NILE

[Nasum]

Świetny kawałek. Dobre czasy nastają, Nile już tuż tuż, chwilę potem Malevolent, nic tylko się radować.

Jeszcze jest Hate Eternal. Tegoroczne lato jest wyjątkowo gorące.

[SCREAMBLOODYGORE]

Chyba wypadam z obiegu. Nudne to jak cholera i brzmi jak Behemoth (albo i na odwrót). Wracam do roku 98. Nigdy nie przebiją debiutu!

A nie jest przypadkiem tak, że należysz do grona osób które zachwycają się pierwszą płyta jakiejś kapeli, potrafią docenić, zasłuchiwać się, a później mimowolnie zwracają swoja uwagę na kolejnych debiutantów?

Ostatni debiutanci którzy konkretnie zwrócili moją uwagę to CRETIN. Nic odkrywczego, a jednak zniszczyli. 98 rok był piękny. Najlepsze płyty NILE i INCANTATION. Rok wcześniej Brutal Truth, a chwile później IMMOLATION z "Failures For Gods". Jest jakaś płyta z tego roku, która im dorównuje?

[Nasum]

Chyba wypadam z obiegu. Nudne to jak cholera i brzmi jak Behemoth (albo i na odwrót). Wracam do roku 98. Nigdy nie przebiją debiutu!

A nie jest przypadkiem tak, że należysz do grona osób które zachwycają się pierwszą płyta jakiejś kapeli, potrafią docenić, zasłuchiwać się, a później mimowolnie zwracają swoja uwagę na kolejnych debiutantów?

Ostatni debiutanci którzy konkretnie zwrócili moją uwagę to CRETIN. Nic odkrywczego, a jednak zniszczyli. 98 rok był piękny. Najlepsze płyty NILE i INCANTATION. Rok wcześniej Brutal Truth, a chwile później IMMOLATION z "Failures For Gods". Jest jakaś płyta z tego roku, która im dorównuje?

Rok 1998 to również Angel Corpse - Exterminate i Morbid Angel - Formulas fatal to the flesh, tak więc dorównuje ;-)

[SCREAMBLOODYGORE]

chodziło mi o rok 2015:)

[SOWIX666]

Z tego roku Archgoat-The Apocalyptic Triumphator, bez wątpienia. Ta płyta nabiera mocy z każdym kolejnym przesłuchaniem.

[mad]

. Wracam do roku 98. Nigdy nie przebiją debiutu!

To akurat rzecz oczywista :)

To tylko mit, powtarzany frazes. Rzygam, gdy słyszę takie bzdety. Obiektywnie nagrali parę lepszych płyt od debiutu.

[kenediusze]

Tzn które?

[Nasum]

Tzn które?

Dwójka jest moim zdaniem lepsza, to tak pierwsza z brzegu

[mad]

Tzn które?

2, 3, 4, 6. Nawet Ithyphallic bardziej lubię, ale tu przyznaję, może górę bierze mój osobisty sentyment do tej płyty. Ja w latach 1998-2004 praktycznie metalu nie słuchałem i potem płyty Nile poznawałem nie w kolejności ich nagrywania - dzięki temu ominął mnie szał na Nile z lat 1998-2000 i może dlatego patrzę inaczej. Rozumiem, że dla kogoś, kto poznawał Nile od początku, wielkość jedynki to taki aksjomat, sentyment (jaki ja mam do Ithyphallic). Muzycznie jedynka to owszem, świetny nakurw, ale trochę niedopracowany, chaotyczny, młodzieńczy... Bardziej odpowiadają mi kolejne płyty. Nie znoszę tylko At the Gate of Sethu - nie byłem w stanie nawet uczciwie przez nią przebrnąć. Do tej pory nie znam jej dobrze, nie rozpoznaję utworów, nie jestem w stanie wysłuchać w całości.

[kenediusze]

Muzycznie jedynka to owszem, świetny nakurw, ale trochę niedopracowany, chaotyczny, młodzieńczy...

No rozumiem; ja akurat dzikość i pewne nieokrzesanie muzyczne tego materiału uważam za zaletę. Mają rzeczy bardziej dopracowane, ale żadna inna płyta NILE nie jest tak bardzo "z trzewi" jak jedynka. Intensywność i brutalność cechują całą ich twórczość, ale na debiucie jest tego IMO najwięcej.

I ostatnio skłaniam się do teorii, że ich najlepszym albumem może być Anihillation of the Wicked, co jeszcze jakiś czas temu w życiu by mi nie przyszło do głowy. Skondensowali wszystko co mają najlepsze w jedną, wielką, zwartą petardę. Klimatu, wbrew powszechnym narzekaniom, też tam nie brakuje.

[mad]

W pełni się zgadzam co do Annihilation. Natomiast co do jedynki, to zrozum moją sytuację: poznałem Nile jako zespół grający wspaniały, świetnie zaaranżowany, rozbudowany death metal, a dopiero potem wpadła mi do ręki trochę szczeniacka jedynka. Kiedy wy poznawaliście Nile od początku, wyglądało to inaczej.

[AroHien]

Świetny kawałek. Dobre czasy nastają, Nile już tuż tuż, chwilę potem Malevolent, nic tylko się radować.

Jeszcze jest Hate Eternal. Tegoroczne lato jest wyjątkowo gorące.

Do tego Pissgrave, Cruciamentum, Adversarial i Deiphago. Oj schudnie mi portfelik, schudnie... ;)

[Nasum]

Muzycznie jedynka to owszem, świetny nakurw, ale trochę niedopracowany, chaotyczny, młodzieńczy...

No rozumiem; ja akurat dzikość i pewne nieokrzesanie muzyczne tego materiału uważam za zaletę. Mają rzeczy bardziej dopracowane, ale żadna inna płyta NILE nie jest tak bardzo "z trzewi" jak jedynka. Intensywność i brutalność cechują całą ich twórczość, ale na debiucie jest tego IMO najwięcej.

I ostatnio skłaniam się do teorii, że ich najlepszym albumem może być Anihillation of the Wicked, co jeszcze jakiś czas temu w życiu by mi nie przyszło do głowy. Skondensowali wszystko co mają najlepsze w jedną, wielką, zwartą petardę. Klimatu, wbrew powszechnym narzekaniom, też tam nie brakuje.

Co do materiału nagranego " z trzewi" to ja wytypowałbym pierwsze dwa mini wydane pod wspólnym szyldem "At the beginning" - tam również, o ile nie bardziej, słychać chaos i młodzieńczy zapał, pewne niedopracowanie, surowość i nieokrzesanie.

Annihilation... w momencie jak wyszła nie przypasowała mi od razu, dla mnie to był mimo wszystko pewien spadek formy po fenomenalnej trójce i mimo ze owszem, podobała się, to tak naprawdę doceniłem ja dopiero dużo później, podobnie zresztą jak Ithyphallic, który moim zdaniem jest jeszcze lepszy. Trudno powiedzieć, która płyta Nile jest najlepsza, obiektywnie to każda ma coś do zaoferowania, każda jest na swój sposób dopracowana do perfekcji, wedle gustu to wiadomo, każdy ma swojego faworyta. Ja przygotowuje się właśnie do ich koncertu i robię sobie przesłuchania każdego albumu i trudno mi powiedzieć w tej chwili, który podoba mi się najbardziej

[AroHien]

Trudno powiedzieć, która płyta Nile jest najlepsza, obiektywnie to każda ma coś do zaoferowania, każda jest na swój sposób dopracowana do perfekcji, wedle gustu to wiadomo, każdy ma swojego faworyta. j

I to własnie świadczy o klasie tego zespołu. Ja to stary i sentymentalny jestem więc numerem jeden jest dla mnie debiut jednak absolutnie mnie nie dziwi, ze można miec innego faworyta w ich świetnej dyskografii.

[Nasum]

Trudno powiedzieć, która płyta Nile jest najlepsza, obiektywnie to każda ma coś do zaoferowania, każda jest na swój sposób dopracowana do perfekcji, wedle gustu to wiadomo, każdy ma swojego faworyta. j

I to własnie świadczy o klasie tego zespołu. Ja to stary i sentymentalny jestem więc numerem jeden jest dla mnie debiut jednak absolutnie mnie nie dziwi, ze można miec innego faworyta w ich świetnej dyskografii.

Pełna zgoda. Świadczy to także o tym, że rozwijają się jako muzycy, jako kompozytorzy i że ich muzyka ewoluuje. cham ich od czasu debiutu, ale za każdym razem, przynajmniej jeśli chodzi o pierwsze trzy płyty, rozkładali mnie bardziej, każdy materiał bił na głowę poprzednika. Potem musiałem się bardziej wsłuchać, dłużej poobcować z ich kolejnymi albumami, być może dlatego, że w pewnym sensie miałem przesyt, ale jak już nadmieniłem, doceniłem te płyty póżniej. I dlatego też trudniej mi wybrać najlepszą, bo jak wsłuchałem się bardziej w Ithyphallic to co i rusz, ta płyta ma więcej do zaoferowania.

[Tarpaulin]

Takiego gitarowego rozpasania jak na Katakumbach nigdy później nie udało im się powtórzyć. Jasne, Black seeds i In their darkened są znakomite, wykonawczo perfekcyjne, ale nie aż tak nieokiełznane i kreatywne.
Najepsze riffy Nile są na jedynce, po prostu.

[Drone]

Oto jak się sprawy mają:

2 > 1 > 3 > 4

[WaszJudasz]

Dokładnie.

[nicram]

Takiego gitarowego rozpasania jak na Katakumbach nigdy później nie udało im się powtórzyć. Jasne, Black seeds i In their darkened są znakomite, wykonawczo perfekcyjne, ale nie aż tak nieokiełznane i kreatywne.
Najepsze riffy Nile są na jedynce, po prostu.

jedynka jest perfekcyjna pod każdym względem. Także jeżeli chodzi o czas trwania.

[Deathhammer66]

Jedynka jest zajebista, ale jeszcze lepsza jest dwójka, gdzie znalazły się jeszcze bardziej obłędne wstawki, grobowy klimat i napierdol. "Black Seeds..." to moim zdaniem najmroczniejszy NILE i ich moja ulubiona płyta wraz z trójką, która ma nieco gorsze brzmienie, ale za to kompozycyjnie wspięli się tam na wyżyny i poprzeczkę postawili tak wysoko, że nigdy im już się nie udało jej przeskoczyć.

"Annihilation..." to niegdyś była moja ulubiona płyta tego zespołu i to do niej najczęściej wracałem. Dalej uważam, że jest bdb, ale z perspektywy czasu wolę Nile w bardziej klimatycznym wydaniu, a nie w wersji z samym napierdolem. Dlatego też trzy pierwsze stawiam wyżej.

Późniejsze też lubię i w życiu nie powiedziałbym, że są słabe, zjadanie własnego ogona etc. Najrzadziej wracam do "Those Whom...", jakoś tak. Bo chyba poza fenomenalnym "4th Arra of Dagon" to jednak trochę nudzi mnie ta płyta.

Aha, nowa jest chyba lepsza niż Annihilation, pięknie im wyszła.