Masterful Magazine

Akurat ostatni THE THING był jak na nich dość słaby. Powiedziałbym nawet, ze to najsłabszy był ich materiał.

A ja bardzo lubię Boot i dość często wracam do tej płytki. W zasadzie jest tak samo mocno piosenkowa jak album z Neneh Cherry, tylko bez Neneh ;)

http://www.ragazzi-music.de/fire16.html

Recenzja mocno egzaltowana. Jeszcze tylko 10 dni.

Muzyki Johna Coltrane'a jest modlitwa, jak i pracy mantra-jak Mats Gustafsson! Cztery bombastyczne wspaniałych utworów, pierwszy z powrotem wypił wspólne prace po wielu trasie z ognia! Orkiestra!

Ponownie Układanie Ogień! genialny, świetny album pęknięcie wcześniej, że absolutnie należy do kanonu szalonych dźwięków i wykonane dla przetrwania czasów jest!

streetcleaner pisze:Muzyki Johna Coltrane'a jest modlitwa, jak i pracy mantra-jak Mats Gustafsson! Cztery bombastyczne wspaniałych utworów, pierwszy z powrotem wypił wspólne prace po wielu trasie z ognia! Orkiestra!

Ponownie Układanie Ogień! genialny, świetny album pęknięcie wcześniej, że absolutnie należy do kanonu szalonych dźwięków i wykonane dla przetrwania czasów jest!

No coś w ten deseń :) Ale nawet jak się zna język to nie jest lepiej.

Ok, można już słuchać ;-)

streetcleaner pisze:Ok, można już słuchać ;-)

Na ten moment - jest dobrze. Chociaż jeszcze nie doszedłem do tego poziomu, na którym jest autor powyżej wklejonej recenzji.

Słucham sobie ostatnio Exit i jest to zadziwiająco fajne, ale momentami chciałoby się, żeby porzucili ten krautowy szkielet i odlecieli totalnie we freejazzowy kosmos. A to tymczasem jest takie zawieszone gdzieś pomiędzy - z jednej strony znajoma, bezpieczna wręcz, sekcja, a z drugiej totalny free-odpał. Ta muzyka jakoś tak siedzi na płocie, jest z jednej strony strasznie awangardowa dla metaluchów i fanów rocka, a z drugiej chyba dość zachowawcza i malo wybijająca się dla kogoś, kto siedzi we free/improv. Ale że i ja siedzę na płocie - trochę tu, a trochę tam, zależnie od nastroju - to mi się podoba i leci ostatnio w kółko. Bo wchodzi cudownie łatwo.

edit: z drugiej strony, dzięki temu transowemu, basowemu pulsowi muzyka nabiera bardzo pierwotnego charakteru. Niby free ogólnie jest bardzo pierwotne ale w przypadku Fire! Orchestra jest to mocno uwypuklone.
Zbada się i inne płyty, musi warto.

Uważam dokładnie tak samo - to taki mariaż rockowej sekcji/basowego riffu z odjazdami na saksofonie, co szczególnie słychać na płytach Fire! bez orkiestry. Taka stylistyka, która na pewno podoba się rockowej publiczności (widziałem ich 3 czy 4 razy na żywo i za każdym razem panowała euforia na widowni, całkiem zasłużona, sam byłem zachwycony). Ale to żaden zarzut - po prostu Gustafsson prezentuje się jak gwiazda: charyzmatyczny, władczy, arogancki i bezczelny, choć oczywiście w rozmowie poza sceną jest bardzo miły :)

Widzę to prawie tak samo jak Panowie wyżej. Ciągnie ich często do rockowego lasu, ale ten plemienny trans i jazzowe impro na saksofonie nadaje tej nowej płycie jakiejś doskonalej formy. Na wcześniejszych płytach chyba było jednak więcej porządku, a tu momentami są takie odjazdy, że aż chce się włączyć to ponownie. Zajebista jest ta pewność siebie Gustafssona, która towarzyszy praktycznie całemu krążkowi.

" onclick="window.open(this.href);return false;

Skaut pisze:

Ci goście nie zwalniają. Albo po prostu stałem się fanboyem. Brzmi co najmniej dobrze.

Pięny numer. Oj piękny rok to może być.

Harlequin pisze:Pięny numer. Oj piękny rok to może być.

już jest piękny. O wiele lepszy niż poprzedni.

Skaut pisze:

Niestety, jak na standardy FIRE! to numer nienajlepszy.

Nowa płyta za 8 dni:

https://firesweden.bandcamp.com/album/testament

Wałek do odsłuchu:

https://runegrammofon.com/products/fire-testament-lp-cd