Masterful Magazine

Temat zbiorczo-kontemplacyjny, bo chcialem napisac garsc wynurzen o Talking Heads ale niestety nie uswiadczylem tematu. Jak i o paru innych byc moze mniej istotnych ale zespolach typu np The Smiths, Tindersticks, Spiritualized, The Sound czy Crime And City Solution, ktore sie wydaja kluczowe w normalym, muzycznym rozwoju kazego czlowieka. Wiem, ze to metaluchowe forum i pamietam jak przepychalem butem u Leszka i Ozza, owczesnych adminow najpopularniejszego owczesnie forum Metalheart (rip) dzialu z muzyka alternatywna. Tak, ze tutaj tez to powstawalo w bolach i nie oparla sie temu trendu nawet Gejdolina choc Powermetal forum sie oparlo.

Kopie ostatnio w starych dyskografiach, latam dziury, wypycham i pare razy reka mi drgnela jak przy Roxy Music.....ktore po paromiesiecznym walkowaniu calkowicie przemeblowalo mi sie w glowie. Tak samo bylo troche z Killing Joke, kopie w Bauhaus....

Zatem temat jest o tym, ze jednak wiek w zupelnie innym stopniu determinuje odbior plyt - z wiekiem tez pewnie i sprzet i jakosc sluchu. To co kiedys bylo oczywiste, dzis oczywiste nie jest a czesto wrecz wymaga wewnetrznej dyskusji. Latami uwielbialem Avalon, byc moze, bo tak mi Beksinski powiedzial I wdrukowal w swiadomosc ale dzis nie jest to tak oczywiste.
Nawinelo sie pytanie jak poznawac Talking Heads i wydaje sie oczywiste, ze najbardziej spojna, logiczna i sensowna odpowiedzia jest to, ze najlepsza kolejnost to ta chronologiczna. Kiedys bym bez wahania wypalil Fear of Music, Remain Of Light a reszte obczaj jak bedziesz obieral ziemniaki

Czuje sie troche jak ten wlasnie Benjamin, czas uplywa a mi sie coraz mniej chce dzielic wlos na czworo w muzyce, bo im czlowiek starszy tym bardziej takim filmowym dzieckiem sie staje. ktory coraz mniej rzeczy ogarnia i rzeczy kiedys oczywiste takimi dzisiaj sie nie wydaja.

Pierwsze co przyszło do głowy. Nie jestem trzeźwy

Gdy wyszlo Spirit Of Eden I Laughing Stock to mialem olbrzymie problemy ze zrozumieniem tych plyt. Nie byly melodyjne ani syntetyczne. Colour Of Spring w miare idealnie wstrzelil sie w moje granice owczesnej percjepcji muzycznej. Ale dzis z najwiejszym upodobaniem wlasnie sobie zalaczam Spirit Of Eden I Laughing Stock (i ostatnia Flowers Of The Moon) , i delektuje sie ta wspaniala cisza, nurzam sie w tym braku dzwiekow, To wlasnie o tym.

Temat oczywiscie zalozylem w trakcie spozywania whiskah, bo na trzezwo to juz tylko politycznie mozna sie napierdalac po lbach

Triceratops pisze: ↑

17-05-2025, 23:58

Gdy wyszlo Spirit Of Eden I Laughing Stock to mialem olbrzymie problemy ze zrozumieniem tych plyt. Nie byly melodyjne ani syntetyczne. Colour Of Spring w miare idealnie wstrzelil sie w moje granice owczesnej percjepcji muzycznej. Ale dzis z najwiejszym upodobaniem wlasnie sobie zalaczam Spirit Of Eden I Laughing Stock (i ostatnia Flowers Of The Moon) , i delektuje sie ta wspaniala cisza, nurzam sie w tym braku dzwiekow, To wlasnie o tym.

Temat oczywiscie zalozylem w trakcie spozywania whiskah, bo na trzezwo to juz tylko politycznie mozna sie napierdalac po lbach

Na "Laughing Stock" jest taki piękny numer "After the Flood" - kakofoniczna, hałaśliwa solówka, która tam jest łamie mi serce. Brzmi jak cierpiące zwierzę, jakby w idylliczną melodię wdzierał się koszmar. Oba albumy znakomite, choć muszę mieć moment żeby tego posłuchać. Podoba mi się jeszcze ich pierwsza płyta, jest w niej jakaś taka tragiczna nostalgia, podobne uczucia do słuchania Tears for Fears np.
Spiritualized znakomite chociaż znam tylko "Lazer Guided Melodies" i "Ladies and Gentlemen...".

Laughing Stock to w ogole jest piekna plyta. Lee Harris w wywiadzie wspominal, ze Hollis na Laughing Stock niemal w nieskonczonosc dogrywal kazdy element tej plyty i w koncu wybieral ten ktory zabrzmial tak jak chcial, i to solo w tym przepieknym numerze jest wlasnie takie jak mialo byc.

Na skladaku Missing Pieces, skladajacym sie z singlowych wersji tego albumu, jest inna nieco krotsza wersja tego kawalka. O solowej plycie Hollisa, ktora miala byc ostatnim albumem Talk Talk pt "Flowers Of The Moon" nie bede juz pisal, bo juz pisalem wele razy.

Kochany doktorze Sybirze, morzna ten temate przeniesc do muzyki roznej itp? Nie wiem czemu tu go zalonglem, pewnie brak alkoholu mi doskwieral
Thanx from the mountain

Podejmę się tego wyzwania, aczkolwiek pora roku nie sprzyja.

Tez sie boje, tego co moze sie stac....zmuwie trzy zdrovaski prewencyjnie

Blondie... i Camel. Taki mam jesienny plan. Przekopie pamiec, bo dawno nie sluchalem.

Triceratops pisze: ↑

17-05-2025, 23:42

Spiritualized

Wiem, że to zabrzmi hipstersko, ale nigdy nie dałem rady się w to wgryźć, za to za "Dreamweapon" spokrewnionego przecież SPACEMEN 3 oddałbym nerkę. Jak mi to kiedyś mózg sponiewierało to tylko ja wiem

Ale może na tym właśnie polega postęp życiowy jaki człowieka dotyka z wiekiem, że przestaje myśleć w kategoriach "nie podobało mi się, jebać" tylko jest skłonny weryfikować dawne sądy. Chyba o tym jest ten temat, a przynajmniej tak mi się zdaje - nie wiem, bo piję Karmi Classic 0% i mi już od tego cukru w głowie szumi.

Tak. Spacemen3 to wczesniejszy zespol Pierce'a.
Na rewykopki i rewizje starych pogladow zalecam te tabletke. Jak nie pomoze to trudno

Poproszę więcej tabletek, ta weszła bardzo gładko

To najlepsza tabletka ale po alkoholu ta tez jest bdb, tylko zyletki pochowac.


Spiritualized jest specyficzne, trzeba miec nastroj slbo trzeba go zrobic

Ale coś jest ze zrobieniem tego klimatu, bo rzadko wracam do tej płyty, choć bardzo ją cenię.

Pardon, ta wersja na górze to gunwo