Wydane przez Witching Hour ProductionsRok wydania 2014Kraj PolandNapisałRobert Jurkiewicz8,5Komentarze (0)Tak to zwykle bywa jeśli oczekiwania słuchacza nie do końca pokrywają się z wizją twórcy. W moim przypadku właśnie tak było w przypadku Thaw i ich "Earth Ground". Nakręcony świetnym utworem jaki znalazł się na splicie z Echoes of Yul oczekiwałem o krok dalej idących eksperymentów. Tymczasem Thaw na swoim drugim długograju zamiast kroku naprzód zrobił skok w bok. Numer ze splitu, o czym pisałem przy okazji recenzji tego wydawnictwa, był niebywale przestrzenną kompozycją. Piszę "niebywale" nie bez powodu. Na nowej płycie miejscami jest aż duszno z powodu natłoku dźwięków, zaś zamiast improwizowanych, długo wybrzmiewających akordów dostajemy zestaw konkretnych, zwartych riffów. Nastrojony na zdecydowanie inną estetykę byłem początkowo mocno zaskoczony intensywnością i gwałtownością nowej muzyki Thaw. Z czasem na szczęście klapki z oczu opadły. "Earth Ground" nie tylko krewkim black metalem stoi. Po kilku przesłuchaniach do głosu dochodzi apokaliptyczny wydźwięk płyty, a wraz z nim szereg motywów z pogranicza noise/sludge podbitych elektroniką, zgrabnie wplecionych w black'ową materię. Bez wątpienia dzisiejszy Thaw to w dalszym ciągu kolektyw tworzący transową, eksperymentalną i nade wszystko hałaśliwą muzykę, tyle że w bardziej ekstremalny i radykalny sposób. By dogłębnie pojąć istotę tego zjawiska warto wybrać się na koncert zespołu. To właśnie tam spowity mrokiem i oparami gryzącego oczy dymu odnalazłem zrozumienie dla mnichów z zakonu pokrętnych i niepokornych dźwięków.
Tak to zwykle bywa jeśli oczekiwania słuchacza nie do końca pokrywają się z wizją twórcy. W moim przypadku właśnie tak było w przypadku Thaw i ich "Earth Ground". Nakręcony świetnym utworem jaki znalazł się na splicie z Echoes of Yul oczekiwałem o krok dalej idących eksperymentów. Tymczasem Thaw na swoim drugim długograju zamiast kroku naprzód zrobił skok w bok. Numer ze splitu, o czym pisałem przy okazji recenzji tego wydawnictwa, był niebywale przestrzenną kompozycją. Piszę "niebywale" nie bez powodu. Na nowej płycie miejscami jest aż duszno z powodu natłoku dźwięków, zaś zamiast improwizowanych, długo wybrzmiewających akordów dostajemy zestaw konkretnych, zwartych riffów. Nastrojony na zdecydowanie inną estetykę byłem początkowo mocno zaskoczony intensywnością i gwałtownością nowej muzyki Thaw. Z czasem na szczęście klapki z oczu opadły. "Earth Ground" nie tylko krewkim black metalem stoi. Po kilku przesłuchaniach do głosu dochodzi apokaliptyczny wydźwięk płyty, a wraz z nim szereg motywów z pogranicza noise/sludge podbitych elektroniką, zgrabnie wplecionych w black'ową materię. Bez wątpienia dzisiejszy Thaw to w dalszym ciągu kolektyw tworzący transową, eksperymentalną i nade wszystko hałaśliwą muzykę, tyle że w bardziej ekstremalny i radykalny sposób. By dogłębnie pojąć istotę tego zjawiska warto wybrać się na koncert zespołu. To właśnie tam spowity mrokiem i oparami gryzącego oczy dymu odnalazłem zrozumienie dla mnichów z zakonu pokrętnych i niepokornych dźwięków. 
