Masterful Magazine

Grinderman wraca do żywych.Nowa płyta i trasa w 2019.

nie pisałem w tym temacie bo w sumie poza jednym filmem (20,000 Days on Earth) jaki o nim widziałem nie wiem czy znam z 5 kawałków i nigdy nie miałem ochoty aby sprawdzić więcej

ale teraz na hbo przypadkiem trafiłem na



i mam wrażenie że jednak coś mi umyka bo mi się podobało, zwłaszcza The Weeping Song i Stagger Lee

zaczynać słuchanie od początku jak leci czy od czegoś konkretnego ?

Ze swojej strony Ci powiem tak - znajdz albumy na których są utwory, które Ci podeszły i zacznij od nich. Podziałało u mnie (do dzisiaj mam obeznane dosc dobrze, ale tylko 1/3 dyskografii), moze podziała u Ciebie. Jest dosc duzy rozstrzał miedzy pierwszymi a znacznie pozniejszymi albumami. A jeśli jak mówisz to Twoje pierwsze poważniejsze podejscie do muzyki Cavea, to tym bardziej branie na barki wyzwania 'przesłuchać dyskografię' moze być ciężkie. ;)

@ Żułek zacznij od najłatwiejszej Murder Ballads później możesz pojechać Henry’s Dream, Let Love In, Push the Sky Away, The Boatman’s Call. Tak na rozruch te płyty powinny Ci się spodobać. Ale tak jak kolega wcześniej napisał, rozrzut stylistyczny może być dość szokujący. :-)

Only słuchanie chronologiczne is real!!!

henry's dream, let love in, no more shall we part sobie sprawdź na początek

to z tym rozrzutem stylistycznym jestem lekko zaskoczony

no ale dobra czyli najpierw live w wersji studyjnej, w sumie nie głupi pomysł ;)
zobaczymy co z tego wyjdzie ;) dzięki :)

Ścieżka Mocy to oczywiście "The Firstborn is Dead" oraz "Your Funeral, My Trial".

Natomiast praktycznie wszystkie pozostałe są gdzieś w przedziale od "dobre" do "wybitne".

musze przyznać że faktycznie to spore wyzwanie i coś czuje że zejdzie mi się nad tym sporo czasu

w każdym razie myśle że z The Firstborn Is Dead i The Good Son się raczej polubimy :)

Najlepiej wchodzą mi płyty z okresu 1992-2001, ze wskazaniem na No More Shall We Part, ale na każdym albumie są perełki. Zadziwiająco równa dyskografia.

Nick Cave to jeden z niewielu artystów, których jeszcze nie widziałem na żywo, a chciałbym.

^ Nie jestem wielkim fanem. Twórczość znam na wyrywki ale jestem pod wielki wrażeniem, że facet nie rozsypał się po śmierci syna.

Chciałem iść na to wydarzenie w Reykjavíku, ale jak zwykle za późno się obudziłem. Wyprzedane ponad 2 miesiące wprzód. Nie tylko na Islandii, wszystkie inne daty też, zarówno w Australii (4x Melbourne!), Ameryce, jak i Europie. Chyba, że ktoś reflektuje Teksas - jeszcze coś zostało. Szkoda, że w Europie tylko Reykjavík, Bergen, Helsinki i Brighton. Będę polował jeszcze na bilety, może ktoś odsprzeda.

Nowy, podwójny (lub raczej dwuczęściowy) album - Ghosteen - 5 października. Tracklista:

Pt. I
The Spinning Song
Bright Horses
Waiting For You
Night Raid
Sun Forest
Galleon Ship
Ghosteen
Speaks Leviathan

Pt. II
Ghosteen
Fireflies
Hollywood

Oby lepsza niż ostatnia.

Korekta.

Ghosteen, the new album by Nick Cave and The Bad Seeds. Global premiere of the album in full 03.10.19. Digital and streaming 04.10.19. CD and vinyl 08.11.19. Pre-order now.
http://www.nickcave.com/ghosteen" onclick="window.open(this.href);return false;

Kurde... A już mi pociekło tu i ówdzie...

Harlequin pisze:Oby lepsza niż ostatnia.

Przecież to dobra płyta była...

dcd pisze:Kurde... A już mi pociekło tu i ówdzie...

Harlequin pisze:Oby lepsza niż ostatnia.

Przecież to dobra płyta była...

Moim zdaniem mocno nierówna i na pewno słabsza od "Push The Sky Away".

Życiowe perypetie Nick'a, po których nagrał tą płytę sprawiają, że trudno uznać ją za słabą.

Oby nowa była lepsza niż jej okładka.

dcd pisze:Życiowe perypetie Nick'a, po których nagrał tą płytę sprawiają, że trudno uznać ją za słabą.

a co ma jedno z drugim wspólnego? Nie licząc otwieracza, ostatnia była nudna. Nie ma nawet startu do Sky.

Ostatnia płyta jest genialna w swojej ascezie. Piękne melodie, ból i rozpacz. Bardzo intymny materiał. To taki funeral doom, tylko przetłumaczony na język muzyki Nicka Cave'a. Rozumiem, że komuś może się takie podejście nie podobać. Ja byłem i jestem zachwycony. Jedna z moich najulubieńszych płyt Cave'a.