Co teraz czytacie? v.2

[Hatefire]

Pierwsze zetknięcie z Barkerem. I w sumie całkiem dobrze się bawię, facet faktycznie ma porytą wyobraźnię i dryg do niezłego przetwarzania motywów (jak opowiadanie o demonie-prześladowcy zamieniające się w komedię o duchu nieudaczniku czy "Nocny pociąg z mięsem", który z gore sieczki przechodzi w tajną historię ludzkości).

Ja też, to niedawno czytałem i mam mieszane uczucia. Generalnie ma świetne pomysły, ale jakoś zawsze, to jakieś nierozwinięte jest jeśli chodzi o kwestie literackie. Postaci ciekawych brakuje, fabułki takie pretekstowe. No wszystko, tak wisi na jakimś, nie powiem zazwyczaj zajebistym pomyśle, no ale czyta się to średnio.

[WaszJudasz]

Osobiście lubię, ale jak dla mnie główne niedomaganie polega u Barkera na tym, że postacie są przedstawiane tak, że czytelnik ma je raczej w dupie. Odwrotność Kinga jakby, który w dwóch akapitach bardzo prostej prozy potrafi naszkicować człowieka tak, że robi się przykro, gdy tę osobę spotyka coś niemiłego.

[DST]

Czytałem "Nocny pociąg z mięsem" jak byłem małolatem (może 11/12 lat miałem) i pamiętam do dzisiaj jal skończyłem to czytać. Był środek dnia, mama dała mi rosół na obiad a ja byłem chyba biały ze strachu

[Rejwan]

jak dla mnie Barker to głównie zajebista "Imajica" i imho jeszcze lepszy "Kobierzec" - genialne dark fantasy pełne nietuzinkowych pomysłów i świetnych postaci.

[Metsejmikin]

Wielkie sekretne widowisko i Everville proponuję przed powyższymi, do tego lżejsza, choć wciągająca Potępieńcza gra.

[tomekw48]

Jest poziom.

Ostatnie zbiory opowiadań Kinga są kozackie.
A samo opowiadanie Życie Chucka jest the best. Bardzo mnie zaskoczyło w pozytywnym sensie. Mega pomysł na to opowiadanie.

[Maro]

[wonsz]

[Żwirek i Muchomorek]

Osobiście lubię, ale jak dla mnie główne niedomaganie polega u Barkera na tym, że postacie są przedstawiane tak, że czytelnik ma je raczej w dupie. Odwrotność Kinga jakby, który w dwóch akapitach bardzo prostej prozy potrafi naszkicować człowieka tak, że robi się przykro, gdy tę osobę spotyka coś niemiłego.

Pełna zgoda. Chyba właśnie dlatego King nie ma w tej branży konkurencji - bo rozumie, że pożądany w horrorach efekt grozy to wypadkowa makabry i współczucia dla bohaterów. Pamiętam, że jak czytałem pierwszy raz "Christine" - mój pierwszy King w ogóle - to mi tego głównego bohatera właściciela samochodu było w chuj szkoda. I to właśnie przeraża bardziej niż jakieś wyrafinowane makabry serwowane przez Barkera czy innego Mastertona. To jest efekt przypominający niezgodę na czyjąś chorobę albo śmierć, tylko przeszczepiony z życia do literatury. Czytasz o jakimś człowieku, zaczynasz go lubić... i jeb

Z Barkera mi się podobało jeszcze "Galilee", nikt nie wymienił więc wspominam. Takie nastrojowe, gotyckie dark fantasy - powiedzmy, bo to taki miks gatunkowy. Trochę czerpie z "Ojca chrzestnego", trochę z "Kronik Amberu" Zelaznego, trochę z klimatów RPG spod znaku World of Darkness. Dobre to było w chuj, podobało mi się. Barker miał podobno sequel pisać, ale tyle lat minęło, że już chyba nie ma na to szans.