Nie będę ukrywał, że reedycje materiałów Merciless Death są w czołówce tych, które najbardziej cieszą moje zbutwiałe serce ze wszystkich wznowień dokonanych przez Thrashing Madness, czy w ogóle nawet wszelkich wznowień polskich klasyków dokonywanych w ostatnich latach. Debiutanckie demo szczecińskiej ekipy to jak w każdym przypadku z tamtych lat droga przez ciernie i kłody rzucane przez ówczesną rzeczywistość. Brak sprzętu, służba wojskowa, abstrakcyjne miejsca prób - wszystko to składa się właśnie na końcowy kształt ówczesnych nagrań. Pewnie, że często nieco infantylnych, ale akurat w przypadku Merciless Death mamy do czynienia z muzykami, którzy doskonale odnaleźli się we wschodzącej thrash/deathowej fali i którzy już na tym demo zaatakowali naprawdę klasowym, agresywnym i brutalnym, jak na tamte czasy oczywiście, ekstremalnym pierdolnięciem z klasycznymi niemiecko-thrashowymi lub mocno slayerowatymi riffami, gęstą pracą bębnów, chaotycznymi solami, zajadłym wokalem i naprawdę nieźle rozbudowanymi aranżacjami. Nawet brzmienie tych kawałków nie pozostawia wiele do życzenia, poza faktem, że dźwięk faluje jak kaseta w na źle ustawionej głowicy - i szkoda, że przy okazji reedycji nie udało się tego jakoś naprostować z materiałów źródłowych (zapewne nie były to niestety studyjne taśmy matki). Przechodząc do interesujących wszystkich konkretów - oprócz wiadomego demo “Eternal Condemnation” dostajemy tutaj to samo demo w polskiej wersji, czyli jako “Wieczne potępienie” no i całkiem nieźle brzmiący koncert z Jarocina. W surowo i bardzo oszczędnie przygotowanych multimediach znajdziecie trochę zajebistych, archaicznych zdjęć oraz bio i teksty po polsku. Krótko mówiąc - czy ktoś znał Merciless Death czy nie - trza to mieć i chuj!
Na nowej płycie znajdziecie numer "Krasnodar Kitchen", opowiada on o zakochanych ptaszkach – Dmitry i Natalii Baksheevy z Rosji. Para przyznała się do kilkunastu morderstw od 1999. Podczas przeszukania znaleziono zdjęcia przedstawiające świąteczną kolację, gdzie dekoracjami stołu były ludzkie części ciała.
Czy damy radę wpasować się w panujące dzisiaj trendy tego nie wiem. Mam nadzieję, że tak i płyta zdoła troszkę namieszać i odbije się to echem w środowisku. Mam też nadzieję, że będziemy w stanie pokazać, że scena ma się dobrze i zachęcić innych do tego że warto coś robić mimo tego, że się mieszka daleko od siebie.
Jest old school, bo nie zagraliśmy ani jednego oryginalnego dźwięku, kawałki są krótkie, jest w nich mnóstwo thrashu i punka, szczypta death metalu – to dla wielu będzie właśnie przepisem na grindcore, zmieniają się tylko proporcje. Nie boli nas ta łata, nie chce nam się też szukać innej.
Nie będę ukrywał, że reedycje materiałów Merciless Death są w czołówce tych, które najbardziej cieszą moje zbutwiałe serce ze wszystkich wznowień dokonanych przez Thrashing Madness, czy w ogóle nawet wszelkich wznowień polskich klasyków dokonywanych w ostatnich latach. Debiutanckie demo szczecińskiej ekipy to jak w każdym przypadku z tamtych lat droga przez ciernie i kłody rzucane przez ówczesną rzeczywistość. Brak sprzętu, służba wojskowa, abstrakcyjne miejsca prób - wszystko to składa się właśnie na końcowy kształt ówczesnych nagrań. Pewnie, że często nieco infantylnych, ale akurat w przypadku Merciless Death mamy do czynienia z muzykami, którzy doskonale odnaleźli się we wschodzącej thrash/deathowej fali i którzy już na tym demo zaatakowali naprawdę klasowym, agresywnym i brutalnym, jak na tamte czasy oczywiście, ekstremalnym pierdolnięciem z klasycznymi niemiecko-thrashowymi lub mocno slayerowatymi riffami, gęstą pracą bębnów, chaotycznymi solami, zajadłym wokalem i naprawdę nieźle rozbudowanymi aranżacjami. Nawet brzmienie tych kawałków nie pozostawia wiele do życzenia, poza faktem, że dźwięk faluje jak kaseta w na źle ustawionej głowicy - i szkoda, że przy okazji reedycji nie udało się tego jakoś naprostować z materiałów źródłowych (zapewne nie były to niestety studyjne taśmy matki). Przechodząc do interesujących wszystkich konkretów - oprócz wiadomego demo “Eternal Condemnation” dostajemy tutaj to samo demo w polskiej wersji, czyli jako “Wieczne potępienie” no i całkiem nieźle brzmiący koncert z Jarocina. W surowo i bardzo oszczędnie przygotowanych multimediach znajdziecie trochę zajebistych, archaicznych zdjęć oraz bio i teksty po polsku. Krótko mówiąc - czy ktoś znał Merciless Death czy nie - trza to mieć i chuj!
Na nowej płycie znajdziecie numer "Krasnodar Kitchen", opowiada on o zakochanych ptaszkach – Dmitry i Natalii Baksheevy z Rosji. Para przyznała się do kilkunastu morderstw od 1999. Podczas przeszukania znaleziono zdjęcia przedstawiające świąteczną kolację, gdzie dekoracjami stołu były ludzkie części ciała.
Czy damy radę wpasować się w panujące dzisiaj trendy tego nie wiem. Mam nadzieję, że tak i płyta zdoła troszkę namieszać i odbije się to echem w środowisku. Mam też nadzieję, że będziemy w stanie pokazać, że scena ma się dobrze i zachęcić innych do tego że warto coś robić mimo tego, że się mieszka daleko od siebie.
Jest old school, bo nie zagraliśmy ani jednego oryginalnego dźwięku, kawałki są krótkie, jest w nich mnóstwo thrashu i punka, szczypta death metalu – to dla wielu będzie właśnie przepisem na grindcore, zmieniają się tylko proporcje. Nie boli nas ta łata, nie chce nam się też szukać innej.