Najnowsze recenzje

recenzje wyróżnione     recenzje po angielsku
  • Undead - "Redemption" 2016 / MCD
    SELF-FINANCED
    SPAIN/UK

    Undead - Redemption Hiszpańsko/brytyjski kwartet Undead uraczył mnie kilka dobrych miesięcy temu swoją kolejną epką (tym razem na CD) i jestem z tego powodu równie szczęśliwy jak komisja Macierewicza ze znalezienia nowego dowodu na bombę w Tupolewie. W przypadku Undead mamy jednak prawdziwy, a nie urojony wybuch prosto w twarz czterema konkretnymi petardami, z których każda trwa niewiele ponad trzy minuty i kipi palącymi, zadziornymi riffami, intensywnie galopującą sekcją, piłującymi bezlitośnie solami i złowieszczo rozdzierającym growlem. Tak, Undead kontynuują swój obskurny death/thrashowy łomot w stylu, któremu najbliżej do szwedzkiej odmiany takiego grania - Necrovation, Unpure, Merciless, Grotesque, z charakterystycznym, autopsowatym zamiłowaniem do opisywania dźwiękiem zjadliwego fermentu rozkładających się zwłok i otoczką graficzną nawiązującą do plakatów do horrorów z lat 70-tych. Jest dla kompletnie niezrozumiałe, dlaczego Undead wciąż pozostaje bez kontraktu, ale może sam zespół nie działa zbyt aktywnie w tym kierunku - decydując się brać wszystkie sprawy w swoje ręce? Kiedy zatem pełny album?

    www.facebook.com/curseoftheundead
    undead.bandcamp.com
    soundcloud.com/curseoftheundead
    www.curseoftheundead.comOlo ________7,5Posłuchaj / oglądaj
  • Dakhma - "Passageways to Daena (The Concomitant Blessings of Putrescing Impurity)" 2016 / 1CD
    GODZ OV WAR PRODUCTIONS
    SWITZERLAND

    Dakhma - Passageways to Daena (The Concomitant Blessings of Putrescing Impurity) Mawiają, że metal to nie rurki z kremem. Ponoć metal to wojna. Dakhma na swojej debiutanckiej płycie zdecydowanie staje po stronie zwolenników takich poglądów. „Passageways to Daena (The Concomitant Blessings of Putrescing Impurity)” to płyta skrajnie radykalna niemal pod każdym względem. Na dodatek równie zawiła i złożona. Czegóż my tu nie mamy! Na pierwszy rzut ucha dominuje bezlitosny black/death’owy łomot opatrzony trumiennym brzmieniem, mogący kojarzyć się z wyczynami piewców złej nowiny rodem z Kanady. Tyle tylko, że w przypadku Dakhma nic nie jest proste i oczywiste. Gwałtowne, zakręcone riffy i spowijająca je atmosfera grozy, mrocznej tajemnicy kierują skojarzenia także ku Australii, gdzie dźwiękiem kaleczy Portal. Tak, bohater naszej recenzji tworzy muzykę w równym stopniu złowrogą i nieokiełzaną jak panowie z zegarami na głowie. Napiętą atmosferę Dakhma podkreśla jeszcze gitarowymi motywami, które emanują zdradliwą i jadowitą melodyką. W takich chwilach muzyka schodzi na wolniejsze obroty, lecz spadek napięcia jest tylko pozorny. Choroba ciągle przemawia przez te dźwięki, tyle że inny, bardziej zawoalowany sposób. Długie, wielominutowe utwory mieszczą także instrumentalne pasaże rodem z filmów o rozmaitych potwornościach. Zbudowane na mocno przetworzonym dźwięku motywy, a także i całe utwory, wprowadzają w głęboki trans. To bardzo uwierająca, lecz równocześnie chorobliwie intrygująca podróż. W ramach swojego debiutanckiego albumu Dakhma stworzyła monstrualnych rozmiarów potwora. Około godzinne, boleśnie ekstremalne, złowieszcze dzieło noszące na dodatek znamiona własnego, unikalnego stylu. Tak, metal to wojna. Dakhma to obraz jej opłakanych skutków.

    dakhmacavern.bandcamp.com
    www.facebook.com/dakhmacavern/
    www.godzovwar.com Robert Jurkiewicz ________9Posłuchaj / oglądaj
  • Warfist - "Metal to the Bone" 2016 / 2CD
    GODZ OV WAR PRODUCTIONS
    POLAND

    Warfist - Metal to the Bone Jeśli lubisz metal, to polubisz Warfist. To proste. Niezależnie od tego, czy jesteś zwolennikiem starego speed, thrash, death, black metalu. Warfist gra metal ponad podziałami. "Metal to the Bone" w perfekcyjny sposób łączy niemal wszystko to, co w ekstremalnej muzyce najlepsze. Owszem, słychać że muzyków interesuje głównie "stara szkoła". Równocześnie doskonale słychać, że kapeli udał się manewr, który nie wychodzi wszystkim chętnym. Grać staroszkolną muzykę i równocześnie nie brzmieć anachronicznie, to nie jest w brew pozorom taka łatwa sztuka. Warfist tworzy muzykę, która zwarzywszy na źródła inspiracji, brzmi zaskakująco świeżo i żywotnie. Proste, zaraźliwie nośne riffy, energiczne tempa, nieprzeintelektualizowane aranże. Do tego nieodzowna warstwa brudu zalegająca na brzmieniu gitary i bezproblemowo wyczuwalna punkowa zadziorność. Tak grał stary Venom, Bathory, Kreator. Tak gra Warfist, tyle że w XXI wieku. To wszystko sprawia, że "Metal to the Bone" nie jest płytą adresowaną tylko i wyłącznie do starych zgredów pamiętających Czarnobyl i pierwszomajowe pochody. "Metal to the Bone" to METAL, a ten jest ponadczasowy.

    warfist.bandcamp.com
    godzovwar.comRobert Jurkiewicz ________8Posłuchaj / oglądaj
  • Mussorgski - "Creatio Cosmicam Bestiae" 2016 / 3CD
    GODZ OV WAR PRODUCTIONS
    POLAND

    Mussorgski - Creatio Cosmicam Bestiae Ktoś powie, że tak się już nie gra. Przecież klawisze, gitary, black metalowy kontekst, to wszystko już było lata temu i dziś jest już niemodne. Pewnie i było, lecz w konfrontacji z "Creatio Cosmicam Bestiae" przestaje to mieć jakiekolwiek znaczenie. Mussorgski za pomocą swojej najnowszej płyty ilustruje kosmiczną przestrzeń i tylko to się liczy. Efekt jest taki że mam ciary, choć nie tylko. Chwilami, gdy uzmysłowię sobie jak daleko mnie poniosło, miewam i zawroty głowy. Mussorgski zabrał mnie hen daleko, poza ziemską grawitację. Zabrał mnie tam, gdzie króluje nieograniczona niczym przestrzeń, a wraz z nią bezsilność, samotność, rozgoryczenie i inne mało przyjemne aspekty naszej egzystencji. "Creatio Cosmicam Bestiae" to bardzo ilustracyjna płyta. Za pomocą względnie prostych środków i rozwiązań, bo twórca nie sili się tu na żadną stylistyczną woltę, udało się osiągnąć iście kosmiczny efekt. Tak, na przykładzie Mussorgski można po raz kolejny stwierdzić, że siła muzyki leży w jej prostocie. To właśnie proste, chwytliwe, kilkudźwiękowe klawiszowe motywy robią największe wrażenie. Chwilami dochodzę do wniosku, że "Creatio Cosmicam Bestiae" stanowiłaby niezwykle atrakcyjną ścieżkę dźwiękową do filmu science fiction pokroju "Interstellar". Gdy słyszę klawiszowy motyw rozpoczynający "Sabbathum in Perpetuum", to momentalnie staję się międzygalaktycznym żeglarzem. Podobnych stanów świadomości doświadczam niejednokrotnie, choć nie zawsze muzyka Mussorgski zawiesza moją jaźń w próżni. Bywa, że niemal fizycznie czuć buzującą tu podskórnie agresję. Pojawiają się ciężkie gitary, kiedy indziej iście wariackie tempa osiąga automat perkusyjny. Tak więc "Creatio Cosmicam Bestiae" to nie jedynie międzygwiezdna zaduma. To także sporo gniewu, frustracji, rezygnacji. Typowo przyziemnych i bardzo ludzkich przypadłości. W końcu to muzyka stworzona przez człowieka.

    mussorgski.bandcamp.com
    godzovwar.comRobert Jurkiewicz ________9Posłuchaj / oglądaj
  • Sentient Horror - "Ungodly Forms" 2016 / 1CD
    TESTIMONY RECORDS
    USA

    Sentient Horror - Ungodly Forms Powstanie tego zespołu to taka prawie filmowa historia - niejaki Matt Moliti, nauczyciel gry na gitarze w Szkole Rocka i mający już swoje lata fan death metalu zbiera do kupy swoich uczniów i montuje z nimi kapelę, w której oddają hołd starej szwedzkiej scenie. Wisienką na torcie jest fakt, że mastering tego materiału zrobił im sam guru skandynawskiej sceny - Dan Swanö, który określił Sentient Horror jako jeden z najlepszych szwedzkopodobnych projektów ostatnich 20 lat. No cóż, Swanö mogło się to faktycznie spodobać bo podobieństw do Edge Of Sanity nie sposób tutaj nie zauważyć - głównie w znajomo brzmiących melodiach gitar i natarczywym biciu werbla. W dodatku udało się amerykańskiej grupie uzyskać ten specyficzny, sprężysty ciężar właściwy szwedzkim tuzom (ale i np. Gorefest), a w warstwie instrumentalnej, poza wzorową pracą rytmiczną, dostajemy też z dużą klasą pociągnięte solówki. No właśnie - wszystko jest tutaj trochę aż za bardzo podręcznikowe. “Ungodly Forms” spełniłoby doskonale swoją rolę jako zaliczenie projektu ze szwedzkiego death metalu na Uniwersytecie Muzyki Ekstremalnej - gdyby tylko taki istniał oczywiście. Nie usatysfakcjonuje jednak poszukiwaczy muzycznych unikatów. I nie chodzi rzecz jasna o całkiem nową jakość - chodzi o brak nawet drobnych, indywidualnych subtelności (może nawet pozornych wad), które sprawiałyby, że muzykę Sentient Horror odławiałoby się, w miarę wprawnym uchem od całej tłumnej reszty jadącej na staroszwedzkich sentymentach. Tutaj natomiast nawet okładka wygląda jakby grafik sklejał powycinane fragmenty z obrazków Dana Seagrave’a. Wszystko jest ściśle ograniczone ramami przyjętego kanonu i opisane mocno prześwietlonymi już kliszami. Najbardziej pozytywne wrażenie pozostawia po sobie utwór zamykający płytę. Ruszający w walcowatym tempie, rozwijający się do brutalnej mielony w środku i kończący się długim, epickim, instrumentalnym postludium. Przez taką końcówkę może się zdarzyć, że zechce się Wam wcisnąć play na odtwarzaczu więcej niż jeden raz.

    www.facebook.com/sentienthorrorofficial
    testimonyrecords.bandcamp.com
    redefiningdarknessrecords.bandcamp.com/album/sentient-horrorOlo ________6,5Posłuchaj / oglądaj
  • Mentor - "Guts, Graves and Blasphemy" 2016 / 1CD
    ARACHNOPHOBIA RECORDS
    POLAND

    Mentor - Guts, Graves and Blasphemy Rozrywka nie musi być "tania". Mentor gra rock'n'rolla, który świetnie sprawdzi się w wielu sytuacjach. Na przykład w aucie. Wysoce energetyczne, chwytliwe granie, klejące się do ucha refreny, to wszystko sprawi że w każdym z nas obudzi się demon motoryzacji. Ale, no właśnie, klasyfikowanie "Guts, Graves and Blasphemy" jako "płyty do auta" byłoby dla Mentor bardzo krzywdzące. Dla tego właśnie na wstępie wyraziłem opinię, że rozrywka nie musi być "tania". "Guts, Graves and Blasphemy" jest czymś zdecydowanie więcej, niż tylko akompaniamentem do deptania pedału gazu. Mentor instrumentalnie błyszczy. Rozpędzone riffy cechuje wysoka precyzja wykonawcza. Warto zwrócić uwagę, że nie ma tu mowy o kanciastych, tandetnych zagrywkach, stanowiących jedynie tło dla wypocin wokalisty. Gitarzyści bardzo umiejętnie balansują na styku dobrze pojmowanej przebojowości i instrumentalnego zaangażowania. Jest czego słuchać. Zwłaszcza że każdy utwór skrywa niespodziankę, zaskakujący zwrot akcji. W jednym zespół niespodziewanie zwalnia stawiając na doomowy ciężar, w innym z kolei ustalony porządek burzą blasty. Pojawia się stoner, black metal, a wszystko to pięknie, zgodnie i radośnie bulgocze w rock'n'rollowym sosie. Brawa należą się także wokaliście, który zachowując rockową zadziorność kreuje wyraźnie zarysowane linie melodyczne i uwypukla przebojowość "Guts, Graves and Blasphemy". Tak, debiut Mentor to wysokich lotów rozrywka.

    www.facebook.com/MENTORrock
    arachnophobia.plRobert Jurkiewicz ________8,5Posłuchaj / oglądaj
  • Hellspawn - "There Has Never Been A Son Of Me" 2016 / 3CD
    OLD TEMPLE
    POLAND

    Hellspawn - There Has Never Been A Son Of Me Jeden z moich ulubionych polskich zespołów z półki klasycznego death metalu. Nie robią wokół siebie zbędnego szumu, są cierpliwi, wierni obranemu kierunkowi i regularni, ale przede wszystkim - grają kawał naprawdę wciągającego death metalu, którego formułę wytrwale rozwijają, ale nie udziwniają. Brzmi to pewnie jak opis kolejnej tzw. 'zacnej, solidnej kapeli', którymi wybrukowane jest piekło z frajerskimi zespołami, które nigdy nie przebiją się do szerokiego frontu odbiorców, ale Hellspawn gra mimo wszystko w innej lidze i przede wszystkim mają w sobie to złowieszcze coś, co sprawia, że z przyjemnością sięgam po praktycznie wszystkie ich materiały. "There Has Never Been A Son Of Me" nie jest pod tym względem wyjątkiem choć sukcesywnie muzyka Wielunian ewoluuje w kierunku mniej fizycznych rozwiązań. Oczywiście wciąż nie brakuje w niej, znanych z wcześniejszych materiałów brutalnych, precyzyjnych nawałnic, ale jednak w ogólnym rozrachunku tempa są nieznacznie stonowane. Zrobiło się więcej miejsca dla choćby klawiszowych ścieżek, rozbudowanych, pociągłych solówek, czy po prostu ociężałego, death metalowego majestatu. O ile wcześniej często padały pod ich adresem porównania do m.in. Hate Eternal o tyle teraz bardzo mocno czuć klimat Morbid Angel - głównie chyba ze względu na odmienioną manierę wokalną Mariusza, która teraz wydaje się momentami jakby żywcem wyjęta z "Covenant". Najbardziej jednak w nowej odsłonie Hellspawn podobać się może bardzo dojrzałe podejście do obrazu całych kompozycji. O ile jeszcze na "The Great Red Dragon" można było odnieść wrażenie, że każdy instrument chce wręcz rozsadzić i zdominować całe nagranie, o tyle na nowym albumie każdy jakby znał swoje miejsce w szeregu, a same kawałki to już nie tylko opasłe wory z riffami i perkusyjną rzeźnią, ale, nie boję się tego powiedzieć, wciągające, death metalowe opowieści, w których stopniowo odkrywamy całą historię. Częściowo jest to też na pewno zasługa bardzo dobrze wyważonej produkcji, ale i sami muzycy wreszcie wydają się razem dążyć do jednego celu zamiast szarżować każdy w swoim kierunku. Trochę to śmieszne, że mankamenty dotychczasowej twórczości różnych zespołów odkrywamy często dopiero konfrontując ją z najświeższym materiałem. Na opowieść o wadach "There Has Never Been A Son Of Me" musicie zatem poczekać do recenzji kolejnego długograja Hellspawn ;)

    www.facebook.com/Hellspawn.Metal
    www.oldtemple.com
    www.facebook.com/eryk.templeOlo ________8Posłuchaj / oglądaj
  • Murg - "Gudatall" 2016 / 2CD
    NORDVIS PRODUKTIONEN
    SWEDEN

    Murg - Gudatall Ukrywający swoje personalia szwedzki duet kontynuuje zapoczątkowaną na debiucie ortodoksyjną krucjatę przeciwko nowomodnym trendom serwując chyba jeszcze bardziej agresywny, jeszcze bardziej surowy i anty-postępowy, skandynawski black. Bezlitośnie wżynające się w uszy, rozmazane, piórkowane riffy, intensywnie szlachtująca perkusja i tradycyjnie zdarty wokal brzmiący jak stado obdzieranych z upierzenia kruków. Pojawiające się zwolnienia z rozwlekłymi, folkowo majaczącymi melodiami są jedynie okazją do poszerzenia tego siarczystego ataku w wykonaniu Murg o nieco bardziej majestatyczne, ale wciąż skute mrozem ostępy. Bez problemu odnajdą się tutaj czciciele klasyki w stylu starego Gorgoroth, Taake, Horna itp. i trudno oczywiście doszukiwać się w muzyce tych Szwedów innowacji na tle dokonań całej skandynawskiej sceny, ale nie można odmówić im kurewsko udanego pogodzenia transowej, ascetycznej formy ze zwierzęcym, krwiożerczym instynktem.

    nordvis.bandcamp.com
    www.nordvis.com
    murg.bandcamp.comOlo ________7Posłuchaj / oglądaj
  • Deus Mortem - "Demons of Matter and the Shells of the Dead" 2016 / MCD
    MALIGNANT VOICES PRODUCTIONS
    POLAND

    Deus Mortem - Demons of Matter and the Shells of the Dead Deus Mortem tworzy muzykę niezwykle inspirującą. Już pierwsze takty "The Higher Sun" wprawiają człowieka w bardzo bojowy nastrój. Nawet ja, istota cherlawa i z natury pokojowo usposobiona, odruchowo zaciskam pięść i z ogromną ochotą wyruszam na czarną krucjatę pod sztandarem "Demons of Matter and the Shells of the Dead". Tak, otwierający stawkę "The Higher Sun" to dynamiczny, zwarty i dotkliwie drapieżny utwór. Nie ma tu zbyt wiele miejsca na zawoalowane niuanse. Jest piekielnie mocny black metal i to powinno wystarczyć za cały opis. Nieco inaczej sprawa przedstawia się w odniesieniu do dwóch pozostałych utworów. Jedno się nie zmienia, to ciągle jest black metal, tyle że nie tak bezpośredni i agresywny. Oba utwory są dłuższe i w mniejszym stopniu monolityczne. Pojawia się sporo przestrzeni dla hipnotycznych, dostojnie wybrzmiewających riffów, kreujących już nie tak jednoznacznie wojenne treści. Pojawia się także nostalgia podszyta nutą rozgoryczenia, zaś w końcówce "Olam haBeriah" zespół serwuje nam zaskakująco egzotyczną melodykę. Pomimo tego, że Deus Mortem sięga po mniej radykalne środki wyrazu, nie oddala się ani na krok od ciemnej strony mocy. Istota tej muzyki nieprzerwanie sterczy w mroku. Ten chwilami rzednie, innym razem gęstniejąc prowokuje nudności, lecz niezależnie od swej postaci nie opuszcza "Demons of Matter and the Shells of the Dead".

    www.facebook.com/deusmortemofficial
    www.facebook.com/MalignantVoicesProductions
    malignantvoices.comRobert Jurkiewicz ________8,5Posłuchaj / oglądaj
  • Skullhog / Violation Wound 2016 / SPLIT CD
    FAT ASS RECORDS
    USA/HOLANDIA

    Skullhog / Violation Wound - Świat staje się coraz mniejszy, także dzięki takim inicjatywom jak Fat Ass Records. Jakiś czas temu byłoby to nie do pomyślenia, by muzyk pokroju Chrisa Reiferta upubliczniał swoje utwory we współpracy z działającą w głębokim podziemiu firmą z Lublina. Świat się zmienia i dzięki temu lider Autopsy, Abscess, współtwórca "Scream Bloody Gore", człowiek-instytucja na scenie muzyki ekstremalnej, obdarza swoim zaufaniem naszego rodaka. Aby zachować ciągłość zdarzeń wypada jednak rozstać się na kilka zdań z Reifertem by skupić się na Skullhog, gdyż to właśnie oni otwierają split. Dwa utwory nie pozbawione ciężaru, ale też bardzo obfite w motorykę, tak charakterystyczną dla Celtic Frost wchodzącego na nieco wyższe obroty. Gdy pojawia się charkotliwy wokal mam wrażenie obcowania z najdoskonalszymi moim zdaniem następcami Szwajcarów, czyli Cianide. Tak, Skullhog szczególnie odkrywczy nie są, lecz nie zamierzam zaprzeczać że uwielbiam tego typu heavy metal. Prosty, motoryczny i na swój sposób chwytliwy. Wypada nadmienić, że Skullhog ubarwia swoje granie samplami z filmów, w których bohaterom dzieje się wielka krzywda. Słyszymy więc przerażające wrzaski, opętańcze jęki i inne oznaki ludzkiego nieszczęścia. Ot, takie tam smaczki podkreślające ponury charakter muzyki. Nadeszła pora by powrócił Reifert. Jego punkowe wcielenie, czyli Violation Wound wprowadza słuchacza w zgoła odmienny nastrój. Wysoce energetyczna, zagrana z przytupem i niepozbawiona szczypty programowego niechlujstwa muzyka dosłownie wysadza człowieka z obuwia. Zapierająca dech dynamika, rock’n’rollowa przebojowość, wyszczekane jakby na odpierdol teksty, punkowy bajzel w partiach gitary, zaś na ich tle błyskotliwe zagrywki basisty. Zaprawdę kapitalny kawałek muzyki. Wypada wyróżnić utwór numer 2 stanowiący oczywisty hołd dla Motorhead, a także zamykający stawkę "Web Of Hate" zaskakujący swą stonowaną naturą. Po tak dotkliwym laniu przyda się kilka chwil wytchnienia.

    pl-pl.facebook.com/Violationwound
    www.facebook.com/pages/Skullhog/158492370912423
    www.skullhog.com
    www.fatassrecords.comRobert Jurkiewicz ________7/8Posłuchaj / oglądaj
  • Kingdom - "Sepulchral Psalms from the Abyss of Torment" 2016 / 3CD
    GODZ OV WAR PRODUCTIONS
    POLAND

    Kingdom - Sepulchral Psalms from the Abyss of Torment Kingdom to bardzo specyficzny zespół. Na przestrzeni trzynastu lat wydali trzy duże płyty. Po premierze każdej z nich pojawiało się kilka recenzji, zaś sam zespół … zapadał się w próżnię. Zero tras koncertowych, znikoma ilość wywiadów, żadnych oznak życia na portalach społecznościowych. Gdy już opadał kurz po premierze ich kolejnych albumów, nachodziły mnie wątpliwości, czy Kingdom w dalszym ciągu istnieje. Tymczasem oni wracali. Po udanym debiucie powrócili za sprawą o klasę lepszej "Morbid Priest of Supreme Blasphemy". Także i tym razem doszło do powtórki z rozrywki. Po trzech latach medialnego niebytu Kingdom prezentuje swój trzeci krążek i znowu robi ogromny krok naprzód. Bardzo szanuję ich za to, że te kilkuletnie okresy pozornego zastoju okazują się być batalią o nową, lepszą muzykę. Kingdom wybrał szalenie niepopularny dziś sposób scenicznej egzystencji. Zamiast brylować w towarzystwie i w międzyczasie coś tam pichcić, oni mozolnie pną się do góry. Nie przeczę, w odniesieniu do nowej płyty oczekiwania miałem niemałe. To co usłyszałem zdecydowanie je przerosło. Kingdom w 2016 roku to ciągle pełnokrwisty death metal. Mroczny, zakotwiczony w tradycji, gwałtowny, lecz nie unikający spokojniejszych temp i dobrej gitarowej melodii. Dzisiejszy Kingdom to po prostu kopalnia świetnych riffów, bezbłędnie ze sobą zestawionych i precyzyjnie odegranych. Tak, wiem, same frazesy, lecz nie potrafię ująć tego lepiej. Może inaczej … Wszyscy, których do dziś poraża diaboliczny mrok spowijający wczesne dokonania Sinister będą "Sepulchral Psalms from the Abyss of Torment" zachwyceni. Reklamacji nie będą składać także wielbiciele motoryki firmowanej przez Bolt Thrower oraz zwolennicy naturalnego, piekielnie dobrego brzmienia. Zwłaszcza perkusja, ta prezentuje się wręcz książkowo. Na dodatek obsługujący ją instrumentalista to człowiek o niemałych umiejętnościach i nieprzeciętnej wyobraźni. Wszystko to sprawia, że "Sepulchral Psalms from the Abyss of Torment" to płyta, która MUSI dać zespołowi duży posłuch. Są tego warci!

    www.facebook.com/kingdomtempleofdeath
    godzovwar.com
    www.facebook.com/godzovwar
    godzovwarproductions.bandcamp.comRobert Jurkiewicz ________9Posłuchaj / oglądaj
  • Vidian - "A Piece of the End" 2016 / MCD
    ARACHNOPHOBIA RECORDS
    POLAND

    Vidian - A Piece of the End Od porównań z Blindead pewnie nie uda im się uciec. Skojarzenia z twórcami "Affiction" prowokuje zwłaszcza barwa głosu wokalisty, sposób w jaki formułuje swoje partie. Tu można odnieść wrażenie, że po opuszczeniu Blindead, w szeregach Vidian znalazł swoje miejsce Patryk Zwoliński. Gdy jednak przyjrzeć się dokładniej zawartości "A Piece of the End", wówczas inspiracje nie są już tak oczywiste. Vidian to zdecydowanie aktywniejszy zespół w warstwie instrumentalnej, aniżeli ich bardziej utytułowani koledzy. Blindead, że uczepię się tego porównania, stawiają zdecydowanie na trans, powtarzalność motywów. Vidian to z kolei zespół bardziej wielowymiarowy, ujmujący aktywną pracą obu gitarzystów, którzy nierzadko wykraczają poza standardowe dublowanie podstawowego riffu. Sporo się dzieje, nie tylko pod względem melodycznym. Owszem, jest nastrojowo, melancholijnie, lecz równocześnie bardzo "muzycznie". Dzięki wysokiemu stężeniu tematów, zagrywek, motywów o różnorakiej naturze i strukturze, trudno oprzeć się wrażeniu że Vidian to jeden z bardziej progresywnych kontynuatorów drogi wytyczonej przez Neurosis. Czekam na kolejny krok w kierunku odnalezienia własnej tożsamości. Mam nadzieję że jeszcze większy i odważniejszy

    www.facebook.com/VidianPoland
    arachnophobia.plRobert Jurkiewicz ________7

Najnowsza recenzja

Deamoniac

Visions of the Nightside
Trzeci album włoskiej death metalowej ekipy złożonej z byłych muzyków nieco bardziej znanego wszystkim Horrid. Tutaj, zafascynowani starą Szwecją oddają się całkiem przyjemnemu, brutalnemu m...





Najnowszy wywiad

Epitome

...co do saksofonu to był to przypadek całkowity. Bo idąc coś zjeść do miasta napotkaliśmy kolesia który na ulicy grał na saksofonie. Zagadałem do niego żeby nagrał nam jakieś partie i zgodził się. Oczywiście nie miał pojęcia na co się porwał, do tego komunikacja nie była najlepsza, bo okazał się być obywatelem Ukrainy i język polski nie był dobry albo w ogóle go nie było...