Masterful Magazine

Ale mnie wkurwia ta płyta. Nie muzycznie, bo taka kameralistyka z pogranicza dźwiękowego eksperymentu jest całkiem spoko, ale wokalnie. Wokal Sylviana po prostu tutaj nie pasuje, psuje odbiór muzyki. Wiem, że pewnie tak miało być, ale cóż, wolę jego bardziej piosenkowe numery, albo te z Frippem (z Czukayem jeszcze nie słuchałem), niż te eksperymentalne.

Mnie nie wkurwia, ale us.... usyyy.... usyypi.....zzzz

moonfire pisze:Ale mnie wkurwia ta płyta. Nie muzycznie, bo taka kameralistyka z pogranicza dźwiękowego eksperymentu jest całkiem spoko, ale wokalnie. Wokal Sylviana po prostu tutaj nie pasuje, psuje odbiór muzyki. Wiem, że pewnie tak miało być, ale cóż, wolę jego bardziej piosenkowe numery, albo te z Frippem (z Czukayem jeszcze nie słuchałem), niż te eksperymentalne.

Takie tam pierdolenie.

Pierdolenie jest ciekawe, Manafon wkurwia.:)

Jak Cie irytuje wokal Mistrza na tle takich muzycznych eksperymentow to sluchaj "Approaching Silence" i plyt z Czukay'em. poza tym, "takie tam pierdolenie"

Wokal miszcza lubię, ale na Manafon wyjątkowo mi się nie zgrywa z całością, zbyt chce chłopina ciągnąć melodię, gdy w tle dzieją się ciekawsze rzeczy.

takie tam pierdolenie. w sumie to właśnie do tej jego płyty najczęściej wracam.

płyta dobra na sen, tzn. na bezsenność ;)

Jednostajna z pewnością jest. Ja najczęściej bez pierdolenia słucham Secrets of the Beehive.

w zasadzie jedyna, do której od czasu do czasu wrócę

Ni ma chooya, nie wypiorę się, może za kilka lat.:)

Od samego początku mam z tym albumem problem. Z jednej strony warstwa instrumentalna jako żywo kojarząca się ze współczesną kameralistyką, z drugiej strony śpiew Sylviana, brzmiący trochę trochę "z boku". I jest to moim zdaniem dysonans niezamierzony. Najbardziej słyszalne jest to w The Greatest Living Englishman, chociaż są na tej płycie utwory, gdzie warstwa instrumentalna bardzo dobrze "przegryza się" z wokalem, jak np. Snow White In Appalachia czy Emily Dickinson i wszystko brzmi integralnie. Generalnie Manafon to ciekawy eksperyment, ale i tak najczęściej wracam do dziesięć lat wcześniejszej płyty Dead Bees On A Cake.


Manafon - David Sylvian (2009)

P.S. Ale oprawa graficzna jest imponująca.

megawat pisze:Ja bym chciał tu pogadać o Davidzie Sylvian.

Nie widzę przeciwwskazań ;) :) .

Kurwaćukoglu pisze:Od samego początku mam z tym albumem problem. Z jednej strony warstwa instrumentalna jako żywo kojarząca się ze współczesną kameralistyką, z drugiej strony śpiew Sylviana, brzmiący trochę trochę "z boku". I jest to moim zdaniem dysonans niezamierzony. Najbardziej słyszalne jest to w The Greatest Living Englishman, chociaż są na tej płycie utwory, gdzie warstwa instrumentalna bardzo dobrze "przegryza się" z wokalem, jak np. Snow White In Appalachia czy Emily Dickinson i wszystko brzmi integralnie. Generalnie Manafon to ciekawy eksperyment, ale i tak najczęściej wracam do dziesięć lat wcześniejszej płyty Dead Bees On A Cake.


Manafon - David Sylvian (2009)

P.S. Ale oprawa graficzna jest imponująca.

Tak, jest imponująca, zwłaszcza w wydaniu w wersji deluxe. Do tego cudnie wciągający mix 5.1- miodzio.

Kurwaćukoglu pisze:Od samego początku mam z tym albumem problem. Z jednej strony warstwa instrumentalna jako żywo kojarząca się ze współczesną kameralistyką, z drugiej strony śpiew Sylviana, brzmiący trochę trochę "z boku". I jest to moim zdaniem dysonans niezamierzony.


Manafon - David Sylvian (2009)

P.S. Ale oprawa graficzna jest imponująca.

Hej,ale to jest muzyka improwizowana (w składzie sama czołowka wspólczesnego EAI),nie wiedziałeś o tym?Takie właśnie było zamierzenie.Poza tym to jest najlepsza płyta Sylviana (choć życzyłbym sobię kiedyś wersje bez wokali,które jednak są jedyną wadą tego albumu).

KKK pisze:

Kurwaćukoglu pisze:Od samego początku mam z tym albumem problem. Z jednej strony warstwa instrumentalna jako żywo kojarząca się ze współczesną kameralistyką, z drugiej strony śpiew Sylviana, brzmiący trochę trochę "z boku". I jest to moim zdaniem dysonans niezamierzony.

Hej,ale to jest muzyka improwizowana (w składzie sama czołowka wspólczesnego EAI),nie wiedziałeś o tym?Takie właśnie było zamierzenie.Poza tym to jest najlepsza płyta Sylviana (choć życzyłbym sobię kiedyś wersje bez wokali,które jednak są jedyną wadą tego albumu).

Z tego wynika, że życzyłbyś sobie najlepszej - Twoim zdaniem - płyty Sylviana bez udziału Sylviana. Wtedy nie byłaby to już (Twoim zdaniem) najlepsza płyta Sylviana ;).