Martriden
The Unsettling Dark (1cd)
Wydane przez Siege of Amida RecordsRok wydania 2008Kraj USANapisał Paweł Boroń8
Co za dzień! Pada drugą dobę, już zwierzaki się za arką rozglądają, ludzie jeżdżą po drogach, jakby im się śmierć przyśniła, doprowadzając ślamazarnością swą zajebaną do szału! A w domu, co? Szef informuje ze śmiechem, że wysłałem mu recenzję płyty, którą zrecenzowałem kilka miesięcy temu. Alois Alzheimer kłania się w pas! To teraz - przyjemna szczęśliwie - puenta, łapię za inną płytę, na okładce dama jakaś półnaga, owiana welonem, niby w tunelu, logo Martriden w konwencji, jak najbardziej na myśl przywołującej gotycko czy doom metalowe oktety. No i ten tytuł: "The Unsettling Dark". Rozchwiany mrok czy coś… Myślę sobie, około gotyckie czary, jak nic. Odpalam krążek. A tu,… jak nie przypierdolą! No, o co chodzi?! Wbity w fotel czekam, aż podbiegnie ktoś za jakąś wiechecią i durnym okrzykiem: "Mamy cię!". Co za dzień! Martriden, mięsożerny death black metal o nieco umelodyjnionym charakterze. Momentami dość wyniosły, jakby wikingowy. Kawał mocnego grania na trzy gitary, trochę skromnych solówek i jednostajny, raczej skrzekliwy wokal. Ewidentnie, najmocniejszą stroną krążka są gitary, świetnie brzmiące, urozmaicone - często zbiegające się w dobrych, krwistych riffach, delikatnie wspomagane klawiszami, co tylko dopełnia efektu soczystości. Naprawdę, gitar słucha się na "The Unsettling Dark", jak wciągającej historii. Przedniego efektu dopełniają instrumentalne spowalniacze, szczególną uwagę zwracam na Rachmaninowa w zakończeniu utworu "Prelude". Najsłabiej, za to, wypada wokal - schowany, jak wspomniałem, jednostajny, monotonny. Debiut Amerykanów (bo Martriden ma na koncie jeszcze tylko EP-kę) udał się bardzo. Materiał oddaje wrażenie skończonego, pełnego albumu i choć trwa niespełna 44 minuty, satysfakcjonuje - potrafi też zaskoczyć, o czym pisałem na początku. Ale to chyba trzeba mieć taki dzień rozpieprzony. Polecam.
martriden.com; www.myspace.com/martriden; www.myspace.com/siegeofamidarecords
