Regulamin forum
Tematy związane tylko z jednym zespołem lub jedną płytą. Wszelkie zbiorcze typu "América Latina Metal" lub "Najlepsza polska płyta thrash" itp. proszę zakładać w dziale "Dyskusje o muzyce metalowej"
Ciekawe, Shades of God na pierwszym miejscu jak najbardziej, jednak dziwi postawienie Faith... ponad klasycznymi albumami. Jest tu jeszcze jedna ciekawostka, wygląda na to że będziemy mieli nową wersję Believe in Nothing (This year we finally got the masters back and we are completely remixing it from scratch so hopefully it’s long lost potential will shine through) . Próbkę można było już usłyszeć na singlu, nie spodziewałem się jednak że mają zamiar przerabiać cały album.
Greg’s final order:
1 – Shades of God
2 – Faith Divides Us – Death Unites Us
3 – The Plague Within
4 – Icon
5 – Lost Paradise
6 – In Requiem
7 – Draconian Times
8 – One Second
9 – Gothic
10 – Host
11 – Symbol of Life
12 – Tragic Idol
13 – Paradise Lost
14 – Believe In Nothing
Ach,co to za magie kryje w sobie ten shades of god której do tej pory nie odkryłem. Raz na jakiś czas maniakalnie słucham tej płyty i są momenty,są ciary,ale są też chwile gdy coś mnie ciśnie i uwiera i ziewać się chce. Believe in Nothing to z kolei świetny album i dziwi mnie ,że cenią go tak nisko ,pomysł z nagrywaniem go na nowo kompletnie poroniony. Dziwna lista .
If any man should attempt to criticize Braun's actions, he should be thoroughly patronized for his obviously Jewish behavior
Gall pisze:Greg zawsze mówił, że BiN to jedyny album, na którym poszli na kompromis. Nie wiem jednak jakiego rodzaju.
Gdzieś ostatnio o tym mówili, podobno poszło mix płyty. Oni zrobili według własnej wizji, przedstawili produkt finalny wytwórni a ci odebrali im materiał i przerobili po swojemu, nie dopuszczając ich do głosu i pozbawiając jakiegokolwiek wpływu na to w jakiej formie płyta trafi na półki.
Medard pisze:Nie sądzę by tej płycie dużo pomogł inny miks. W wytwórni musieliby chyba zupełnie inne kawałki nagrać
Taką mają wersję wydarzeń dla mediów, jak było w rzeczywistości wiedzą tylko oni i ci co im to produkowali/wydali. Tak czy inaczej, jest to całkiem udany album.
Nowa płyta? Esencja tego co wydawała Peaceville w latach, kiedy większość użytkowników tego forum nudziła się w wózkach, stojąc z matkami w wielokilometrowych kolejkach po bobo frut, i co oczywiste, dzierżąc w drżących rękach książeczki zdrowia. Mamy tutaj niemal wszystko, "hard metal" w stylu Pentagram, a także świdrujące solówy Autopsy, rytmika Darkthrone, święte Crestfallen i nie tylko. Do tego wspaniała Katatonia i potężne MDB. Ten moment gdzie Peter przejmuje kontrolę nie zakłóca w żadnym stopniu pewności (tej strasznej niemieckiej) , że słuchamy pierdolonego Paradise Lost. Znakomita płyta. Nie wyobrażam sobie, że legendarna "stara wiara" nie pokocha tych piosenek. No i jeszcze jedno.Pięknie nam się starzeje Frozen Illusion.
[youtube][/youtube]
edit
i Szwecja jeszcze. Z tych Szwecji jak ten doskonały wstęp, nie mówiąc o rozwinięciu.
[youtube][/youtube]
Nawet starych, ponurych płyt?
Debiut jest niesamowity, zresztą do Icon a może nieco dalej ich muzyka jest nieprawdopodobnie wręcz ciekawa i klimatyczna do tego szybko wpadająca w ucho.
Tak jest. Slychac starych Lostow, gdzies tam My Dying Bride czy Anatheme z 2. Do tego bardzo fajne brzmienie.
"Bawi mnie, gdy widzę jak ludzie, których tam wtedy nie było, albo nie są Norwegami, rozwodzą się nad dawanymi czasami, jakby wszyscy jednoczyli się wówczas przeciwko wspólnemu celowi" - Dolk.
Kurwa, szczerze, to nie spodziewałem się po nich takiego gruzu, a From The Gallows to tak piękne nawiązanie do "Gothic", że się prawie popłakałem ;-) ogólnie, bardzo dobra płyta, ale zdecydowanie nie na jedno przesłuchanie ;-)
Prawdziwy mężczyzna powinien być...ogolony i ciut, ciut pijany.
Bolesław Wieniawa-Długoszowski.
byłem kupiony już po pierwszym promo; bangla tu wszystko, co nie banglało, albo nawet bardziej, na poprawnej poprzedniczce. jednak kiedy w końcu odsłucham całość, nie wiem.
Nie weszło i nie wejdzie. Tak jak czułem na początku, tak po kilkunastu przesłuchaniach "Medusa" jawi mi się na wymuszonego, nagranego na odpierdol się kloca. Zero energii. I jeszcze to wymuskane, grzeczne brzmienie i nawet wokale Nicka wydają się takie ułożone w porównaniu z growlami z "The Plague Within". Oczywiście ktoś zapyta jak doom metal może być energetyczny - odsyłam do "Beneath Broken Earth" z poprzedniej płyty. :-) Nie twierdzę, że "Medusa" to skrajna chujnia, nie! Ona jest potwornie przeciętna. I gdzie jej do "Shades of God"!!!!! Gdzie kawałki na miarę "Pity The Sadness", "Your Hand In Mine" albo "As I Die"????? Wyróżniłbym może jedynie "Fearless Sky" i "Until the Grave " ale to tylko jakieś przebłyski są, o reszcie za parę lat nikt nie będzie pamiętał. Tak jak zresztą np. o "Tragic Idol" nikt dzisiaj nie pamięta. 2.5/6.
