record label: Dark Descent Records / Me Saco Un Ojo Records
date of release: 2022-06-24
DENMARK
Pierwszy długograj rewelacyjnych, duńskich death metalowców. "Effigies of Obsolescence" ukazuje się wspólnym nakładem Dark Descent Records i Me Saco Un Ojo Records.
Notka prasowa: "Po ich dwóch wysoko cenionych demówkach (dostępnych również w formie kompilacji) i niedawno wydanej 7-calówce, Chaotian uderzają w podziemie ponownie ze swoim barbarzyńskim death metalem w postaci debiutanckiego długograja. Powołana do życia z połączenia przegniłych riffów i blastów, instrumentalna spójność tego duńskiego tytana to masywny kolos czystej ohydy. To wymowne, że zespół może mieć super wpadające w ucho harmonijne riffy i jednocześnie być w stanie sprawić, by nie brzmiały jak wszystkie inne. Może się to wydawać dziwnym stwierdzeniem (być może gitarzysta wykonuje po prostu swoją robotę), ale różnicę robi tu ciężar, intensywność, a jednocześnie chwytliwość w nagraniach tego zespołu. Wylewający się ściek wokalny i niecodzienne, dysonansowe spazmy sprawiają, że dosyć szybko dociera do Ciebie, że czeka Cię naprawdę wypaczone i maniakalnie brutalne doświadczenie death metalowej potęgi.
Album ten w zupełnie nieprzewidywalny sposób łączy zarówno chwytliwość jak i dziwne efekty i przestrzenne riffy, ale przywodzi to na myśl znajome odczucie, że dobry death metal to muzyka nieco zniechęcająca, wręcz denerwująca, a jednocześnie niemożliwe jest wyrzucenie jej z odtwarzacza. Zarówno Dania jak i to trio nie zawodzą. Zaskakujące jest ile ten mały kraj skrywa różnorodności w swoim zgniłym podziemiu, a Chaotian jest kolejnym przykładem uosabiającym groteskę i talent do pisania świetnych utworów, co stało się już normą w tym, skądinąd miłym i spokojnym narodzie. Wyjaśnia to przynajmniej skąd bierze się owo tajemnicze bulgotanie w tamtejszych kanałach!
W swoim porywającym, jaskiniowym i absolutnie nieziemskim graniu Chaotian po mistrzowsku łączą inteligencję i kosmos z brutalnym, oldschoolowym graniem - cholernie ciężkim i nie popadającym ani w pretensjonalność, ani w nieokreślone błądzenie. Ich debiutancki LP jest nie tylko równie dobry, jak ich dotychczasowa twórczość, ale jest to jeszcze bardziej wyrafinowana i kompletna wizja, pokazująca, jak dotąd najbardziej pełny potencjał zespołu..."
Okładka: Alexander Gjerdevik Skjøtt
Nagrania: Lasse Ballade @ Ballade Studios (w dniach 4-12 październik 2021)
Miksy i mastering: Greg Wilkinson @ Earhammer Studios
Na nowej płycie znajdziecie numer "Krasnodar Kitchen", opowiada on o zakochanych ptaszkach – Dmitry i Natalii Baksheevy z Rosji. Para przyznała się do kilkunastu morderstw od 1999. Podczas przeszukania znaleziono zdjęcia przedstawiające świąteczną kolację, gdzie dekoracjami stołu były ludzkie części ciała.
Czy damy radę wpasować się w panujące dzisiaj trendy tego nie wiem. Mam nadzieję, że tak i płyta zdoła troszkę namieszać i odbije się to echem w środowisku. Mam też nadzieję, że będziemy w stanie pokazać, że scena ma się dobrze i zachęcić innych do tego że warto coś robić mimo tego, że się mieszka daleko od siebie.
Jest old school, bo nie zagraliśmy ani jednego oryginalnego dźwięku, kawałki są krótkie, jest w nich mnóstwo thrashu i punka, szczypta death metalu – to dla wielu będzie właśnie przepisem na grindcore, zmieniają się tylko proporcje. Nie boli nas ta łata, nie chce nam się też szukać innej.
Na nowej płycie znajdziecie numer "Krasnodar Kitchen", opowiada on o zakochanych ptaszkach – Dmitry i Natalii Baksheevy z Rosji. Para przyznała się do kilkunastu morderstw od 1999. Podczas przeszukania znaleziono zdjęcia przedstawiające świąteczną kolację, gdzie dekoracjami stołu były ludzkie części ciała.
Czy damy radę wpasować się w panujące dzisiaj trendy tego nie wiem. Mam nadzieję, że tak i płyta zdoła troszkę namieszać i odbije się to echem w środowisku. Mam też nadzieję, że będziemy w stanie pokazać, że scena ma się dobrze i zachęcić innych do tego że warto coś robić mimo tego, że się mieszka daleko od siebie.
Jest old school, bo nie zagraliśmy ani jednego oryginalnego dźwięku, kawałki są krótkie, jest w nich mnóstwo thrashu i punka, szczypta death metalu – to dla wielu będzie właśnie przepisem na grindcore, zmieniają się tylko proporcje. Nie boli nas ta łata, nie chce nam się też szukać innej.