O obrotach sfer niebieskich

[Nasum]

Wczoraj na Merkurym rozbiła sie sonda Messenger. Nieprzypadkowo, bo jakiś miesiąc temu wyczerpała resztki ciekłej hydrazyny, paliwa umożliwiajacego przeprowadzanie manewrów, dzięki którym statek utrzymywał się na orbicie. Przez miesiąc jako paliwo wykorzystywano zapasy helu, który wcześniej odpowiadał za zapewnienie odpowiedniego ciśnienia w zbiornikach z właściwym paliwem. Ostatni z sześciu manewrów korygujących orbitę z użyciem helu przeprowadzono 24 kwietnia. Mający 3 metry średnicy i ważący 508 kg ziemski posłaniec roztrzaskał się z prędkością blisko 4km/s o planetę, którą obserwował.

Misja Messengera znacząco rozwinęła technologie kosmiczne. Dużym wyzwaniem było zbudowanie sondy, która wytrzyma warunki panujące prawie dwie trzecie bliżej Słońca niż znajduje się Ziemia. Widziana z powierzchni Merkurego tarcza Słońca jest trzykrotnie większa, a nasza gwiazda świeci tam prawie dziesięciokrotnie jaśniej niż tu, gdzie mieszkamy. Żeby osłonić statek przed słonecznym żarem, wyposażono go w nowoczesną, ceramiczną osłonę, która ochraniała go od strony Słońca. O ile frontowa osłona narażona była na temperatury rzędu 300 st. C, o tyle urządzeniom Mesengera zapewniała ona komfortowe warunki pracy w temperaturze 20 st.C. Oczywiście sonda musiała też uważać na ciepło bijące od rozgrzanej strony samej planety - żeby zapewnić jego równomierne oddziaływanie, inżynierowie dbali o odpowiednie ustawienie statku względem globu. Jednocześnie próbnik musiał być zdolny przetrwać przenikliwe zimno po nocnej stronie okrąząnej planety.

Spuścizna misji Messengera to m.in potwierdzenie, że w zlokalizowanych w pobliżu biegunów planety wiecznie zacienionych kraterach znajdują się obfite pokłady lodu wodnego i zawierających węgiel związków organicznych, które najprawdopodobniej dostarczone zostały na Merkurego z uderzeniami komet i planetoid. Poza tym, Messenger przesłał na Ziemię 10 terabajtów danych, a na powierzchni planety wybił maleńki krater, który będzie można zobaczyć w 2024 roku, kiedy na orbicie Merkurego pojawi się europejsko-japońska sonda BepiColombo.

[kenediusze]

Pierścienie Saturna z Cassini, świeża fota. W sumie nic szczególnego, bo takich zdjęć były już tysiące, ale haczyk jest taki, że tu udało się przypadkiem zarejestrować... tęczę :D

[manieczki]

Buzie widzę w tym tęczu!

[manieczki]

Nieeeeeeeeeeeeeeeeeeee :(
http://innemedium.pl/wiadomosc/powrot-t ... izu-slonca" onclick="window.open(this.href);return false;

[kenediusze]

Synek, ja cie nie rypie, to jest poważny temat o poważnych sprawach które się dzieją w kosmosie i są trudne do pojęcia a nie jakieś ufobzdury.

Kilka godzin temu miała miejsce interesująca konferencja poświęcona najnowszym badaniom i odkryciom związanym z księżycami Plutona.
Tu szczegóły:
http://www.space.com/29559-pluto-moons- ... chaos.html" onclick="window.open(this.href);return false;
a ja sobie tak obrazowo zachęcę. Wszystko wskazuje, że małe księzyce Plutona, te inne niż Charon, mają elipsoidalne kształty podobne do piłek futbolowych. Orbitowanie wokół podwójnej planety jaką w zasadzie jest Pluton-Charon sprawia, że ich orbity i osie obrotu są, delikatnie mówiąc, mało stabilne. I zaburzenia rotacji są tak duże, że Słońce na Hydrze albo Nix zachodzi i wschodzi prawdopodobnie dosyć... dowolnie. Dzisiaj zachodzi na zachodzie, wschodzi na północy, zachodzi znowu na zachodzie, potem kolejnego dnia od południa i zachodzi na wschodzie. Albo wcale :D
I zasadniczo nie da się tego łatwo modelować i przewidywać.
Muzg sie smaży.

[Plastek]

Ufo to poważny temat.

[manieczki]

Synek, ja cie nie rypie, to jest poważny temat o poważnych sprawach które się dzieją w kosmosie i są trudne do pojęcia a nie jakieś ufobzdury.

Grzeczniej, OK? Bo będę musiał odkopać mojego Anal Intrudera i odwiedzić Cię kiedyś ciemną, cichą, głuchą notzą...

[Nasum]

Kiedyś już to chyba wklejałem, niemniej jako ciekawa rzecz warta jest przypomnienia. Ot, jak wyglądamy w skali wszechświata.

http://joemonster.org/link/pokaz/62365" onclick="window.open(this.href);return false;

[kenediusze]

^Dobre. Chociaż nawet z czymś takim skala jest trudna do uchwycenia.

A tymczasem świeżutka pocztówka prosto z Plutona:

[Nasum]

^Dobre. Chociaż nawet z czymś takim skala jest trudna do uchwycenia.

A tymczasem świeżutka pocztówka prosto z Plutona:

Tym bardziej po wizualizacji skali z jaką mamy do czynienia można docenić zdjęcie takie jak to.

[kenediusze]

Co do skali to ja dotychczas znałem tylko to:
http://www.distancetomars.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
też niezłe

[Nasum]

Niezłe. Ciekawe ile musiałbym czekać aby lecieć w tej skali do Plutona...

[kenediusze]

Jeśli tam lot na Marsa odbywa się z prędkością siedmiu tysięcy pikseli na sekundę, czyli 3x prędkość światła, to tak pi razy oko - około półtorej godziny.

[Nasum]

Jeśli tam lot na Marsa odbywa się z prędkością siedmiu tysięcy pikseli na sekundę, czyli 3x prędkość światła, to tak pi razy oko - około półtorej godziny.

Mózg sie lasuje jak człowiek sobie uświadomi jaki bezmiar pustki jest wokół nas i jak wszędzie jest daleko... jeszcze bardziej kiedy uświadomi sobie że w tą skalistą okruszynę która jest zawieszona w próżni gdzieś w wszechoceanie pustego kosmosu uderza co jakiś czas asteroida która albo potrafi przekreślić życie na tym kawałku skały jakim jest Ziemia, jak to było w przypadku wyrośnietych jaszczurek, albo wprost przeciwnie, dać początek życiu. W jednym i drugim przypadku skala przypadku i prawdopodobieństwa jest nie do ogarnięcia.

Zawsze mnie zastanawiało - skoro życie na Ziemi pojawiło się poprzez uderzenie asteroidy, która przyniosła określone związki chemiczne - chciałbym poznać miejsce z którego zaczęła swoją podróż. Gdzie to było? Jak daleko od nas? Ile czasu musiała sobie tak lecieć?

[kenediusze]

skoro życie na Ziemi pojawiło się poprzez uderzenie asteroidy, która przyniosła określone związki chemiczne

To tylko jedna z hipotez, niepotwierdzona i w dodatku o ile wiem - wcale nie jakaś szczególnie faworyzowana. Temat biogenezy jest zasadniczo skrajnie niejasny, bardzo mało na ten temat wiadomo i jest dobra pożywka żeby sobie zrobić z mózgu jajecznicę :D szczególnie że z tematu biogenezy krótka droga do zastanawiania się nad tym jak może wyglądać życie na innych planetach.
Albo i nie tylko na innych:
http://www.astrobio.net/topic/origins/e ... biosphere/" onclick="window.open(this.href);return false;
uwaga, mindfuck

[Nasum]

Niemniej nie zmienia to faktu, że asteroida może wykręcić żarówkę i rozdział po tytułem 'Życie na Ziemi" zatrzaśnie sie z hukiem. No, przynajmniej dla gatunku homo sapiens, bo że coś przeżyje, to pewne. Chociażby niesporczaki ;-) Niemniej zawsze mnie interesowało, skąd przywędrował do nas ten kosmiczny kamyk, z jakiego zadupia kosmosu, może to kawałek jakiejś rozwalonej w drobny mak planety, a może odłamek jakiejś większej komety?

[manieczki]

http://nt.interia.pl/technauka/news-nie ... Id,1841802" onclick="window.open(this.href);return false;
Boję się :(

[mysticcum]

http://www.optyczne.pl/8527-news-Wieczo ... wisza.html

[Nasum]

http://nt.interia.pl/technauka/news-nie ... Id,1841802
Boję się :(

Wszędzie coś się dzieje, podobnie jak w filmie 2012 gdzie na powierzchni planety zaczęły się jednioczesnie robić wszystkie te rzeczy, które miały doprowadzić do jej unicestwienia. Tak więc Manieczki, szykuje się galaktyczny armagedon.

[kenediusze]

Pluton i Charon, zdjęcie z dnia wczorajszego. jeśli dobrze widzę, to z prawej u dołu Plutona jest coś co wygląda jak krater? Ale taki W KURWĘ WIELKI. Wszystko jasne, to nie planeta karłowata, to Gwiazda Śmierci.