Masterful Magazine

Drone pisze:? Np. dla mnie pięć pierwszych płyt SLAYER to SACRUM, a wszystkie pozostałe to doskonałe, ale jednak tylko PROFANUM.

Drone pisze: Kilka propozycji:
ATHEIST - Unquestionable Presence
MAYHEM - DMDS
SLAYER - Hell Awaits
DARKTHRONE - A Blaze In The Northern Sky
ENTOMBED - Left Hand Path
DISMEMBER - Like An Ever Flowing Stream
DEATHSPELL OMEGA - Fas
INFERNAL MAJESTY - None Shall Defy

wydaje się byc tworem świętym, nieobejmowalnym w całości przez słabowite, ludzkie zmysły, czymś funkcjonującym w przestrzeni - nie bójmy się użyć tego słowa - sacrum.

to płyty bez dna

mogą być słuchane w nieskończoność, dzieła niezniszczalne dziś, niezniszczalne i za sto lat

które za każdym przesłuchaniem powodują, że krew się burzy, a słuchacz czuje się - i słusznie - malutki jak przysłowiowa mysz kościelna

White Pharaoh pisze:Z tego co tu wymieniłeś to Mayhem - DMDS plus Katharsis - WWE. Z tym że to PROFANUM. W metalu nie ma sacrum:P

Xapapote pisze:ostatnio odświeżam twórczość dwóch wielkich bluesmanów (na tę okoliczność kupiłem winyle z ich nagraniami coby jeszcze bardziej trzeszczało)

Blind Lemon Jefferson - sacrum
Robert Johnson - profanum

edit: oczywiście tu pojechałem najprostszym rozumieniem dychotomii sacrum/profanum :)

Xapapote pisze:213 literacko lepszy IMO

Mort pisze: to dla mnie np.
THE STOOGES - Fun House
THE BEATLES - Abbey Road
LED ZEPPELIN - II
VELVET UNDERGROUND - Velvet Underground and Nico
JOY DIVISION - Unknown Pleasures

Xapapote pisze: ale ja np. częsciej słucham Bitli z "Rubber Soul/Revolver"

za absolutnie najwybitniejsze dzieło VU uważam "White Light/White Heat" a z JD, mimo, że wielbię obie płyty, bardziej cenię "Closer"

vvorldvvithoutshit pisze: Co do Johnsona to fajny box wydali...
http://www.myplaydirect.com/robert-johnson/

zawsze można pomarzyć ;)

Drone pisze:Znakomita większość albumów po pewnym czasie więdnie i wysycha, a jedynie długowieczność nośnika chroni partykuły muzyki przed ostateczną dezintegracją, zapomnieniem i rozsypaniem się w kosmiczny pył. Lecz istnieje pewna kategoria płyt, które mają w sobie to mityczne "coś", czego nie jest w stanie nadgryźć ząb czasu. Wydają się - wbrew wszystkiemu - żyć własnym życiem i generować wciąż nowe owoce. Taka płyta wydaje się byc tworem świętym, nieobejmowalnym w całości przez słabowite, ludzkie zmysły, czymś funkcjonującym w przestrzeni - nie bójmy się użyć tego słowa - sacrum. Są to płyty bez dna, które mogą być słuchane w nieskończoność, dzieła niezniszczalne dziś, niezniszczalne i za sto lat, które za każdym przesłuchaniem powodują, że krew się burzy, a słuchacz czuje się - i słusznie - malutki jak przysłowiowa mysz kościelna.

Kilka propozycji:
ATHEIST - Unquestionable Presence
MAYHEM - DMDS
SLAYER - Hell Awaits
DARKTHRONE - A Blaze In The Northern Sky
ENTOMBED - Left Hand Path
DISMEMBER - Like An Ever Flowing Stream
DEATHSPELL OMEGA - Fas
FIELDS OF THE NEPHILIM - Elysium
PENTAGRAM - Relentless
INFERNAL MAJESTY - None Shall Defy

Innymi słowy: które płyty to SACRUM, a które to PROFANUM? Np. dla mnie pięć pierwszych płyt SLAYER to SACRUM, a wszystkie pozostałe to doskonałe, ale jednak tylko PROFANUM.

Conflagrator pisze:W sumie można wrzucać do SACRUM większość płyt, które obiektywnie można ocenić na 10/10 (chyba, że ktoś szasta ocenami i fajny, skoczny metal do potupania nóżką to już 8/10).