SWANS

[gelO]

Byłem wczoraj w Progresji, niestety nie dałem rady - w połowie wyszedłem na korytarz. Grali 2,5 godziny. Na żywo nie dla mnie. Progresja napchana po brzegi, znacznej większości chyba podobało się bardzo

[DST]

Byłem wczoraj w Progresji, niestety nie dałem rady - w połowie wyszedłem na korytarz. Grali 2,5 godziny. Na żywo nie dla mnie. Progresja napchana po brzegi, znacznej większości chyba podobało się bardzo

Również byłem i mi się podobało, choć najlepszy był początek. Dyktando Giry i jego dyktatorska władza nad zespołem jest jednak trochę minusem, bo najlepsze fragmenty to jak grali wszyscy razem (początek, "No More of This").
Trochę się z Westbergiem nagadałem najebany. Spoko koleżka.

[KKK]

A ja jakoś nie mam cierpliwości i serca do tej ostatniej płyty. Zresztą z tymi po-reaktywacyjnymi rzeczami też zaczynam tak mieć. "My father..." i "To be kind" (ewentualnie poszczególne numery z pozostałych) i tyle. Chyba wystarczy, panie Michale.

Ale bzdury Nowa płyta zajebista jednak.

[DST]

A ja jakoś nie mam cierpliwości i serca do tej ostatniej płyty. Zresztą z tymi po-reaktywacyjnymi rzeczami też zaczynam tak mieć. "My father..." i "To be kind" (ewentualnie poszczególne numery z pozostałych) i tyle. Chyba wystarczy, panie Michale.

Ale bzdury Nowa płyta zajebista jednak.

Ten długi track miazga dla mnie. Jeden z najlepszych od nich, mroczny i mocno ... postmodernistyczny?

[Triceratops]

Ostatni sluchalny Gira to fenomenalny "Drainland"

[DST]

Ostatni sluchalny Gira to fenomenalny "Drainland"

No to żeś wybrał. Męcząca ta płyta jak ja pierdolę. Mam ją na bonusie do "The Great Annihilator".

[Triceratops]

Wspaniala, prawdziwy Gira, lepsza od Great Annihilator

[Anzhelmoo]

Nie no, nie przeginajmy. Drainland ma okej fragmenty, ale wydane w tym samym czasie "Sacrifial Cake" od Jarboe bije go na głowę, nawet nie wspomnę o Great Annihilator. Drainland to fajny zbiór, ale dem - w taki sposób te wydawnictwo postrzegam. Teoria jakoby to był ostatni słuchalny album jest niespotykalna, bo moim skromnym zdaniem najlepsze co Gira wydał to właśnie wszystko później (TGA, Die Tur, SFTB i Swans Are Dead). Potem z tymi reaktywacyjnymi różnie bywało, ale Seer, My Father, czy nawet LM wolę zdecydowanie bardziej od D.

[r o b e r t]

Wspomniana płyta Jarboe Magia 1995 rok jeśli dobrze pamiętam . Właśnie słucham na pełnej a potem przypierdole najnowszym Infernal Suffering Pany .

[KKK]

Nie no, nie przeginajmy. Drainland ma okej fragmenty, ale wydane w tym samym czasie "Sacrifial Cake" od Jarboe bije go na głowę, nawet nie wspomnę o Great Annihilator. Drainland to fajny zbiór, ale dem - w taki sposób te wydawnictwo postrzegam. Teoria jakoby to był ostatni słuchalny album jest niespotykalna, bo moim skromnym zdaniem najlepsze co Gira wydał to właśnie wszystko później (TGA, Die Tur, SFTB i Swans Are Dead). Potem z tymi reaktywacyjnymi różnie bywało, ale Seer, My Father, czy nawet LM wolę zdecydowanie bardziej od D.

Żaden, nawet najlepszy album Jarboe nie biję najsłabszej płyty Giry. Poza tym podałeś słabe typy, tych najlepszych płyt Swans. Ale ok, każdy ma jakieś. Z tych powyżej wysoko cenię Swans Are Dead i część Soundtracks. Ale gdy zapodam Filth/Cop/Children od God/Feel Good Now czy White Light, to jakieś miałkie mi się wydają. Nie wiem, może to kwestia coraz większej roli Jarboe, że ten zespół zaczął tracić tę powalającą siłę rażenia, rozmiękczył się I trochę tak nie wiedział co dalej (LoL,TGA, SotB). W każdym razie wolę od nich nawet niektóre poreaktywacyjne płyty.

[KKK]

A ja jakoś nie mam cierpliwości i serca do tej ostatniej płyty. Zresztą z tymi po-reaktywacyjnymi rzeczami też zaczynam tak mieć. "My father..." i "To be kind" (ewentualnie poszczególne numery z pozostałych) i tyle. Chyba wystarczy, panie Michale.

Ale bzdury Nowa płyta zajebista jednak.

Ten długi track miazga dla mnie. Jeden z najlepszych od nich, mroczny i mocno ... postmodernistyczny?

Cały album to powrót do swietnej formy.

[Burp]

Nie przekonuje mnie zupełnie ten długas, taki bonus track do puszczenia w tle podczas obierania ziemniaków. Pierwszy dysk jest spoko, ale bez rewelacji. Powrotu do poziomu trylogii już się nie spodziewam. To dobry, uczciwy album na poziomie poprzednika, ale bez błysku geniuszu. Powiedzmy 4 w skali szkolnej.

[Believer]

Nie przekonuje mnie zupełnie ten długas, taki bonus track do puszczenia w tle podczas obierania ziemniaków. Pierwszy dysk jest spoko, ale bez rewelacji. Powrotu do poziomu trylogii już się nie spodziewam. To dobry, uczciwy album na poziomie poprzednika, ale bez błysku geniuszu. Powiedzmy 4 w skali szkolnej.

Podpisuję się, bo odpaliłem ten album jeden raz właśnie jak obierałem ziemniaki. Nie wróciłem jeszcze, bo nie mam kiedy, a jest potencjał.

[DST]

Ale bzdury Nowa płyta zajebista jednak.

Ten długi track miazga dla mnie. Jeden z najlepszych od nich, mroczny i mocno ... postmodernistyczny?

Cały album to powrót do swietnej formy.

W ogóle to co Gira robi kojarzy mi się trochę z tym co robił człowiek w Twoim awatarze. U Becketta też jakby stopniowo dochodziło do degradacji języka i komunikacji jako takiej, stąd jego sztuki coraz bardziej były odzierane z elementów (a skończyło się o ile pamiętam na samym oddechu). Ten długi kawałek to taka trochę też dekonstrukcja i przemielenie dotychczasowej materii (stąd powracające niektóre motywy i np ten fragment z pojedynczymi wypowiadanymi zgłoskami). Ale to taka dygresja, i tak pewnie każdy ma to w dupie

[Triceratops]

Nie no, nie przeginajmy. Drainland ma okej fragmenty, ale wydane w tym samym czasie "Sacrifial Cake" od Jarboe bije go na głowę, nawet nie wspomnę o Great Annihilator. Drainland to fajny zbiór, ale dem - w taki sposób te wydawnictwo postrzegam. Teoria jakoby to był ostatni słuchalny album jest niespotykalna, bo moim skromnym zdaniem najlepsze co Gira wydał to właśnie wszystko później (TGA, Die Tur, SFTB i Swans Are Dead). Potem z tymi reaktywacyjnymi różnie bywało, ale Seer, My Father, czy nawet LM wolę zdecydowanie bardziej od D.

Moze nieco przehiperbolizowalem (choc chyba tak uwazam w istocie) to jednak wywiazala sie z tego jakas dyskusja. Jako swiadomy uczestnik/obserwator ich tworczosci, poznajacy ich w miare chronologicznie (no prawie, bo w czasach PRLu to ciezko bylo o ich wczesne wydawnictwa, tapetrading tylko, daly rade wytwornie SuperTape, MG, i Digi, ale to przelom dekad) to tak uwazam. I o ile Great Annihilator byl zawodem, to Soundtrackami byl lekki zgryz ale jest to plyta conajwyzej dobra, za duzo Jarboe. Dla mnie opus To White Light, a potem juz tylko spadek i wlasnie Drainland bylo tym co mnie przykulo jeszcze na jakis czas, poczatek tego albumu to rzeczywiscie magia. I zadna plyta Jarboe tego nie przebija.

Swans po reaktywacji obserwuje juz chyba z kronikarskiego obowiazku, fragmenty robia wrazenie

[KKK]

Ten długi track miazga dla mnie. Jeden z najlepszych od nich, mroczny i mocno ... postmodernistyczny?

Cały album to powrót do swietnej formy.

W ogóle to co Gira robi kojarzy mi się trochę z tym co robił człowiek w Twoim awatarze. U Becketta też jakby stopniowo dochodziło do degradacji języka i komunikacji jako takiej, stąd jego sztuki coraz bardziej były odzierane z elementów (a skończyło się o ile pamiętam na samym oddechu). Ten długi kawałek to taka trochę też dekonstrukcja i przemielenie dotychczasowej materii (stąd powracające niektóre motywy i np ten fragment z pojedynczymi wypowiadanymi zgłoskami). Ale to taka dygresja, i tak pewnie każdy ma to w dupie

Poniekąd tak, ale nie do końca. Wielu kompozytorów z kręgu (szeroko pojętej) muzyki współczesnej nawiązywało i oddawało Beckettowskiego ducha i idee znacznie skuteczniej (Morton Feldman, kompozytorzy mniej lub bardziej powiązani z Wandelweiser, redukcjonistyczne free improv). Zauważ,
że u Becketta wszystko stopniowo dąży do zaniku i ciszy, wszak "Każde słowo jest jak niepotrzebna plama na ciszy i nicości". Choćby juz samo to: agonalne podrygiwanie rozbijanych wciąż słów i zdań, ta walka z ostateczną ciszą i pustką oraz finalna klęska, nie do końca to koresponduje mi z głośną, mocną, witalną i bardzo emocjonalną muzyką Swans. Ale tak, pewne zabiegi formalne można porównać, np. właśnie te wspomniane przez Ciebie i ma to jakiś sens.

[Anzhelmoo]

Jest już nowa koncertówka Swans, Live Rope. Zbiera fenomenalne recenzje, brzmienie też świetne. Sam Gira określa ją jako najlepszą od czasu Swans Are Dead. To połączenie materiałów z europejskiej jesiennej trasy 2023 (gdzie grali w Warszawie) oraz trasy z 2024, gdzie dominowały nowe utwory.

[TheDude]

^ Very nice! Będzie słuchane.