Masterful Magazine

black_lava pisze:a słyszeliście The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble? bardzo ładnie grają.

Owszem, ładnie, ale bez szału. Hidden Orchestra lepsi są, już ich polecałem.

zajebista płyta jazzowa

mi się podoba!

Trzeba by posłuchać więcej, może płytkę jakąś. Zapuściłem tylko fragmenty i trochę kanciaste to mi się wydaje :(

takiego jazzu to ja mogę słuchać w kółko

EDIT: mam Heliocentric worlds I and II oraz Secrets of the Sun. Moglby mi ktoś lepiej obeznany w temacie polecić następne płyty do przesłuchania? (gość ma ich ogrom i nie mogę tego ogarnąć)

Gdzieś w playliście była dyskusja na ten temat. Poszukaj. A oprócz tego łap za Atlantis i Space Is The Place.

Pooglądałem ostatnio trochę jazzu na żywo i takie dwie refleksje mnie naszły:

1) Jak bardzo niesamowici są to muzycy. Grają z nut, często bez prób, wykazując się nadzwyczajnym wyczuciem, bezbłędbnością i wyobraźnią. Perkusiści na malutkich zestawikach prezentujący tak gęste granie, że nadziwić się nie można. Kontrabasiści, nierzadko dwa razy mniejsi od instrumentu, z niebywałą lekkością grający wszystko - od prostych pochodów do skomplikowanych solówek (te interwały!). O klawiszowcach nie ma co wspominać, widziałem pianistów, organistów, syntezatorowców, zawsze pełen profesjonalizm. Gitarzyści, od zwyczajnych akompaniatorów, przez solowych rzeźników, aż do eksperymentatorów z dwoma samplerami/looperami. Oczywiście dęciaki też pierwsza klasa, łącznie z suzafonem.

2) Jak bardzo chujową muzykę tacy muzycy potrafią grać. Ile chłamu i muzyki "łatwej i przyjemnej" tacy rzeźnicy potrafią odgrywać. Jakie to wszystko potrafi być symetryczne, gładkie i przystępne. Po prostu dramat.

Jednym z najciekawszych zespołów, które widziałem był The TG Collective grający w klimatach Paco De Lucia/Django Reinhardt. Nielinerane kompozycje, praktycznie brak motywów przewodnich, nic do czego można by klaskać. Jedno wielkie szaleństwo na gitary klasyczne, skrzypce, flet, kontrabas i cajón.

no własnie tak swoją drogą klasyczny jazz mnie odpycha totalnie, mam tu na myśli nawet rzeczy typu pierwsze płyty Coltranea, na nerwy mi sekcja rytmiczna działa i w ogóle gdy wszystko jest takie poukładane to mam dość. Nawet Love Supreme nie mogę wymęczyć w całości. Co innego chaos kontrolowany przechodzący czasami wręcz w hałas, jak na tych niektórych płytach Sun Ra. Dźwięki swobodnie poruszają się w przestrzeni, czasami zderzają się z sobą i układają się w spójne, ale nietrwałe formy - zawsze jednak tu i ówdzie skalane jakimś dysonansem. W ogóle hałas jest zajebisty - jak np. w 3 minucie pierwszego utworu na Cosmic Tones For Mental Therapy. Od paru dni sobię słucham tego szamana (na zmianę z Tangerine Dream)... w sumie to druga taka moja faza, już raz słuchałem jazzu z poltora tygodnia naokrągło jakiś czas temu, i jak to z powrotami bywa, po wczesniejszym oswojeniu sie z tymi dzwiekami wszystko jeszcze lepiej zaskakuje tym razem.

Shamrock pisze:W ogóle hałas jest zajebisty

Ostatnio obadałem. Musiałem sprawdzić daty wydania tego albumu i "Atlantis" Sun Ra i ich relacje. Jest noise. Jest granie na granicy białego szumu. Nie myślałem, że ktoś przed Zornem grał tak ekstremalnie.

Z podobnych rzeczy warto dodać Borbetomagus. Don Dietrich and Jim Sauter - saksofonowy duet, który wydobywa niebywałe dźwięki ze swych instrumentów. Wszystko w klimacie free noise jazz rock. Znam i mam jedynie Barbed Wire Maggots, ale na allegro można jeszcze coś ichniego ustrzelić z tego co wiem. Zdecydowanie polecam

Ja ostatnio w płyty z blue note bardziej poszłem. Za owoczesne dla tradycjonałów, zbyt zachowawcze, dla hałasowców.

Czy w ECM wyszło może coś równie elektronicznego i pociągającego jak debiut Molvaera? Szukam czegoś w takim stylu, ale zupełnie mi się nie chce grzebać :D

Wódz 10 pisze:

Shamrock pisze:W ogóle hałas jest zajebisty

Ostatnio obadałem. Musiałem sprawdzić daty wydania tego albumu i "Atlantis" Sun Ra i ich relacje. Jest noise. Jest granie na granicy białego szumu. Nie myślałem, że ktoś przed Zornem grał tak ekstremalnie.

fuck nie biorą jeńców germańscy oprawcy :D

"Machine Gun" jest zajebisty.

Morph pisze:Czy w ECM wyszło może coś równie elektronicznego i pociągającego jak debiut Molvaera? Szukam czegoś w takim stylu, ale zupełnie mi się nie chce grzebać :D

Jak szukasz trąbek i ambientu to obadaj ten album:



Coś pomiędzy ambient-jazzem, glitchem, okazjonalną trąbką, przetworzoną gitarą. Warto sprawdzić, zwłaszcza że Ehlers to kawał interesującego kompozytora (razem z Sebastianem Meissnerem i Thomem Willemsem zmajstrowali bardzo fajną, minimalistyczną ścieżkę dźwiękową dla jakiegoś baletu).

No właśnie nie ambientu, bardziej minimal i okolice, z zarysowanym bitem. I koniecznie z porywającym instrumentem, nie musi być sax, może być trąbka "itepe".

Drone pisze:Zacznę jednak od Previte'a. Już wyjąłem płyty z regału.

Pewnie ci wpadly za regal :) Trzeba sie schylic i je podniesc :) Leza tam juz 2 tygodnie, mogly sie zakurzyc :)

Pożyczył mi kolega fajną płytę.



Nawet jak na moje niewprawione ucho jest to muzyka nieco przewidywalna, ale słucha się tego wybornie.

Elliott Sharp Trio - Aggregat

Świetne tegoroczne wydawnictwo. Jak na formułę freejazzową utwory są dosyć krótkie i zwięzłe (ale cała płyta trwa godzinę). Dużo się dzieje, zmiany następują bardzo szybko. Instrumentarium powinno się spodobać także tym, którzy na co dzień raczej stronią od jazzu.

Byliśmy z kolegami Streetcleanerem i Rivenem przedwczoraj na koncercie kwartetu Anthony'ego Braxtona w Studio Polskiego Radia. Moc!

Tu zdjęcie partytury jednego z muzyków:


A tu artykuł:
http://www.rp.pl/artykul/9131,943339-Am ... bitum.html

Drone pisze:Byliśmy z kolegami Streetcleanerem i Rivenem przedwczoraj na koncercie kwartetu Anthony'ego Braxtona w Studio Polskiego Radia. Moc!

A mi Riven wczoraj się żalił, że rzeczywiście zaprosiłeś ich na ten koncert, ale ostatecznie zaciągnąłeś ich do kina Bizzariusz :)