi potrafili także bez problemów odczytywać europejskie mapy lądowe oraz nawigacyjne, przedstawiające ich najbliższe otoczenie, i to niezależnie od orientacji, w jakiej im je pokazywano - do góry nogami czy obrócone o dziewięćdziesiąt stopni. Nie mieli też żadnych kłopotów z przechodzeniem z jednej skali do innej albo z zachowywaniem konsekwentnie jednolitej skali, kiedy sami rysowali mapę.

[WaszJudasz]

Nieźle, o tym nie czytałem. Czytałem natomiast o ciekawym i może w jakiś sposób pokrewnym fakcie, że gdy na Alasce zaczęły powstawać amerykańskie bazy wojskowe, tubylcy rychło zaczęli zatrudniać się w nich jako mechanicy, ponieważ okazało się, że niesamowicie szybko łapali co i jak w silnikach i innych teoretycznie tak obcych ich kulturze urządzeniach, co antropolodzy przypisują temu, że z powodu braków materiałowych od tysięcy lat nawet rzeczy, które w innych ludów były bardzo proste (np. harpuny) u nich były złożonymi konstrukcjami, stąd każdy lokals musiał kumać, jak różne drobiazgi ze sobą współpracują. Jak widać ogarniają zarówno sferę makro, jak i mikro

[SODOMOUSE]

Interesujące. Nie znałem tematu. Poszperam.

[SODOMOUSE]

W Egipcie dojebali temata. Pół metra od balkonów autostrada. Dość ciekawy widok
z okien, także pod przęsłami... Szczególnie
piętra 3/4....
Ażhttps://www.domiporta.pl/poradnik/7,126866,2595 ... zalne.html

[Hatefire]

Polskim deweloperem otworzyły się oczy na nowe możliwości właśnie

[535]

Polskim deweloperem otworzyły się oczy na nowe możliwości właśnie

U nas w Krakowie to żadna nowość.

[uglak]

Budują coś przy tej śmiesznej pętli na Kurdwanowie czy to jakieś inne miejsce?

[535]

Tu jest trochę dalej, ale kierunek dobry. Gdyby wcisnąć jeszcze jeden budynek...

[535]

Budują coś przy tej śmiesznej pętli na Kurdwanowie czy to jakieś inne miejsce?

Wieczysta

[uglak]

To przecież to chyba już teren parku... no chyba, że jeszcze ogródki działkowe.

[535]

Czepiasz się. Ludzie potrzebują mieszkań.

[trup]

Znalezione na necie.

Dobra znajomość miejscowego krajobrazu i umiejętność sporządzenia szczegółowej mapy terenu to dwie bardzo różne umiejętności poznawcze. Mimo to wielu Eskimosów, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, rysowało bardzo dokładne mapy rejonów nadbrzeżnych oraz terenów położonych w głębi lądu w okolicy, w której mieszkali. Robert McClure powiedział w 1856 roku swojemu biografowi, że Eskimosi z zachodniej części Wyspy Wiktorii bardzo sprawnie rysowali mapy za pomocą ołówka i papieru, „jak gdyby byli zaznajomieni ze sztuką hydrografli”. Inny brytyjski oficer marynarki zdumiewał się mapą, jaką w 1826 roku na Przylądku Księcia Walii pewien Eskimos ułożył dla niego na plaży, „W bardzo pomysłowy i inteligentny sposób” używając kamieni, patyków i kamyczków do stworzenia repliki okolicy w pomniejszonej skali. Franz Boas pisał, że Eskimosi ze wschodniej Arktyki rysowali mapy tak precyzyjne, że potrafił na nich rozpoznać każdy element, porównując je z własnymi mapami. „To zdumiewające - pisał Boas - że posiadają tak precyzyjne wyobrażenia o kierunkach i wzajemnym położeniu względem siebie wybrzeży, które dzieli bardzo duża odległość". Odległości, o których była mowa, liczone w linii prostej, sięgały tysiąca sześciuset kilometrów, a zobrazowane obszary miały powierzchnię około trzystu dziewięćdziesięciu tysięcy kilometrów kwadratowych. Eskimosi potrafili także bez problemów odczytywać europejskie mapy lądowe oraz nawigacyjne, przedstawiające ich najbliższe otoczenie, i to niezależnie od orientacji, w jakiej im je pokazywano - do góry nogami czy obrócone o dziewięćdziesiąt stopni. Nie mieli też żadnych kłopotów z przechodzeniem z jednej skali do innej albo z zachowywaniem konsekwentnie jednolitej skali, kiedy sami rysowali mapę.

Bardzo bardzo Ęteresujące!
Ciekawe czy Daniken o tym wiedział