Co teraz czytacie? v.2

[wonsz]

[Hatefire]

ja tam oceniam po wyglądzie i zwykle mam racje w 99%, przykładowo tak jak dla mnie każda baba z tatuażami jest na pewno jebnięta tak samo gruby dredziarz nic wartościowego nie będzie miał mi do zaoferowania
a ten Dejeński - żenadix serio

Mamo możemy mieć typowego kuca na Forume?

Przecież mamy.

[Bolt]

Pierwszy Japończyk jakiego czytam. Tytułowe opowiadanie jak spod pióra Edgara Allana Poe.

Niedawno czytałem od niego tę pozycję:
https://wydawnictwodialog.pl/ryunosuke- ... 0,224.html

Całkiem, całkiem.

Obecnie na tapecie:

Na potrzeby recenzji.
Oraz:

[DST]

Pierwszy Japończyk jakiego czytam. Tytułowe opowiadanie jak spod pióra Edgara Allana Poe.

Niedawno czytałem od niego tę pozycję:
https://wydawnictwodialog.pl/ryunosuke- ... 0,224.html

Miało klimat jak "Opowieści niesamowite" Poe?

[Bolt]

Pierwszy Japończyk jakiego czytam. Tytułowe opowiadanie jak spod pióra Edgara Allana Poe.

Niedawno czytałem od niego tę pozycję:
https://wydawnictwodialog.pl/ryunosuke- ... 0,224.html

Miało klimat jak "Opowieści niesamowite" Poe?

Nie za bardzo.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Ksiazka cieniutka, a mecze jak jak Biblie - ilosc powtorzen jest niemal nie do przebrniecia, a juz na pewno nie z przyjemnoscia. Zeby na tych 150 stronach, w 4 opowiadaniach opowiadac przez wiekszosc czasu 4 razy to samo i opisywac ten sam prosty jak drut mechanizm, to trzeba juz miec narabane

[Hollowman]

Bdb książka, niedawno skończyłem.

I kontynnuje podróż artrejdżowym szlakiem i nakurwiam:

[DST]

Pierwszy Japończyk jakiego czytam. Tytułowe opowiadanie jak spod pióra Edgara Allana Poe.

Skończone. Współczuję autorowi. Mrok, depresja i choroba psychiczna. Nie dziwi, że wymeldował się w wieku 35 lat.
Poza tym dziwnie znajome i europejskie jak na japońskiego pisarza. Przebija z tego Kafkowski absurd i egzystencjalny angst jak u Sartre'a itp. a to moje klimaty więc bardzo mi się podobało.

[TheDude]

Już na samym początku jest konkretna jazda, więc zaczynam zabawę.

[DST]

Już na samym początku jest konkretna jazda, więc zaczynam zabawę.

Niby zrobiła na mnie wrażenie ta powieść, ale nie jestem w stanie powiedzieć o czym była. Czytałem z 10 lat temu. Pamiętam szorstkość języka, nihilizm i nienawiść.

edit: Może mi się mylić ze "Śmierć na kredyt", bo też to czytałem w tamtym czasie.

[TheDude]

^ Po przeczytaniu wszystkiego co napisał Michel Houellebecq szukałem właśnie takich klimatów. Myślę, że sprawnie pójdzie z lekturą, bo już od pierwszych stron mi się podoba. Potem kolejne jego dzieła obadam.

[DST]

^ Po przeczytaniu wszystkiego co napisał Michel Houellebecq szukałem właśnie takich klimatów. Myślę, że sprawnie pójdzie z lekturą, bo już od pierwszych stron mi się podoba. Potem kolejne jego dzieła obadam.

Houellebecq bardzo dobry, najbardziej chyba "Poszerzenie pola walki". To było trochę jak studium powstania incela. Potem "Serotonina". Nie czytałem do dzisiaj "Cząstek Elementarnych" i muszę nadrobić.
Celine i on dość zbliżeni w podejściu do ludzkości, jeśli mnie pamięć nie myli odnośnie Celine'a.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

[wonsz]

[Nasum]

Kolejna mroczna postać przedstawiona w cyklu wydawniczym "Oblicza zła" - tym razem trafiamy na drugą osobę w państwie nazistowskim, wszechwładnego sekretarza Hitlera, Martina Bormanna. Postać intrygująca mnie od zawsze, od momentu kiedy jako dzieciak przeczytałem w jednym z Tygrysów o Procesie Norymberskim, na którym zabrakło największych zbrodniarzy, mianowicie Hitlera, Himmlera i Bormanna. Zawsze mnie zastanawiało, dlaczego właśnie tak niewinnie brzmiący tytuł - sekretarz Hitlera i minister partii - okazał się jednym z największych zbrodniarzy drugiej wojny? Hitler i Himmler to postaci na tyle wyraziste, że można sobie łatwo to wyobrazić, ale .... sekretarz?

Zbyt wielu opracowań na jego temat nie znalazłem wcześniej, poza jakimiś artykułami które przedstawiały go trochę płytko, skupiając się na jego rzekomej agenturalnej działalności dla Rosjan i brawurowej ucieczce z oblężonego Berlina. Do lektury zasiadłem więc z pewnymi oczekiwaniami. ( jak zresztą do każdego z tej serii - coś na zasadzie udowodnienia mu winy ). O dzieciństwie, wczesnej młodości czy początkach jego kariery nie znajdziemy wyczerpujących informacji, akcja książki niemal natychmiast przenosi nas do roku 1941, kiedy będąc zastępcą Hessa, po samotnym locie do Wielkiej Brytanii tego ostatniego, otrzymuje awans na miejsce swego niegdysiejszego przełożonego.

Pierwsze rozdziały są trochę niemrawe - za pomocą mnóstwa cytatów, kreślona jest próba opisania jego osobowości. Jego żądza władzy, nieposkromione ambicje, całkowite zaślepienie ideologią, oddanie swemu fuhrerowi i skłonność do poróżnienia się absolutnie z wszystkimi. Zagłębiamy się w biurokratyczny świat Bormanna, widzimy jak dąży do tego, by być jak najbliżej i dosłownie zawsze obok Hitlera, jak powoli staje się jego cieniem, jak słuchając jego słów, przeistacza je na papier w postaci niezliczonej ilości rozkazów, okólników, zarządzeń, dekretów czy rozporządzeń. Pierwsze naprawdę ciekawe momenty w tej książce pojawiają się w rozdziale opowiadającym o prześladowaniu kościołów w trzeciej rzeszy - tutaj już można zaobserwować jego wysuwającą się na pierwszy plan inicjatywę.

Później mamy opisane w jaki sposób pomagał w prześladowaniu podbitych narodów i w jaki sposób współuczestniczył w holokauście. Jakie podpisał rozkazy i dekrety, stając się najprawdziwszym sprawcą zza biurka. On nie odwiedzał obozów koncentracyjnych czy nie obserwował z bliska egzekucji jak Himmler, jednak podobnie jak on, ubierał w rozkazy i dekrety wszystkie niemalże sprawy, które do nich doprowadziły, umożliwiły współpracę pomiędzy ministerstwami i dzięki niemu wprowadzone zostały w życie.

Książka ma kilka mankamentów, ale czyta się ją dobrze. Jeśli chodzi o winę Bormanna otrzymałem czego chciałem - chociaż podejrzewam, że można by było z tego wycisnąć nieco więcej, choć i tak, dowiedziałem się wielu naprawdę istotnych rzeczy dotyczącej jego działalności. Biurokrata, gryzipiórek z krainy papierolubków który uwielbiał biurokrację i jednocześnie jeden z największych zbrodniarzy drugiej wojny.

A tak przy okazji - po lekturze tej książki, jestem przekonany, że każdy wyższy oficjel trzeciej rzeszy doskonale wiedział co się dzieje na terytoriach okupowanych, doskonale wiedział o eksterminacji Żydów i tłumaczenia, że byli pod tym względem zwodzeni i nieinformowani ( jak chociażby bronił się Speer w Norymberdze ) to bajdurzenie nie warte funta kłaków. Wszyscy powinni wisieć.

[Bolt]

[nagrobek]

^ napisz kilka zdan gdy skonczysz, u mnie poki co czeka na swoja kolej

[wonsz]

książka nie jest wybitnie napisana, ale historia jest przejebana, warto

[Jimmy Boyle]

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Super temat. Tak jakbyś przy okazji trafił to szczerze polecam: