Ta kapela kończy się na...

[ozob]

Unleashed raczej na Victory.

Debiut, ewentualnie dwójka. Później dół z wapnem.

Dark Futerał i Setherial na debiutach.

[empir]

Unleashed raczej na Victory.

Debiut, ewentualnie dwójka. Później dół z wapnem.

Pierwsze dwie doskonałe, kolejne dwie bardzo dobre. Cała reszta tylko niezłe lub dobre.

Unleashed wcale się nie skończył.

j.w.

[Nasum]

CRYPTOPSY – “None so vile”

Ooo Panieee, a Whisper Supremacy? Tutaj absolutnie się nie zgodzę.

ENTOMBED – “Wolverine blues”

W zasadzie dla mnie skończyli się na dwójce. Pozostałe mi nie wchodzą, ale to już kwestia gustu. Zainspirowali mnóstwo kapel swoim death,n,rollem, ale to nie do końca moja baja.

HATE – “Awakening of the liar” - Patrząc na ich ostatnie dokonania przyjmuję ich dość chłodno. W sumie mogłoby ich nie być i nie odczułbym straty.

HYPNOS – “The revenge ride” - Ta kapela w zasadzie nigdy się dla mnie nie zaczęła.

KRABATHOR – “Orthodox” - Pełna zgoda. W zasadzie to chyba tylko ta płyta pozostała w mojej pamięci. Poprzednie jeśli sa to ok, ale słuchać ich nie muszę i nie ciągnie mnie by ten stan rzeczy zmienić

MASSACRA – “Signs of the decline” - Zgoda.

MESSIAH – “Rotten perish” - W sumie....Nie mam zdania.

METALLICA – “Metallica” - Zgoda.

MORBID ANGEL – “Formulas fatal to the flesh” - Ostatnia ich wybitna płyta, ale czy się skończyli? Illud to nieudany eksperyment, ale pozostałe płyty, mimo swoich mankamentów wcale takie złe nie są. Są dobre albo bardzo dobre.

NILE – “In their darkened shrines” - Nie. Mi tam podchodzi wszystko.

TIAMAT – “Wildhoney” - Mi chyba z sentymentu najbardziej tylko ta płyta pasuje. Reszta własciwie może nie istnieć

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Dla mnie mogłyby się skończyć te i tam:

Dissection - Storm of the Light's Bane
Enslaved - Vikingligr Veldi
Ancient Rites - Rvbicon
Satyricon - Nemesis Divina
Watain - Rabid Death's Curse
Behemoth - Pandemonic Incantations
Summoning - oby nigdy
Black Sabbath - Forbidden
Mgła - With Hearts towards None
Hades - The Dawn of the Dying Sun
Children of Bodom - 2 albo 3
Motorhead - mimo wszystko Inferno - swoją drogą to takie ichniejsze "Hell's Unleashed"
Septic Flesh - Communion

[hcpig]

Hades - The Dawn of the Dying Sun

Ni chuja, 'The Pulse of Decay' niszczy i jest najlepsza.

[frankmullen]

CRYPTOPSY – “None so vile”

Ooo Panieee, a Whisper Supremacy? Tutaj absolutnie się nie zgodzę.

ENTOMBED – “Wolverine blues”

W zasadzie dla mnie skończyli się na dwójce. Pozostałe mi nie wchodzą, ale to już kwestia gustu. Zainspirowali mnóstwo kapel swoim death,n,rollem, ale to nie do końca moja baja.

HATE – “Awakening of the liar” - Patrząc na ich ostatnie dokonania przyjmuję ich dość chłodno. W sumie mogłoby ich nie być i nie odczułbym straty.

HYPNOS – “The revenge ride” - Ta kapela w zasadzie nigdy się dla mnie nie zaczęła.

KRABATHOR – “Orthodox” - Pełna zgoda. W zasadzie to chyba tylko ta płyta pozostała w mojej pamięci. Poprzednie jeśli sa to ok, ale słuchać ich nie muszę i nie ciągnie mnie by ten stan rzeczy zmienić

MASSACRA – “Signs of the decline” - Zgoda.

MESSIAH – “Rotten perish” - W sumie....Nie mam zdania.

METALLICA – “Metallica” - Zgoda.

MORBID ANGEL – “Formulas fatal to the flesh” - Ostatnia ich wybitna płyta, ale czy się skończyli? Illud to nieudany eksperyment, ale pozostałe płyty, mimo swoich mankamentów wcale takie złe nie są. Są dobre albo bardzo dobre.

NILE – “In their darkened shrines” - Nie. Mi tam podchodzi wszystko.

TIAMAT – “Wildhoney” - Mi chyba z sentymentu najbardziej tylko ta płyta pasuje. Reszta własciwie może nie istnieć

No tak. Trudno dyskutować o gustach. Odniosę się jedynie do trzech pozycji. Cryptopsy - jestem/byłem wielkim fanem Lorda Worma. Jego odejście było dla mnie szokiem i jakby instynktownie nastawiłem się negatywnie do nowego wokalu. Tym bardziej, że do dziś uważam, że choć muzyka na 3-ce nie jest zła, to wokalnie nie mogę tego przełknąć. Ot co. Morbid Angel - G była dla mnie totalnym rozczarowaniem, nienawidzę tej płyty. I generalnie wszystko co wydali później nawet nie stało przy pierwszych płytach MA. I wreszcie Nile - na etapie "Black seeds..." była to kapela, przed którą klękałem. ITDS była nieco słabsza, ale jeszcze trzymała poziom. Natomiast na każdej kolejnej płycie Nile wg mnie skupiał się na tym, aby ich muzyka stawała się coraz bardziej pogmatwana, skomplikowana. Brakuje mi na nich pewnej "chwytliwości". Mimo, że słuchałem tych wszystkich kolejnych płyt wiele razy, to nie potrafię zapamiętać z nich żadnego kawałka. Nie, że są tragiczne, ale nie pozostaje mi z nich nic w pamięci.
Ale to wszystko to moje subiektywne odczucia. Nie roszczę sobie prawa do bycia wyrocznią ;p

[Nasum]

W sumie nikt nie jest wyrocznią, a jakakolwiek dyskusja to wymiana poglądów, trochę przekomarzania się i prezentacja własnego zdania popartego osobistym gustem muzycznym. Lubiłem Lorda Worma, ale Mike jak zaryczał na trzeciej płycie Cryptopsy to muszę powiedzieć, że zrobił ogromne wrażenie. Nie wiem, czy tak samo doskonałe wokalizy do tych numerów zrobiłby Lord - jego wokal był jednak nieco inny, nie pasowałby do tych kawałków. Dla mnie to nadal wielka kapela. Dziś w paczce przyszła własnie ich nowa płyta i zaraz pierwszy odsłuch.

Morbid Angel - G też była dla mnie rozczarowaniem, chociaż pierwszy utwór zwiastował co najmniej taki sam zabójczy krążek jak F. Ale bądźmy szczerzy, po takim ABSOLUCIE jakim jest F - a już na pewno dla mnie - każda płyta wypada słabo. Albo przynajmniej słabiej. Summoning Redemption już za same partie solowe uważam za jeden z najlepszych utworów jaki zrobili, a plyta jako całość już nie jest tak srogo oceniana jak kiedyś. Illud to był zawód i raczej tego nic nie zmieni, pozostałe po iluś tam odsłuchach uważam za dobre płyty. Jak na Morbidów to pewnie za mało, ale i tak słucham ich czasem z przyjemnością. Większą lub mniejsza.

Nile to kapela której losy śledzę od samego początku i w zasadzie tylko ostatnia płyta jakoś minie podeszła - być może wpływ na to miał brak Dallasa? Nie odczuwam aby ich muzyka z płyty na płytę stawała się coraz bardziej skomplikowana i pogmnatwana i straciła swój chwytliwy sound. Z Ithyphallic tak miałem, że jak wyszła, to coś mi tam nie zgrzytało, nie siadło , po prostu odbiłem się od niej. Ale koniec końców nadszedł jej odpowiedni czas i oniemiałem z wrażenia - i chwytliwość, i brutalność, i żywioł i pazur. Wszystko tam jest, plus doskonałe brzmienie i przytłaczający klimat. I tak w sumie jest z każdą ich kolejną płytą. Raz Karlowi lepiej to wychodzi, raz nieco mniej, ale kolejne płyty jego zespołu po prostu słucha się bardzo dobrze. Death metal, ale taki właśnie chwytliwy hehe...

[dzik]

Moje typy.
Sepultura kończy się na Chaos A.D.
In Flames kończy się na Clayman
Samael kończy się na Eternal

[Nasum]

Dla co poniektórych Sepultura pewnie będzie się kończyć na Arise, choć gdzieś słyszałem, że dla co poniektórych już Beneath the reains była zbyt komercyjna ( ale wiadomo jak jest, jak ktoś chce być kontrowersyjny na siłę, to udupi taki tekst ). Ja bym posunął się do Roots. Dlaczego?

Bo to klamra zamykająca historię tego zespołu. Dzika, buntownicza Sepultura która wychyliła łeb z Belo Horizonte i zaczęła sie piąć w górę po szczeblach kariery. Chaos Ad to wazny album, bardzo zróznicowany, odważny, już nie taki death / thrashowy jak wczesniej, już nie taki krystalicznie czysty gatunkowo, bardzo nośny, szybko chwytający słuchacza za serce. Po prostu, coś w tych piosenkach drzemie. Potem pojawił się Nailbomb, który dla Maxa był odskocznią od macierzystego zespołu, i podejrzewam, że gdyby nie powstał Chaos AD to Max by nie szukał nowych pomysłów w Nailbomb. Tam mógł popuścić cugle wyobraźni, tam mógł wykorzystać pomysły, które jak mówił nie przeszłyby w Sepulturze. "Point blank" to nadal doskonały kawał muzyki. I gdyby nie ta płyta, to "Roots" pewnie też brzmiał by inaczej.

To był bardzo odważny album w tamtym czasie i cholernie popularny. Wiadomo, ortodoksi kręcili nosami, ale mi, przyznaję się bez bicia, Roots przypadł do gustu i czasem załączę go sobie słuchając z sentymentem. Po latach uważam, że jest słabsza niż kiedyś mi się wydawało i Point Blank wciaga ją po prostu nosem, ale to jakieś świadectwo tamtych czasów. Wtedy Sepultura była na absolutnym topie, zapełniała stadiony i Spodek bez mrugnięcia okiem. Ale po kłótni wewnątrz zespołu wszystko się rozjebało w drobny mak. Upadek nastąpił z bardzo wysokiego konia. Ta płyta to klamra spinająca czasy od powstania aż do dotarcia na szczyt. Nawet jak ktoś nie lubi tej płyty, to gwoli kronikarskiego obowiązku nie powinno sie jej pomijać.

[ozob]

Rotting Christ na trójce.

[bartwa]

Dla co poniektórych Sepultura pewnie będzie się kończyć na Arise, choć gdzieś słyszałem, że dla co poniektórych już Beneath the reains była zbyt komercyjna ( ale wiadomo jak jest, jak ktoś chce być kontrowersyjny na siłę, to udupi taki tekst ). Ja bym posunął się do Roots. Dlaczego?

Bo to klamra zamykająca historię tego zespołu. Dzika, buntownicza Sepultura która wychyliła łeb z Belo Horizonte i zaczęła sie piąć w górę po szczeblach kariery. Chaos Ad to wazny album, bardzo zróznicowany, odważny, już nie taki death / thrashowy jak wczesniej, już nie taki krystalicznie czysty gatunkowo, bardzo nośny, szybko chwytający słuchacza za serce. Po prostu, coś w tych piosenkach drzemie. Potem pojawił się Nailbomb, który dla Maxa był odskocznią od macierzystego zespołu, i podejrzewam, że gdyby nie powstał Chaos AD to Max by nie szukał nowych pomysłów w Nailbomb. Tam mógł popuścić cugle wyobraźni, tam mógł wykorzystać pomysły, które jak mówił nie przeszłyby w Sepulturze. "Point blank" to nadal doskonały kawał muzyki. I gdyby nie ta płyta, to "Roots" pewnie też brzmiał by inaczej.

To był bardzo odważny album w tamtym czasie i cholernie popularny. Wiadomo, ortodoksi kręcili nosami, ale mi, przyznaję się bez bicia, Roots przypadł do gustu i czasem załączę go sobie słuchając z sentymentem. Po latach uważam, że jest słabsza niż kiedyś mi się wydawało i Point Blank wciaga ją po prostu nosem, ale to jakieś świadectwo tamtych czasów. Wtedy Sepultura była na absolutnym topie, zapełniała stadiony i Spodek bez mrugnięcia okiem. Ale po kłótni wewnątrz zespołu wszystko się rozjebało w drobny mak. Upadek nastąpił z bardzo wysokiego konia. Ta płyta to klamra spinająca czasy od powstania aż do dotarcia na szczyt. Nawet jak ktoś nie lubi tej płyty, to gwoli kronikarskiego obowiązku nie powinno sie jej pomijać.

Zgadzam się, Roots jest w porzo. Dobre komercyjne albumy są dużo lepsze niż chujowe, komercyjne czy nie. Do dziś potrafię zanucić Roots Bloody Roots, a ostatnio słuchałem lata temu.

[habit]

Moje typy.
Sepultura kończy się na Chaos A.D.
In Flames kończy się na Clayman
Samael kończy się na Eternal

Sepultura - zdecydowanie racja, to co się dzieje na roots - umpa umpa.....

A Samael - tylko do EP Exodus. Eternal ma za dużo już cukierków

[Nasum]

Dla co poniektórych Sepultura pewnie będzie się kończyć na Arise, choć gdzieś słyszałem, że dla co poniektórych już Beneath the reains była zbyt komercyjna ( ale wiadomo jak jest, jak ktoś chce być kontrowersyjny na siłę, to udupi taki tekst ). Ja bym posunął się do Roots. Dlaczego?

Bo to klamra zamykająca historię tego zespołu. Dzika, buntownicza Sepultura która wychyliła łeb z Belo Horizonte i zaczęła sie piąć w górę po szczeblach kariery. Chaos Ad to wazny album, bardzo zróznicowany, odważny, już nie taki death / thrashowy jak wczesniej, już nie taki krystalicznie czysty gatunkowo, bardzo nośny, szybko chwytający słuchacza za serce. Po prostu, coś w tych piosenkach drzemie. Potem pojawił się Nailbomb, który dla Maxa był odskocznią od macierzystego zespołu, i podejrzewam, że gdyby nie powstał Chaos AD to Max by nie szukał nowych pomysłów w Nailbomb. Tam mógł popuścić cugle wyobraźni, tam mógł wykorzystać pomysły, które jak mówił nie przeszłyby w Sepulturze. "Point blank" to nadal doskonały kawał muzyki. I gdyby nie ta płyta, to "Roots" pewnie też brzmiał by inaczej.

To był bardzo odważny album w tamtym czasie i cholernie popularny. Wiadomo, ortodoksi kręcili nosami, ale mi, przyznaję się bez bicia, Roots przypadł do gustu i czasem załączę go sobie słuchając z sentymentem. Po latach uważam, że jest słabsza niż kiedyś mi się wydawało i Point Blank wciaga ją po prostu nosem, ale to jakieś świadectwo tamtych czasów. Wtedy Sepultura była na absolutnym topie, zapełniała stadiony i Spodek bez mrugnięcia okiem. Ale po kłótni wewnątrz zespołu wszystko się rozjebało w drobny mak. Upadek nastąpił z bardzo wysokiego konia. Ta płyta to klamra spinająca czasy od powstania aż do dotarcia na szczyt. Nawet jak ktoś nie lubi tej płyty, to gwoli kronikarskiego obowiązku nie powinno sie jej pomijać.

Zgadzam się, Roots jest w porzo. Dobre komercyjne albumy są dużo lepsze niż chujowe, komercyjne czy nie. Do dziś potrafię zanucić Roots Bloody Roots, a ostatnio słuchałem lata temu.

Roots bloody Roots fajnie wybrzmiał na koncercie w Spodku w 1996.... to był wieczór pełen magii. Nigdy nie zmienię zdania.

A po latach kiedy na koncercie wybrzmi ten riff to jednak publika zaczyna się gotować... Komercyjnie to był majstersztyk. Nigdy wczesniej nie było tylu reklam przed premierą. Byli wtedy na szczycie.

[bartwa]

Roots bloody Roots fajnie wybrzmiał na koncercie w Spodku w 1996.... to był wieczór pełen magii. Nigdy nie zmienię zdania.

A po latach kiedy na koncercie wybrzmi ten riff to jednak publika zaczyna się gotować... Komercyjnie to był majstersztyk. Nigdy wczesniej nie było tylu reklam przed premierą. Byli wtedy na szczycie.

Tą transformację Sepy odebrałem całkiem naturalnie. Pasowało mi to do kapeli z Brazylii. Podkład zrobili na Chaos AD, więc bębenki i dżampdafakap (no tak, był jeszcze Soulfly) wydaly mi się całkiem na miejscu i nie szokowały.

[Nasum]

Soulfly to już jednak było męczenie buły. Podobnie Sepultura wtedy jakoś się rozmieniła na drobne.

[Rattlehead]

Roots nie jest moim ulubionym punktem w dyskografii tych panów, ale zgadzam się, że tutaj można by śmiało zakończyć ich podróż. Płyta jak na tamte czasy jest dziwna, nowa i trochę czasu zajęło mi jej tolerowanie. Dodam jeszcze tylko, że właśnie na Roots słyszę najbardziej wqrwione wokale Maksymiliana.

[habit]

Roots bloody Roots fajnie wybrzmiał na koncercie w Spodku w 1996.... to był wieczór pełen magii. Nigdy nie zmienię zdania.

A po latach kiedy na koncercie wybrzmi ten riff to jednak publika zaczyna się gotować... Komercyjnie to był majstersztyk. Nigdy wczesniej nie było tylu reklam przed premierą. Byli wtedy na szczycie.

Tą transformację Sepy odebrałem całkiem naturalnie. Pasowało mi to do kapeli z Brazylii. Podkład zrobili na Chaos AD, więc bębenki i dżampdafakap (no tak, był jeszcze Soulfly) wydaly mi się całkiem na miejscu i nie szokowały.

Wiem, że roots to szczyt ich komercji ale nie trafił do mnie po premierze ani dzisiaj nie trafia.
Jest to album - innowacyjny, inny? Ale to już nie Arise czy Chaos ....
To jest taka przepaść jak w przypadku Samael gdy zaczęli grać na sztucznej perkusji. Passage i Exodus ok ale im dalej tym gorzej ...

[bartwa]

Wiem, że roots to szczyt ich komercji ale nie trafił do mnie po premierze ani dzisiaj nie trafia.
Jest to album - innowacyjny, inny? Ale to już nie Arise czy Chaos ....
To jest taka przepaść jak w przypadku Samael gdy zaczęli grać na sztucznej perkusji. Passage i Exodus ok ale im dalej tym gorzej ...

To że płyty się różnią nie jest dla mnie niczym negatywnym. Mało tego, lubię jak kapele nagrywają "inne" płyty. Wiem, że brzmię jak zdarta płyta (nomen omen), ale album ma być dobry. I niekoniecznie taki sam jak poprzedni. Darkthrone swego czasu nagrali "inną" płytę. I chwała im za to na wieki.

Na jakim albumie kończy się Metallica? Na dziś uważam, że na czarnym, choć rzygać się chciało, jak człowiek usłyszał to po raz pierwszy. Niemniej jednak nie były to złe piosenki. One po prostu nie były dla mnie. I do dziś zresztą nie są.

[Żułek]

Sepa się nie skończyła, po prostu zapomniała zmienić nazwe po Chaos

[empir]

Moje typy.
Sepultura kończy się na Chaos A.D.
In Flames kończy się na Clayman
Samael kończy się na Eternal

Sepultura - zdecydowanie racja, to co się dzieje na roots - umpa umpa.....

A Samael - tylko do EP Exodus. Eternal ma za dużo już cukierków

Samael się skończył na ceremony