Owls - The Night Stays

[grot]

Tony Wakeford postanowił chyba zrobić płytę, która do jego twórczości w Sol Invictus ma się tak jak "Nada!" do nowszych albumów Death In June. Tylko zamiast zimnej fali postawił na nowoczesne beaty i podkłady stworzone przez Eraldo Bernocchi. Zadziwiająco zręcznie wpasowało się to wszystko do charakterystycznych brzmień akustycznej gitary i zmęczonego głosu Wakeforda. Wyszła z tego bardzo udana i niebanalna płyta.

Tutaj próbka:

[twoja_stara_trotzky]

brzmi interesująco, zapoznam się przy okazji z całością. chociaż te fałsze Wakeforda niemożebne...

[0ms]

na pierwszy rzut ucha bardzo obiecujaco to brzmi.

[0ms]

troche za dlugie to mimo wszystko

[grot]

sam za optymalną długość płyty uznaję 45 minut, album ma trochę ponad 50 minut, czyli mieści się w marginesie błędu ;)
które konkretnie fragmenty ci się dłużą? Ja bym w sumie skrócił co najwyżej Strange Kind of Beauty, poza tym po kilku przesłuchaniach nie mam zastrzeżeń.

[0ms]

koncowka. powiedzmy, ze przy Strange Kind of Beauty i All Gone juz troche siada napiecie. poslucham tego jeszcze i zobaczymy, ale jako calosc bardzo mi sie to podoba na chwile obecna

[trzeci]

te fałsze Wakeforda niemożebne...

niemozebnie zajebiste.

[YNKE]

ano zajebiste, wspaniała to płyta, idealnie wpasowuje się w to jesienne przesilenie

[0ms]

moze nie do konca wspaniala, ale ma klimat i slucha sie jej dobrze. nawet do tej koncowki mozna przywyknac, choc to glownie za jej sprawa nie jest to plyta, ktora mialbym ochote przesluchac wiecej niz raz z rzedu

[Glene]

Zapowiada sie ciekawie, trzeba posluchac.