Seagulls Insane And Swans Deceased Mining Out The Void

Seagulls Insane And Swans Deceased Mining Out The Void (1cd)

Wiele osób zdążyło sobie już dawno wyrobić zdanie na temat tego albumu, ale ja dopiero w zeszłym tygodniu dostałem go w paczce promocyjnej. Chuj Was jednak powinny te wszystkie moje paczki obchodzić skoro ten album po prostu rozjebał mi moje galaktyki neuronowe. Zimny, surowy, potężny monolit niczym sześcian z Odysei kosmicznej w hipnotyzującej, psychodeliczno-black metalowej formie podporządkował sobie wszystkie prawa fizyczne jakimi kierują się impulsy elektryczne pod moją zdezelowaną kopułą. Trans, psychodeliki, surowa, nieskończenie czarna pustka i potężna, dominująca siła, która każe mi ciągle podłączać głowę pod ten bulgoczący smolistym elektrolitem gigantyczny akumulator, który przy trzecim kawałku dokonuje niewyobrażalnych rzeczy z głębinami mojej świadomości. Bo o ile pierwsze dwa utwory wgniatają sukcesywnie w post-blackową medytację, o tyle “III”, głównie tym co dzieje się tam w warstwie klawiszowej, udrażnia najmroczniejsze kanały energetyczne i stawia na baczność sitowie na karku. Może to nieładnie mówić tak akurat w trakcie trwającej trasy z udziałem Blindead i Morowe, ale żaden inny dotychczasowy projekt Havoca czy Nihila nie miał w sobie tak silnego, transowego magnesu jak właśnie ten tutaj, o nazwie zbyt pojebanej, aby zgłębiać na trzeźwo jej znaczenie. Jeżeli ktoś jeszcze nie miał kontaktu z tym krążkiem, a usilnie chce sobie jakoś zwizualizować zawartość tej płyty bez sięgania po choćby jej próbki powinien zderzyć w swoim akceleratorze atomy Darkspace z cząsteczkami nowego oblicza Mayhem, Altar Of Plagues, Barathrum i nawet Brighter Death Now - a Wy się sami już matoły zastanawiajcie czy to awangarda na siłę, czy szlachetny kamień. W ogóle to jaki kamień... jebany kurwa odysejowski monolit....