Noise Magazine

[moonfire]

Problem zresztą jest szerszy i wynika z biedy kulturalnej i materialnej naszego kraju. Wszyscy się dziwią, że w polityce i administracji panuje nepotyzm, kolesiostwo, układy i doraźność interesów. A czy inaczej jest w innych dziedzinach? Czy nawet w tak niszowej branży, jaką jest undergroundowy metal, też nie mamy do czynienia ze źle pojętą wspólnotą interesów? Tu już nie chodzi nawet o finanse, bardziej o jakieś ambicje i potrzebę zbudowania pozycji, jakkolwiek to śmiesznie nie brzmi (bo to jest śmieszne). Zamiast obiadów u Sowy czy innego Amaro, mamy spotkania dobrych kolegów na fejsbuku. Może trochę przesadzam, ale mechanizm jest podobny i podobnie żałosny.

Trafiłeś w sedno, Paniczu.

[manieczki]

Kilka słów prawdy:
http://duskforest.kgb.pl/teksty80.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

[gelO]

Kupiłem sobie wczoraj w empiku i to będzie mój pierwszy raz z tą gazetką. Jeszcze nie zacząłem czytać, ale wizualnie prezentuje się ładnie :)

[ultravox]

Kilka słów prawdy:
http://duskforest.kgb.pl/teksty80.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

Prawdy z lasu chyba. Dobrze, że bory zwierza są pełne... Nie wiem kim jest autor tego czegoś, bo się nie podpisał, ale Arek ma na swoim koncie sporo świetnych tekstów, a mniejsze lub większe wpadki zdarzają się każdemu, kto zajmuje się pisaniem.

[Triceratops]

hehe....

Nie ma redakcji, korekty. Zresztą nie chodzi tylko o sieć. Kiedy wytknąłem pierwszemu numerowi "Noise Magazine" parę usterek, redakcja nie wytrzymała tego nerwowo. Prymitywna reakcja redaktora naczelnego i współpracowników pisma świadczyła o tym, że póki co myśli się raczej o tym, żeby coś było, a jakość tego czegoś? "E tam, może nie zauważą, a zresztą - przecież piszemy o muzie!". Ostatnio Piotr Weltrowski napisał na swoim fan page'u: "Daj spokój z gramatyką, ja jestem dziennikarzem, a nie jakimś filologiem". Może i pisał ironicznie, jasne, ale kaleczone teksty mówią za siebie. Z pisaniem o muzyce wiąże się typowo polski kult niedbałości. Uwielbiamy jak jest chujowo. Wciąż jeszcze odchorowujemy legendarne ziny, pisane i wydawane źle, śmiesznie, ale przeciwko "wszystkiemu", czyli w tym samym czasie przeciwko Britney i przeintelektualizowanym elitom.

http://kultura.gazeta.pl/kultura/1,1145 ... eksty.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Plastek]

Wszystko na temat tych "ludzi". Przerośnięte ego przysłania małe kutaski i kompleksy. Do gnoju.

[longinus696]

Mi się wydaje, że Noise z założenia nie miał być czysto metalowym magazynem. Zarzucanie autorom, jakoby za mało jest tam metalu trochę mnie dziwi.

Właśnie w NOISE jest ZA DUŻO metalu. Przecież chyba ze 3/4 wywiadów jest zrobionych z muzykami z tych okolic. No, ale daję im kredyt zaufania. Może będą ewoluować.

Jeśli chodzi o M|I, to nie spełnia moich oczekiwań. To takie ślizganie się po bezpiecznej powierzchni. Trochę eksperymentu, trochę elektroniki, trochę jazzu, ale tego bezpiecznego (bo o tym pewnie łatwiej pisać). Recenzje i relacje z koncertów często niezbyt krytyczne. Np. czytam ostatnią relację z koncertu THE PYRAMIDS i mam wrażenie, że byłem na innym koncercie. Recenzent pieje z zachwytu, a ja twierdzę, że to były środkowe rejony drugiej ligi. Choć ważne, że się komuś chce i coś się dzieje. To samo w gruncie rzeczy tyczy się Noise.

Nie kumam o co Ci chodzi? A o czym NIEBEZPIECZNYM mieliby pisać? Znasz teraz taką muzykę? Masz ogromny rozstrzał gatunkowy, masz interesujące felietony o różnych zjawiskach muzycznych. Jest źle, bo ktoś ma inną opinię o koncercie? To idź i ich naprostuj. Dla mnie to drobiazg. Mam wrażenie, że zwyczajnie marudzisz. Lepszego w Polsce magazynu o muzyce nie ma i pewnie jeszcze długo nie będzie.

[ultravox]

Czytałem kiedyś M|I i o ile wydawał mi się ciekawy pod względem profilu muzycznego, o tyle pisany był dość niestrawnym dla mnie językiem. Nie wiem jak to wygląda na dzień dzisiejszy.

[longinus696]

Czytałem kiedyś M|I i o ile wydawał mi się ciekawy pod względem profilu muzycznego, o tyle pisany był dość niestrawnym dla mnie językiem. Nie wiem jak to wygląda na dzień dzisiejszy.

Rozumiem. No ja mam trochę inaczej, bo dla mnie zazwyczaj niestrawne językowo są magazyny o muzyce metalowej. Tych gości czytałem z zapartym tchem. Możliwe jednak, że złakniony informacji, jakie przekazywał M|I, nie zwróciłem na coś uwagi.

[Drone]

Jeśli chodzi o M|I, to nie spełnia moich oczekiwań. To takie ślizganie się po bezpiecznej powierzchni. Trochę eksperymentu, trochę elektroniki, trochę jazzu, ale tego bezpiecznego (bo o tym pewnie łatwiej pisać). Recenzje i relacje z koncertów często niezbyt krytyczne. Np. czytam ostatnią relację z koncertu THE PYRAMIDS i mam wrażenie, że byłem na innym koncercie. Recenzent pieje z zachwytu, a ja twierdzę, że to były środkowe rejony drugiej ligi. Choć ważne, że się komuś chce i coś się dzieje. To samo w gruncie rzeczy tyczy się Noise.

Nie kumam o co Ci chodzi? A o czym NIEBEZPIECZNYM mieliby pisać? Znasz teraz taką muzykę? Masz ogromny rozstrzał gatunkowy, masz interesujące felietony o różnych zjawiskach muzycznych. Jest źle, bo ktoś ma inną opinię o koncercie? To idź i ich naprostuj. Dla mnie to drobiazg. Mam wrażenie, że zwyczajnie marudzisz. Lepszego w Polsce magazynu o muzyce nie ma i pewnie jeszcze długo nie będzie.

Nie marudzę, tylko jak widzę, czym się zachwycają, a o czym z kolei nie mówią, to stąd takie przekonanie. Szukają raczej bezpiecznej przystani... Choć rozumiem to nawet, bo przecież odbiorców radykalnego radykalizmu nie jest wielu :)

[ultravox]

To ja powtórzę pytanie Longinusa - czy istnieje na dzień dzisiejszy jakaś niebezpieczna i radykalna muzyka?

Rozumiem. No ja mam trochę inaczej, bo dla mnie zazwyczaj niestrawne językowo są magazyny o muzyce metalowej. Tych gości czytałem z zapartym tchem. Możliwe jednak, że złakniony informacji, jakie przekazywał M|I, nie zwróciłem na coś uwagi.

Sądzę, że to kwestia gustu. Ja lubię prosty i czytelny przekaz.

[longinus696]

Nie marudzę, tylko jak widzę, czym się zachwycają, a o czym z kolei nie mówią, to stąd takie przekonanie. Szukają raczej bezpiecznej przystani... Choć rozumiem to nawet, bo przecież odbiorców radykalnego radykalizmu nie jest wielu :)

Stary, ja rozumiem, że odkryłeś jakieś tam rzeczy dla siebie, które Cię aktualnie zachwycają swoim radykalizmem - to bardzo fajnie - ale zrozum, że muzyka NIE POLEGA TYLKO NA TYM, co w danym momencie uważasz za najważniejsze. Każde pismo jest wypadkową zainteresowań grupy redaktorów oraz zjawisk, które odbijają się na tyle szerokim echem, że wypada o nich napisać, co gruncie rzeczy sprowadza się do pewnego ukłonu w stronę domniemanego odbiorcy. No niestety, magazyny muzyczne (a w szczególności te papierowe) nie istnieją w próżni.

Moim zdaniem M|I zachowują i tak niezłą równowagę w kwestii poruszanych tematów. Lubię poczytać o rzeczach, które leżą gdzieś na rubieżach undergroundowego dyskursu, albo o muzyce w kontekście antropologicznym - rajcuje mnie to, bo uważam, że jest tego za mało. Cieszy mnie też, że zwracają dużą uwagę na polskie poletko, bo zazwyczaj leży ono odłogiem.

Myślę, że ten magazyn jest dość otwarty. Jebnij artykuł o tym, co wg Ciebie ważne, a czego brakuje i podeślij - podniesiesz poziom, wpłyniesz na jego zróżnicowanie tematyczne.

[longinus696]

Sądzę, że to kwestia gustu. Ja lubię prosty i czytelny przekaz.

OK. Ja po prostu mam wrażenie, że piśmiennictwo metalowe ma ten przekaz w wielu przypadkach poniżej "prostego". Teksty są boleśnie schematyczne, często pisane z perspektywy muzycznego getta z typowymi dla niego koszmarami w postaci militarystyczno-okultystycznych metafor i zagadnień dotyczących poprawności gatunkowej. Obrazu nędzy dopełniają przerażająco nudne wywiady - tu wina rozkłada się zarówno na pismaków, jak i na przepytywanych muzykantów (czasem wydaje mi się, że muzykę metalową grają ludzie bez tożsamości i bez poglądów).

[Drone]

@longinus

Nie chodzi o to, że akurat odkryłem "jakieś tam rzeczy dla siebie" i że o nich chciałbym czytać. Nie chodzi też o to, by pisać wyłącznie o zjawiskach radykalnych, bo nie tylko takie składają się na obraz muzyki współczesnej, po drugie definicji radykalizmu jest zapewne wiele i po trzecie, postawienie tylko na radykalizm nie każdemu musi to odpowiadać. Chodzi mi o zachowanie pewnych proporcji, o wyczucie, co jest ważne, a co ważniejsze. Jeżeli zamieszczone są np. dwie relacje z koncertów w danym miejscu, a w tym samym okresie odbyło się tam pięć innych koncertów, znacznie ciekawszych i - moim zdaniem - ważniejszych, to wyrażam swoje zdziwienie tą wybiórczością. To samo tyczy się doboru i zakresu recenzowanych płyt. Nie mówię przecież, że jest źle, ale wskazuję, że można sięgnąć dalej :)

I tak, masz rację, znacznie bardziej bym wolał pismo niejako zawieszone w próżni, nie czyniące żadnych ukłonów w stronę odbiorców, reklamodawców, wydawców itd. Tylko byłoby to pismo zupełnie nierentowne, przynajmniej w początkowej fazie istnienia.

[ultravox]

OK. Ja po prostu mam wrażenie, że piśmiennictwo metalowe ma ten przekaz w wielu przypadkach poniżej "prostego". Teksty są boleśnie schematyczne, często pisane z perspektywy muzycznego getta z typowymi dla niego koszmarami w postaci militarystyczno-okultystycznych metafor i zagadnień dotyczących poprawności gatunkowej. Obrazu nędzy dopełniają przerażająco nudne wywiady - tu wina rozkłada się zarówno na pismaków, jak i na przepytywanych muzykantów (czasem wydaje mi się, że muzykę metalową grają ludzie bez tożsamości i bez poglądów).

Zgodzę się, ale Ty piszesz o treści, a mnie chodzi głównie o formę, czyli o język jakim posługuje się dany dziennikarz. Natomiast schematy, o których wspominasz, biorą się po części z ograniczonych horyzontów danego autora, a po części z ilości tekstów jakie taki pismak ma do napisania w krótkim czasie. Wierz mi, że ciężko jest w nieszablonowy sposób opisać 20 podobnych do siebie płyt, jeśli się ma na to na przykład dwa tygodnie ;)

[ultravox]

bardziej bym wolał pismo niejako zawieszone w próżni, nie czyniące żadnych ukłonów w stronę odbiorców, reklamodawców, wydawców itd. Tylko byłoby to pismo zupełnie nierentowne, przynajmniej w początkowej fazie istnienia.

W każdej :)

[Drone]

Ja jeszcze raz zwrócę uwagę na bezcelowość większości recenzji, zwłaszcza w magazynach metalowych - po co one są, skoro 90% z nich operuje w skali ocen 7/10 do 10/10? Inna sprawa, że na takim Pitchforku też jest to samo, tylko oceny wahają się między 6/10 and 9/10.

[535]

Wywalić oceny, choć właściwie można też zrezygnować z recenzji. Zostawić okładki, nazwę zespołu, tytuł i wydawcę.

[ultravox]

Ja jeszcze raz zwrócę uwagę na bezcelowość większości recenzji, zwłaszcza w magazynach metalowych - po co one są, skoro 90% z nich operuje w skali ocen 7/10 do 10/10? Inna sprawa, że na takim Pitchforku też jest to samo, tylko oceny wahają się między 6/10 and 9/10.

Szczerze mówiąc oceny pod recenzjami traktuje raczej jako streszczenie dla leniwego czytelnika, niż jako konkretną liczbę przypisaną na amen do danej płyty. Jak dla mnie dyskusyjne są jedynie najwyższe lub najniższe noty (te wynikają zazwyczaj z dużej ekscytacji lub zniesmaczenia recenzenta, dyktowanych jego gustem), natomiast spieranie się czy jakaś płyta zasługuje na 6,5 punkta czy na 8 to już kompletny absurd.

[[V]]

bardziej bym wolał pismo niejako zawieszone w próżni, nie czyniące żadnych ukłonów w stronę odbiorców, reklamodawców, wydawców itd. Tylko byłoby to pismo zupełnie nierentowne, przynajmniej w początkowej fazie istnienia.

W każdej :)

Robimy gazetę?

Taki skłąd widzę:

V, manieczki,Drone,Plastek, ultravox, Skaut, 535.

Ale byłoby wesoło.666.