Masterful Magazine

Do założenia tematu trochę zainspirowało mnie ostatnie wydawnictwa Kata, co by nie mówić niszczy formą i ze względu na rozmach można uznać, że to jest takie 'Ultimate Edition' dla 666/M&H, oczywiście to są kwestie subiektywne niemniej - czy macie jakieś przykłady reedycji, które cenicie bardziej niż pierwsze wydania? Nie chodzi o wiążące się z kompromisem podejście 'nah, reedka jest na tyle dobra że nie potrzebuję już grzebać dalej za pierwszym wydaniem' ale bardziej: 'mając wybór pomiędzy obiema, stawiam na reedkę'.

Do tego wątek obiektywny też poruszmy, czy są przykłady wznowień droższych (nie w sensie ceny inicjalnej ale na aukcjach / rynku wtórnym) niż oryginały?

Reedycja w jewel case > pierwsze wydanie w digi

knaar pisze: ↑

07-05-2023, 11:33

Reedycja w jewel case > pierwsze wydanie w digi

to oczywiste

Szczególnie cenię sobie reedycje, które mają lepsze okładki od pierwotnych wydań, np.:

vs

lub

vs

Świetnie gdy reedycja nie ma kawałków z koncertów. Jeśli już musi mieć bonusy to najlepiej demo/EP, które wcześniej nie wyszły na CD.
Czasami wystarczy, że reedycja ma właściwe logo, którego pozbawione jest pierwsze wydanie, np:

vs

Oczywiście znakomicie jest wtedy gdy reedycja pojawia się w pudełku na pohybel pierwotnemu wydaniu w digi lub nędznym ecopacku, np:

vs

i przy tej okazji jeszcze raz wzywam do cywilizowanego wydania ostatniego albumu Terrorizer.

Praktycznie wszystkie te reedycje w jak to nazwales ultimate edition wygladaja lepiej niz oryginaly, bo w sumie jak mialoby byc inaczej. Wrzuce kilka przykladow

Onoskelis

Depressive Silence


W zasadzie kazda.taka.reedycja bedzie bila naglowe oryginal skoro ma.lepsze.obrazki, plakat, naszywke i pudelko. Wiec temat troche bez sensu.

Pierwsze wydanie w digi lub jewel case >>> gówno >>>> reedycja z dogranymi na tę samą płytę bonusami.

Prosty przykład - reedka Killing addiction z Xtreem Records. Xremasteyzowana. Mastering tak zajebisty, ze plyta zyskala drugie zycie.

Harlequin pisze: ↑

07-05-2023, 12:14

Prosty przykład - reedka Killing addiction z Xtreem Records. Xremasteyzowana. Mastering tak zajebisty, ze plyta zyskala drugie zycie.

"...and Justice for All" z basem >>>>>>>> wszystkie poprzednie wydania.

ŚWIAT BEZ KOŃCA pisze: ↑

07-05-2023, 11:56

W zasadzie kazda.taka.reedycja bedzie bila naglowe oryginal skoro ma.lepsze.obrazki, plakat, naszywke i pudelko. Wiec temat troche bez sensu.

No właśnie, że nie. Grzechem takiej reedycji będzie czasami niepotrzebna ingerencja w brzmienie, śmietnikowe podejście do bonusów i ogólnie samego konceptu, jakieś rozkładane ołtarzyki, kandelabry, wibratory - łatwo tutaj popaść w odpust.

Reedka Kata to zapewnienie słuchaczowi każdej możliwej wersji debiutu w super formie wizualnej czyli tutaj poważnie rozszerzamy koncept wydawnictwa, ma to sens i realną wartość dodaną a nie jakieś jebnięcie 3 losowych kawałków live, 3 foty z libacji zespołu i do budy.

Ja się z digi pogodziłem i życie stało się przyjemniejsze.

Svart robi dobre wznowienia.

Dodam, że stare wydania CD mają pewien urok minimalizmu, który staje się wartością w porównaniu do przepychu nowych wydań, np.:


vs

Po co okładka albumu aż trzy razy? Pomijam, że to wulgarne digi.

To co ostatnio dzieje się w jazzie, tone poet, classic series, acoustic sound, verve by request, to jest kosmos pod względem brzmieniowym i edytorskim. Tylko rarozjeby mogą bardziej cenić firstpresy.
Gdyby ktoś tak robił reedycję metalowych klasyków to bym pewnie zbankrutował

Ja często porównuję oba wydania (odsłuchowo i wizualnie) i zostaje to, co mi bardziej odpowiada.

bartwa pisze: ↑

07-05-2023, 12:41

Ja często porównuję oba wydania (odsłuchowo i wizualnie) i zostaje to, co mi bardziej odpowiada.

Jakie statystyki? Lepsze stare czy nowe?

Cd King Crimson w japonskich biciach pony canyon z 1994, remasteryzowane przez frippa. Niesamowita sprawa.

Chyba nie do końca zaakceptowane przez zespół wznowienie przez Yosuke. Coś tam z prawami autorskimi udostępnionymi przez Osmose było nie halo...

bartwa pisze: ↑

07-05-2023, 12:33

Ja się z digi pogodziłem i życie stało się przyjemniejsze.

No dokładnie. Nie trawię jedynie tych całych ecopacków, czy innych gówien, gdzie płytę się wsuwa w kartonik.

Nie wiem czy więcej warte, ale mam wydanie Nemesis Divina w takim digibooku, a jak mi kiedyś wpadł w łapy jewelcase 1st press to grał on sporo gorzej niż zremasterowana reedycja w digibooku, którą sobie zostawiłem.