GRUESOME (USA)

[est]

i australian pink floyd show ;)

[Sybir]

Ale co złego jest w graniu na modłę ulubionej kapeli, bo nie rozumiem?

A co złego jest w odgrzewaniu kotleta (poza kwestiami zdrowotnymi ;))? Jesz i słuchasz, co chcesz. Nie widzę po prostu sensu, żeby robić z tej okazji tyle szumu. Jeśli chcę posłuchać DEATH, to włączam DEATH ;)

Od Gruesome to już niedaleki krok do hologramu Dio i Mercury'ego z telebimu.

Pełna zgoda :D

[Plagueis]

A co złego jest w odgrzewaniu kotleta (poza kwestiami zdrowotnymi ;))?

Nic, zdarzało mi się spożywać i czasem nawet - choć raczej po pijaku - smakował lepiej. :D

Nie widzę po prostu sensu, żeby robić z tej okazji tyle szumu.

No ale gdzie tu szum? Parę osób wyraziło swoje zdanie w temacie o zespole. To chyba normalne na forum. ;)

Jeśli chcę posłuchać DEATH, to włączam DEATH ;)

Problem w tym, że drugiego "Leprosy" czy "Spiritual Healing" nigdy nie nagrali i - z przyczyn oczywistych - już tego nie zrobią (pomijam fakt, że nawet gdyby Chuck żył, raczej grałby jakieś progresywne łamańce, a nie wracał do przeszłości ku uciesze fanów), więc taki Gruesome jest idealną sprawą dla tych, którzy bardzo by chcieli kontynuacji w/w płyt. A że grają ocierając się o plagiat? Przecież o to właśnie tu chodzi! :)

Ja to bym bardzo się nie obraził, gdyby jakaś kapela "splagiatowała" taki "The Key" na poziomie takim, na jakim Grusome zagrał Death. Naprawdę.

[maciek z klanu]

zgadzam się z powyższym. sa przecież zespoły które same siebie plagiatują i też wychodzi to na dobre często :)

[Nasum]

Od początku wiadomo było, że Gruesome to niemalże plagiat wczesnego Death, więc wyrobić zdanie można było sobie już na samym starcie ich kariery ;-) Mi to jakoś specjalnie nie przeszkadza, z miłą chęcią wybiorę się na ich koncert i posłucham tej nowej płytki.

[Drone]

Pozwolę sobie napisać, że zarzuty jw. w stosunku do GRUESOME uważam za kompletnie PRZESTRZELONE.

Po pierwsze: to nie są muzycy, którzy pojawili się znikąd i nie potrafią nic innego robić, jak tylko coverować stare płyty DEATH. To starzy wyjadacze, którzy na warsztat wzięli stare DEATH, rozbebeszyli je na czynniki pierwsze, i na podzespoły i z nich zaczęli sprawnie budować nowe płyty. Dlatego efektem są nagrania, które są zgodne w 100% z konwencją starego DEATH, ale jednocześnie są czymś więcej niż tylko kopią pomysłów sprzed 30 lat.

Po drugie: jeżeli ktoś uważa, że GRUESOME na nowej płycie to nadal tylko "Leprosy" i "Spiritual Healing", to się grubo myli, bo są tu - jak już wcześniej pisałem - elementy, które przywodzą na myśl "Human" czy nawet ITP, ale przykrojone do stylistyki dwójki i trójki, bez rozśpiewania, bez przesadnego rozsolówkowania itd.

Po trzecie: jeżeli widzi się to wielkie przymrużone oko, zamysł i cel, doskonały warsztat i aranżację, jeżeli widzi się i czuje kontekst tej muzyki, to nie sposób tych płyt nie docenić. Na tle modnych dziś wyziewów z piwnicy, tj. gruzowatego death metalu, gdzie uwagę słuchacza przykuwa głównie brzmienie gitar strojonych do C i niżej, a nie same riffy (które są często mieleniem w kółko tego samego - co z kolei też nie jest zarzutem, tylko co za dużo, to niezdrowo), to właśnie GRUESOME brzmi ciekawiej i znajduję w nim paradoksalnie więcej nowych treści niż w kolejnym piwnicznym objawieniu ku chwale czarnego bulgotu.

[Plagueis]

^ +100

[dzik]

^ + 666

[Pacjent]

Nie. Traktuję ww. sprawę całkiem poważnie. W którym momencie się wygłupiłem?

Nie miałem na myśli wygłupienia,a raczej przecenienia greków.Pozdrawiam :)

Ja w nich wierzę (w PLAGUE) i właśnie dowiedziałem się, że album czeka na mastering.

[ramonoth]

Pozwolę sobie napisać, że zarzuty jw. w stosunku do GRUESOME uważam za kompletnie PRZESTRZELONE.

Po pierwsze: to nie są muzycy, którzy pojawili się znikąd i nie potrafią nic innego robić, jak tylko coverować stare płyty DEATH. To starzy wyjadacze, którzy na warsztat wzięli stare DEATH, rozbebeszyli je na czynniki pierwsze, i na podzespoły i z nich zaczęli sprawnie budować nowe płyty. Dlatego efektem są nagrania, które są zgodne w 100% z konwencją starego DEATH, ale jednocześnie są czymś więcej niż tylko kopią pomysłów sprzed 30 lat.

Po drugie: jeżeli ktoś uważa, że GRUESOME na nowej płycie to nadal tylko "Leprosy" i "Spiritual Healing", to się grubo myli, bo są tu - jak już wcześniej pisałem - elementy, które przywodzą na myśl "Human" czy nawet ITP, ale przykrojone do stylistyki dwójki i trójki, bez rozśpiewania, bez przesadnego rozsolówkowania itd.

Po trzecie: jeżeli widzi się to wielkie przymrużone oko, zamysł i cel, doskonały warsztat i aranżację, jeżeli widzi się i czuje kontekst tej muzyki, to nie sposób tych płyt nie docenić. Na tle modnych dziś wyziewów z piwnicy, tj. gruzowatego death metalu, gdzie uwagę słuchacza przykuwa głównie brzmienie gitar strojonych do C i niżej, a nie same riffy (które są często mieleniem w kółko tego samego - co z kolei też nie jest zarzutem, tylko co za dużo, to niezdrowo), to właśnie GRUESOME brzmi ciekawiej i znajduję w nim paradoksalnie więcej nowych treści niż w kolejnym piwnicznym objawieniu ku chwale czarnego bulgotu.

Cała prawda. Cieszmy się muzyką.

[Sybir]

No ale gdzie tu szum? Parę osób wyraziło swoje zdanie w temacie o zespole. To chyba normalne na forum. ;)

Na naszym forum? Bez bluzgów i wylewania wiader pomyj? ;)

Problem w tym, że drugiego "Leprosy" czy "Spiritual Healing" nigdy nie nagrali i - z przyczyn oczywistych - już tego nie zrobią (...), więc taki Gruesome jest idealną sprawą dla tych, którzy bardzo by chcieli kontynuacji w/w płyt. A że grają ocierając się o plagiat? Przecież o to właśnie tu chodzi! :)

Osobiście, nie widzę w tym problemu - nie wiem, w jakim celu DEATH miałoby nagrać sequel dwójki, trójki czy innej płyty, ale rozumiem, że ktoś inny ma niedobór takiego grania. Nie mówię, że wymienione płyty całkowicie wyczerpały formułę, jednak wolę chyba niedopowiedziane historie, niż te wyczerpujące temat.

Ja to bym bardzo się nie obraził, gdyby jakaś kapela "splagiatowała" taki "The Key" na poziomie takim, na jakim Grusome zagrał Death. Naprawdę.

A tego to bym posłuchał.

Pozwolę sobie napisać, że zarzuty jw. w stosunku do GRUESOME uważam za kompletnie PRZESTRZELONE.

Ale to są formalne zarzuty czy osobiste zapatrywania?

Po pierwsze: to nie są muzycy, którzy pojawili się znikąd i nie potrafią nic innego robić, jak tylko coverować stare płyty DEATH. To starzy wyjadacze, którzy na warsztat wzięli stare DEATH, rozbebeszyli je na czynniki pierwsze, i na podzespoły i z nich zaczęli sprawnie budować nowe płyty. Dlatego efektem są nagrania, które są zgodne w 100% z konwencją starego DEATH, ale jednocześnie są czymś więcej niż tylko kopią pomysłów sprzed 30 lat.

Z tym przecież nie dyskutuję, znam modus operandi tych muzyków. Co do zgodności konwencji - tak, natomiast w moim odczuciu to tylko kopia. Może i nadzwyczajna, ale jednak.

Po drugie: jeżeli ktoś uważa, że GRUESOME na nowej płycie to nadal tylko "Leprosy" i "Spiritual Healing", to się grubo myli, bo są tu - jak już wcześniej pisałem - elementy, które przywodzą na myśl "Human" czy nawet ITP, ale przykrojone do stylistyki dwójki i trójki, bez rozśpiewania, bez przesadnego rozsolówkowania itd.

Przypuszczam, że nie będzie mi dane zweryfikować powyższej tezy w dającej się przewidzieć przyszłości ;) Ale nie wykluczam, że kiedyś to nastąpi - już zdarzało mi się odszczekiwać różne wypowiedzi :D

Po trzecie: jeżeli widzi się to wielkie przymrużone oko, zamysł i cel, doskonały warsztat i aranżację, jeżeli widzi się i czuje kontekst tej muzyki, to nie sposób tych płyt nie docenić. Na tle modnych dziś wyziewów z piwnicy, tj. gruzowatego death metalu, gdzie uwagę słuchacza przykuwa głównie brzmienie gitar strojonych do C i niżej, a nie same riffy (które są często mieleniem w kółko tego samego - co z kolei też nie jest zarzutem, tylko co za dużo, to niezdrowo), to właśnie GRUESOME brzmi ciekawiej i znajduję w nim paradoksalnie więcej nowych treści niż w kolejnym piwnicznym objawieniu ku chwale czarnego bulgotu.

I w tym sęk - nie zauważyłem tego przymrużonego oka. Co do techniki i umiejętności pisania utworów - większych zarzutów tutaj nie mam, bo od strony czysto muzycznej wszystko jest w porządku. Bardziej chodzi mi o to, że nie czuję, żeby to było - no, trudno, niech padnie wielkie słowo, choć nie do końca oddaje ono to, co mam na myśli (tym bardziej w kontekście wykorzystania wiadomych wzorców na własny użytek) - autentyczne. Debiut z początku mi się podobał, jednak dość szybko odczułem znużenie, mimo że teoretycznie wszystkie elementy są tam we właściwym miejscu i kolejności. Za to wzmiankowanych nagrań DEATH mogę słuchać i słuchać.
Modne wyziewy z piwnicy modnymi wyziewami z piwnicy, jednak nie zdziwiłbym się, gdyby słupki sprzedaży świadczyły na korzyść GRUESOME ;)

Cieszmy się muzyką.

Otóż to :D Pax między forumiany :D

[Plagueis]

nie wiem, w jakim celu DEATH miałoby nagrać sequel dwójki, trójki czy innej płyty

Na dobrą sprawę, "Spiritual Healing" był sequelem "Leprosy", więc przynajmniej raz to zrobili. ;)

rozumiem, że ktoś inny ma niedobór takiego grania

Ja na przykład mam bardzo duży, gdyż jeżeli już ktoś się bierze za ogrywanie patentów Death, to raczej z tego późnego okresu i tym sposobem mamy całkiem sporo kapel pokroju Gory Blister, grających patenty z "Symbolic" (nie, żebym miał coś do takiego grania - wręcz przeciwnie, bardzo lubię) przy sporym deficycie grania pod "Leprosy". Debiut Grusome wypełnił w dużym stopniu tę lukę i zrobił to w świetnym stylu.

Nie mówię, że wymienione płyty całkowicie wyczerpały formułę, jednak wolę chyba niedopowiedziane historie, niż te wyczerpujące temat.

Rozumiem Cię. :)

[Sybir]

nie wiem, w jakim celu DEATH miałoby nagrać sequel dwójki, trójki czy innej płyty

Na dobrą sprawę, "Spiritual Healing" był sequelem "Leprosy", więc przynajmniej raz to zrobili. ;)

Częściowo tak ;)

rozumiem, że ktoś inny ma niedobór takiego grania

Ja na przykład mam bardzo duży (...) debiut Grusome wypełnił w dużym stopniu tę lukę i zrobił to w świetnym stylu.

Niedobory należy uzupełniać :>

Nie mówię, że wymienione płyty całkowicie wyczerpały formułę, jednak wolę chyba niedopowiedziane historie, niż te wyczerpujące temat.

Rozumiem Cię. :)

Spoko, z kolei ja rozumiem tych, dla których GRUESOME to "miód na wątrobę" - i nie potępiam tego ;)

[Plagueis]

Częściowo tak ;)

Całkowicie! :) "Spiritual Healing" w naturalny sposób wynika z "Leprosy", to jedno z najpłynniejszych przejść pomiędzy, bliźniaczymi w sumie, płytami w historii (death) metalu. Przynajmniej ja to tak odbieram. ;)

Niedobory należy uzupełniać :>

Tak też robię, stąd to zainteresowanie Gruesome (przynajmniej w temacie ich debiutu). ;)

Spoko, z kolei ja rozumiem tych, dla których GRUESOME to "miód na wątrobę" - i nie potępiam tego ;)

Bo i nie ma czego - przecież gdybyśmy żyli tylko oryginalną i niepowtarzalną muzyką, to jedna mała półeczka by nam wystarczyła na jej zgromadzenie; przynajmniej w temacie metalu. ;)

[Nasum]

W temacie death metalu byłoby płyt pewnie mniej - raptem kilka klasyków którzy pokazali nową scieżkę dla całej rzeszy naśladowców.

[nicram]

"Spiritual Healing" w naturalny sposób wynika z "Leprosy", to jedno z najpłynniejszych przejść pomiędzy, bliźniaczymi w sumie, płytami w historii (death) metalu. Przynajmniej ja to tak odbieram. ;)

A to ciekawe, bo ja zupełnie inaczej je odbieram. Płyty dla mnie całkowicie różne, inny klimat i inne środki wyrazu. "Spiritual Healing" zdecydowanie bardziej wyrafinowana, nowocześniejsza i uduchowiona, mocno już wskazująca progresywne ciągoty Schuldinera. Tak więc, dla mnie "Leprosy" i "Spiritual Healing" łączy mniej więcej tyle co jedynkę i czwórkę. :-)

edit: W kwestii bohaterów tego tematu - zgadzam się (o dziwo!) z tym co napisał Drone.

[Plagueis]

A to ciekawe, bo ja zupełnie inaczej je odbieram.

Całe szczęście, bo gdybyśmy wszyscy odbierali tak samo, znaczyłoby to, że coś jest nie tak. ;)

Płyty dla mnie całkowicie różne, inny klimat i inne środki wyrazu.

Klimatem się różnią, ale środki wyrazu te same - w sumie to jedynie klimat właśnie i produkcja je różnią. No i fakt, że "Spiritual...' jest trochę bardziej wyrafinowana, ale to naturalny rozwój i było o tym nieco wyżej.

"Spiritual Healing" zdecydowanie bardziej wyrafinowana, nowocześniejsza i uduchowiona, mocno już wskazująca progresywne ciągoty Schuldinera.

Z tym wyrafinowaniem bym nie przesadzał; jest progres, ale taki naturalny, bez fajerwerków. Produkcja czytelniejsza, nowocześniejsza, ale nie rzutująca jakoś drastycznie na postrzeganie samej muzyki. Uduchowienie...hmm...no to już kwestia osobistego odbioru, wydaje mi się. Progresywnych ciągot to raczej tu niewiele - te zaczęły się na rewolucyjnym (i rewelacyjnym zarazem) "Human".

Tak więc, dla mnie "Leprosy" i "Spiritual Healing" łączy mniej więcej tyle co jedynkę i czwórkę. :-)

Między "Scream Blood Gore", a "Human" jest przepaść, między "Leprosy", a "Spiritual Healing" piękny, zachęcający do spacerów most. :)

[Heretyk]

"Spiritual Healing" w naturalny sposób wynika z "Leprosy", to jedno z najpłynniejszych przejść pomiędzy, bliźniaczymi w sumie, płytami w historii (death) metalu. Przynajmniej ja to tak odbieram. ;)

A to ciekawe, bo ja zupełnie inaczej je odbieram. Płyty dla mnie całkowicie różne, inny klimat i inne środki wyrazu. "Spiritual Healing" zdecydowanie bardziej wyrafinowana, nowocześniejsza i uduchowiona, mocno już wskazująca progresywne ciągoty Schuldinera. Tak więc, dla mnie "Leprosy" i "Spiritual Healing" łączy mniej więcej tyle co jedynkę i czwórkę. :-) .

o, mam tak samo

[byrgh]

Spiritual Healing to jedna z najbardziej nietuzinkowych płyt w death metalu. Z jednej strony to wciąż death metal, ale okładka, jak i podejście do gry sugerują, że wciąż bliższe im są - i będą - złote lata heavy metalu i poszukiwań niż te, które sami antycypowali (zresztą, jak się okazało za chwilę, spierdolili byli w zupełnie inne rejony, nim się deathmetalowy big bang w ogóle zdążył nastać).

[Lucek]

Cieszmy się muzyką.

tako rzecze woodstokowicz, a więc tańczmy

[youtube][/youtube]