Outofsight - Vodka likes smoke

[Random Apex]

Jesienią 2007 światło dzienne ujrzał pierwszy długi album Outofsight, duetu stworzonego przez K.R. i Toma K., nazwany "Vodka likes smoke". Wydawnictwo to inspirowane było twórczością poetów wyklętych: Hłaski, Stachury i Ratonia, których wiersze zostały wykorzystane jako teksty utworów. Niezła mieszanka cold wave, neofolku i dekadencji, w oparach taniej wódki, papierosów bez filtra i wszechobcecnym smrodzie gnijącego ciała gruźlika - godna polecenia fanom takich klimatów. Naprawdę warto zainteresować się tekstami użytymi na tym albumie, jak i twórczością poetów wyklętych.

http://outofsight.darknation.eu/outofsi ... audio.html - cztery utwory z Vodka likes smoke

[maciek z klanu]

Zajebisty materiał to był, a i pewne powiazania muzyczne z mgła są :))) Bardzo mocna rzecz na polskiej scenie moim zdaniem, a malo znana. Moge sie podpisać sie pod tym co napisała Random Apex.

[Random Apex]

Właśnie strasznie mało znana, nie wiem, czy po prostu zbyt ambitna, czy za słabo rozreklamowana... Nie wiem, co się teraz dzieje w ich obozie, słyszałeś coś na temat nowego albumu albo w ogóle jakichkolwiek ruchów, podrygów?

Edit: a, widzę, jakiś split wyszedł niedawno.

[Plasfodeur]

Bardzo mocna pozycja. Zgadza się, do opisu założycielki tematu dodałbym jeszcze określenie czasu i miejsca akcji: PRL lat '50 i '60. Poza tym wszystko się zgadza, jak trzeba żeby było brudno i kiczowato to jest, a jak potrzebna większa subtelność to i taka się znajdzie.

[Baton]

Słyszałem to kiedyś i takie to se. Koncept niby ciekawy, ale realizacji jakoś jaj brakuje, nie zapada ten materiał specjalnie w pamięć. Mi przynajmniej.

[Morph]

Wódeczka całkiem spoko, ale do zgrzytania zębów doprowadza mnie "Casiowate" brzmienie tej płyty. Split chyba trochę lepiej.

[Random Apex]

Niektóre kawałki rzeczywiście brzmią nieco naiwnie i kiczowato, ale akurat to uznaję za plus tej płyty - jest różnorodna, specyficzna, i przez to mnie nie nudzi. Podejrzewam, że "casiowate" brzmienie jest tutaj specjalnym zabiegiem, który też słychać chociażby w takim Von Thronstahl.

A teksty są niesamowite, zaczęłam sobie przybliżać twórczość Stachury oraz Ratonia i jestem pod wrażeniem zgnilizny, smutku i bezsilności, jaka bije z tych wierszy.

[Plasfodeur]

Wódeczka całkiem spoko, ale do zgrzytania zębów doprowadza mnie "Casiowate" brzmienie tej płyty.

To brzmienie jest idealne, znakomicie buduje klimat peerelowskiej patologii.