Arcturus
The sham mirrors ()
Wydane przez Ad Astra/MysticRok wydania 2002Kraj NorwegiaNapisał a.p9.5
Zapowiedzi, o tym że Arcturus nic już nie wyda znowu okazały się nieprawdziwe. Nie rozumiem po jakiego czorta zespół stosował takie zabiegi... Przecież i tak każdy wiedział, że prędzej czy później dojdzie do tego. Arcturus słowa nie dotrzymali i oto przede mną puszy się "The sham mirrors". Rozmyślnie użyłem określenia "puszy się", bo nowy long Norwegów przypomina mi trochę pawia. I bynajmniej nie chodzi mi o rzyganie. Paw w okresie godowym puszy się i stroszy do swoich wybranek prezentując swój wybujały i obfity ogon. Na poprzednich produkcjach Arcturus przyzwyczaił nas do rozbudowanych i napełnionych patosem utworów. Na "The sham mirrors" nie zawodzą, słuchacz obcuje z muzyką wykraczającą sporo poza szerokie i tak już ramy metalu. I tak jak wspomniany pawi ogon krążek Norwegów jest bardzo kolorowy i różnorodny. Wiem, że opowiadanie o muzyce kolorami, a tym bardziej porównywanie jej do cudów natury zakrawa na daleko posunięte szaleństwo, ale uwierzcie mi, w przypadku Arcturus jedynie takie porównania są w stanie choć trochę przybliżyć czytelnikowi "The sham mirrors". Panuje na niesamowicie wielobarwna atmosfera wspaniale podsycana jeszcze przez quasi teatralne partie instrumentów i wokali. W pewnym sensie album ten może wydać się soundtrackiem do sztuki teatralnej o wspaniałym wielkim pawiu, który czaruje widzów na dechach jakiegoś francuskiego teatru. I tak jak ten ptak "The sham mirros" wabi i kusi swym niepowtarzalnym pięknem, jest wyniosła, zniewalająca a zarazem niebezpieczna (słyszeliście kiedyś wrzask pawia?). Gdybym był pawicą poleciałbym na takiego ptaka z zadartym ogonem, na szczęście jestem człowiekiem i mam "The sham mirrors".
www.adastraenter.com
