Muminki!

[Stary Metal]

Mamy w tej powieści zagrożenie zagłady świata, martwe dno morza bez morza, rośliny, co chcą żywcem wpierdolić Pannę Migotkę, jaszczura, co chce wpierdolić Ryjka, gigantyczną ośmiornicę, co chce wpierdolić wszystkich.
No i właścicielkę sklepu, która w przedziwny sposób prowadzi swój biznes.

Nie chcę Cię rozczarowywać, ale chyba wszystko z tego było w serialu - kometa, muminkożerne rośliny, Ryjka chciał zjeść mrówkolew.

Co do samych Muminków zaś to pisałem już że jesteśmy w domu psychofanami i zadziwiające w ogóle, jakie są ponadczasowe. Mój siostrzeniec skończył 4 lata i też widzę że już wchodzi w muminki, bo merch jest cały czas dostępny i coraz to nowszy. Zarówno serial jak i oryginał książkowy posiadają mnóstwo pogańskich motywów, z tym że serial jest też nasiąknięty mitologią japońską - na przykład ten chochlik, którego znajdują w lesie zaklętego w drzewie wygląda bardzo, bardzo nieprzypadkowo. Nie mówię już nawet o akcji ratowania feniksa poprzez całopalenie go w wielkim ogniu świętojańskim. Generalnie wydaje mi się, że to z założenia jednak nie do końca miało być dla dzieci, taki stworzono do tego merch ale jarają się ludzie w każdym wieku, ponieważ książki są napisane tak, że czytając je czujesz się, jakbyś palił zioło, są po prostu zajebiście relaksujące i uśmiech sam wykwita.

Jasne, że jest. Ale różnica jest taka, jak między kawałem surowego mięsa jedzonym w mroźnych górach północy (książka) a przyprawionym hamburgerem jedzonym w kolorowym McDonaldzie, gdzieś na słonecznej południowej promenadzie (film).

W książkowych Muminkach zawsze pociągał mnie ten mrok. Bo to jest wbrew pozorom bardzo ponura bajka. Natomiast japońce wykastrowali tę surowość, przyprawili dali chmurki, co bieleją o świcie i tak, jak mówisz, dołożyli elementy swojej kultury. Albo w ogóle powymyślali historie, jakich nie było w książkach i zakitowali tymi swoimi wymysłami umysły młodego pokolenia i teraz wydaje im się, że jak obejrzeli filmy, to wiedzą kim są Muminki. Bo mało komu chce się czytać, skoro są tak fajne kolorowe, słodziutkie filmy. Brrrr...

Dlatego zawsze mówię, żeby poczytać, dopiero później ocenić, bo film -ten japoński - nie daje pojęcia o Muminkach.

A Buka naprawdę była przerażająca. Zimna, wręcz lodowata i wszystko przy niej umierało.
Kiedy - bodajże w Tatusiu Muminka i morzu" - Muminek wynosił jej lampę naftową, aby na nią popatrzyła, to za gówniaka czułem obawę, żeby nie zrobiła mu krzywdy.
Bo Muminek rozumiał jej samotność, bo wszyscy się jej bali i uciekali od niej.
Ale kiedy Buka po wielu nocach patrzenia bez ruchu w ogień lampy, pewnej nocy powoli przeniosła zimny wzrok na Muminka, który jej tę lampę przynosił, to myślałem, że się posram że strachu.
Tym bardziej, że czytałem to pod kołdrą, przy latarce, bo rodzice kazali spać.

[est]

This^^^^


W zasadzie to można powiedzieć, że pewien rodzaj wrażliwości i potrzeb pozwolił mi Muminki docenić już bardzo wcześnie. Ta sama wrażliwość i potrzeby pchnęły mnie w stronę metalu, więc jeżeli ktoś słucha metalu, a nie lubi Muminków jest zwyczajnym pozerem i powinien zostać trwałe usunięty z forume.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Mnie zeschizował ten pierwszy odcinek serialu gdzie Muminek wchodzi do czarodziejskiego kapelusza a wychodzi jako owłosiony demon, i tylko mama go rozpoznaje. Płakałem jak pojebany.

[Medard]

przehajpowany serial, z tego serialu pozostało mi tylko w pamięci, że na jednego kumpla mawialiśmy Mumin,
bo był gruby i miał okrągła twarz,
oglądałem muminki za dzieciaka, klimat swoiście przyjemny, poza buką nie rozumiem, co tam było straszne, buka właściwie też była lajcikiem, poza tym pojawiała się niezbyt często, to już don pedro u baltazara gąbi robił za złego

Praktycznie tylko bukę pamiętam z tego serialu o tych małych hipopotamach. Wiele lat później dowiedziałem się, że była "straszna".

Stary Metal już wyjaśnił, trzeba będzie kiedyś sięgnąć po książki,
babka mi opowiadała za dzieciaka straszniejsze historie niż serial Muminki, pochodziła z przedwojennych niemieckich terenów, nie pamiętam dokładnie, ale było o jakichś stworach, które wiązały kołtuny koniom, coś robiły, że krowy dawały mleko z krwią,
albo ukrywały się pod wiejskim drewnianym wielkim łożem i szeptały w nocy do uszu osobom, które na nich spały.
Nie umiem tego powtórzyć, z jakiegoś powodu dużo było o kołtunach we włosach i ropniach na skórze, ludzie się wtedy niechętnie kąpali,
i jeszcze o szeptaniu w nocy, aż bałem się w nocy przechodzić koło psa, gdy szedłem do kibelka, gdyż był stary i dyszał przez sen, szkoda, że nikt tego nie spisał, ale te ludowe opowiadania mroziły krew w żyłach.

Jak sobie przypomnę, to chyba bajki Braci Grimm są najstraszniejsze i też były brane z ludowych opowieści.

[bartwa]

Stary Metal już wyjaśnił, trzeba będzie kiedyś sięgnąć po książki,
babka mi opowiadała za dzieciaka straszniejsze historie niż serial Muminki, pochodziła z przedwojennych niemieckich terenów, nie pamiętam dokładnie, ale było o jakichś stworach, które wiązały kołtuny koniom, coś robiły, że krowy dawały mleko z krwią,
albo ukrywały się pod wiejskim drewnianym wielkim łożem i szeptały w nocy do uszu osobom, które na nich spały.
Nie umiem tego powtórzyć, szkoda, że nikt tego nie spisał, ale te ludowe opowiadania mroziły krew w żyłach.

Nie wiem, ja lubiłem za dzieciaka horrory, ale szybko przestałem się ich bać. Człowiek Śniegu i Dzieci Wilkołaka, te dwa zrobiły na mnie wrażenie, miałem wtedy jakieś 5-6 lat. Bardziej od tego co babka opowiadała, to bałem się jej samej, za to druga była do rany przyłóż. Rzeczywistość zresztą jest duuużo straszniejsza niż filmy i jak już się czegoś bałem za gnoja, to po prostu niektórych ludzi. No i psów, jeden mi konkretnie siorę zmasakrował.

Książki o muminkach powiadasz... czemu nie, może znajdzie się chwila.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Stary Metal już wyjaśnił, trzeba będzie kiedyś sięgnąć po książki,
babka mi opowiadała za dzieciaka straszniejsze historie niż serial Muminki, pochodziła z przedwojennych niemieckich terenów, nie pamiętam dokładnie, ale było o jakichś stworach, które wiązały kołtuny koniom, coś robiły, że krowy dawały mleko z krwią,
albo ukrywały się pod wiejskim drewnianym wielkim łożem i szeptały w nocy do uszu osobom, które na nich spały.

To na pewno nie z Tytusa Romka i Atomka? Tam Duszek robił podobne rzeczy;)

[Żułek]

bukę pamiętam z tego serialu o tych małych hipopotamach. Wiele lat później dowiedziałem się, że była "straszna".

a czemu była straszna ? bo nie pamietam, mnie ten seriał smieszył za dzieciaka raczej

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

a czemu była straszna ? bo nie pamietam, mnie ten seriał smieszył za dzieciaka raczej

No była tak jakby demonem zimy niosącym za sobą ciemność, mróz i zabijającym wszelkie życie.

[Medard]

Stary Metal już wyjaśnił, trzeba będzie kiedyś sięgnąć po książki,
babka mi opowiadała za dzieciaka straszniejsze historie niż serial Muminki, pochodziła z przedwojennych niemieckich terenów, nie pamiętam dokładnie, ale było o jakichś stworach, które wiązały kołtuny koniom, coś robiły, że krowy dawały mleko z krwią,
albo ukrywały się pod wiejskim drewnianym wielkim łożem i szeptały w nocy do uszu osobom, które na nich spały.

To na pewno nie z Tytusa Romka i Atomka? Tam Duszek robił podobne rzeczy;)

pewnie wiesz lepiej, czego słuchałem za dzieciaka, ale nie pamiętam,
jaką miał(y) postać, raczej bliżej nieokreśloną, chodziło bardziej o emocje,
to były krótkie opowiadania, typu, że czaił się za lustrem w starym drewnianym domu, żeby w nocy szeptać coś do uszu,
często też czaiły się na zwierzęta w gospodarstwie, rolnik szedł rano do stajni, a konie miały zaplecione warkocze,
przypomniało mi się, że niektóre robiły psikusy, chowały jakieś rzeczy, przestawiały wiadro, trochę złośliwe

[bartwa]

bukę pamiętam z tego serialu o tych małych hipopotamach. Wiele lat później dowiedziałem się, że była "straszna".

a czemu była straszna ? bo nie pamietam, mnie ten seriał smieszył za dzieciaka raczej

Nie wiem. Bo była większa od reszty? Miała chyba jakieś moce, może zamrażała? Wiem, haha, buka to była ruska zima. Teraz przypomniałem sobie jeszcze włóczykija, to był chyba spox koleżka.

[Medard]

Stary Metal już wyjaśnił, trzeba będzie kiedyś sięgnąć po książki,
babka mi opowiadała za dzieciaka straszniejsze historie niż serial Muminki, pochodziła z przedwojennych niemieckich terenów, nie pamiętam dokładnie, ale było o jakichś stworach, które wiązały kołtuny koniom, coś robiły, że krowy dawały mleko z krwią,
albo ukrywały się pod wiejskim drewnianym wielkim łożem i szeptały w nocy do uszu osobom, które na nich spały.

To na pewno nie z Tytusa Romka i Atomka? Tam Duszek robił podobne rzeczy;)

pewnie wiesz lepiej, czego słuchałem za dzieciaka, ale nie pamiętam,
jaką miał(y) postać, raczej bliżej nieokreśloną, chodziło bardziej o emocje,
to były krótkie opowiadania, typu, że czaił się za lustrem w starym drewnianym domu, żeby w nocy szeptać coś do uszu,
często też czaiły się na zwierzęta w gospodarstwie, rolnik szedł rano do stajni, a konie miały zaplecione warkocze,
przypomniało mi się, że niektóre robiły psikusy, chowały jakieś rzeczy, przestawiały wiadro, trochę złośliwe

było też coś o rzucanych urokach, pluło się przez ramię, żeby odczarować, ale nie tylko,
była to jakaś ważna część tego magicznego uniwersum,
szkoda, że tak słabo pamiętam, najbardziej podatne były małe dzieci, żeby nie chorować i uchronić je prze urokami
nie wychodziły z domu nawet na podwórze do piątego roku życia, był to jakiś dziwaczny zwyczaj, który przodkowie babki przywieźli z Niderlandów, byli kolonistami sprowadzonymi przez pruskiego Kaisera Fridrisia Wilhelma, więc tutaj bym szukał skąd to się wzięło

[Żułek]

bukę pamiętam z tego serialu o tych małych hipopotamach. Wiele lat później dowiedziałem się, że była "straszna".

a czemu była straszna ? bo nie pamietam, mnie ten seriał smieszył za dzieciaka raczej

no tak wyżej też Stary Metal napisał, nie doczytałem
dla mnie to wszystko śmieszne było no ale książek nie czytałem

Teraz przypomniałem sobie jeszcze włóczykija, to był chyba spox koleżka.

luźny był

[bartwa]

O czym szumią wierzby, to było mroczne ścierwo.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Włóczykij miał jeden bardzo ciekawy epizod z uwalnianiem dzieci, ktory nie miał sensu. To jedyna część Muminków, w której zdecydowanie spierniczył sprawę.

[uglak]

Animowane Muminki za dzieciaka ani mnie ziębiły ani grzały - oglądałem, ale miałem sporo innych ulubionych bajek. No, ale skoro mówicie, że to taki black metal to może trzeba nadrobić zaległości? W sumie widzę, że jest w sprzedaży ładne wydanie:

[hcpig]

Nie wiem. Bo była większa od reszty? Miała chyba jakieś moce, może zamrażała?

Buka siała swoją obecnością grozę niedopowiedzenia, nie wiadomo do czego była zdolna. Stała i patrzyła się. Pierwsza scena w jakiej się pojawiła polegała na tym, że Ryjek chciał się odlać a że nie było miastowej ubikacji, musiał wyjść na zewnątrz do latryny - otwiera drzwi a tam stoi wielka demoniczna masa gapiąca zimnym, martwym wrokiem. Potem scena gdy uzbrojona po zęby banda Muninków wychodzi naprzeciw temu diabelstwu ze strzelbą i bronią białą i stojąc, prowadzi z nim wojnę nerwów. Buka w końcu odpuszcza i oddala się ale lepiej nie myśleć jakie piekło rozpętałoby się, gdyby Moominpapa nie wytrzymał i pociągnął wtedy za spust szotgana.

Wiele razy w dzieciństwie miałem koszmar polegający na tym, że Buka stoi i się patrzy np. chcę wyjść na dwór, wyglądam za okno a tam cetralnia w to właśnie okno, stojąc obok kiosku Ruchu, Buka gapi się.

Ze strasznych rzeczy w niby niewinnych kreskówkach podobny terror siał tylko ptaszek Tweety po wypiciu mikstury doktora Jekylla oraz odcinek 'Wilka i Zająca' o tym, jak Wołk podczas wizyty w radzieckim muzeum techniki uszkodził mechazająca a ten odtworzył się jako robomorderca.

[bartwa]

Czyli jak walka ze swoimi słabościami, strachami, czymkolwiek by były?

[hcpig]

Tak głeboko bym nie wchodził, bo prostu ten sam strach znany z horrorów gdzie zła nie widać, widać je rzadko a bohaterowie są wobec tego zła bezbronni. W tym sensie Buka jest wręcz lovecraftiańska.

[Żułek]

Wiele razy w dzieciństwie miałem koszmar polegający na tym, że Buka stoi i się patrzy np. chcę wyjść na dwór, wyglądam za okno a tam cetralnia w to właśnie okno, stojąc obok kiosku Ruchu, Buka gapi się.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Nie wiem. Bo była większa od reszty? Miała chyba jakieś moce, może zamrażała?

Buka siała swoją obecnością grozę niedopowiedzenia, nie wiadomo do czego była zdolna. Stała i patrzyła się. Pierwsza scena w jakiej się pojawiła polegała na tym, że Ryjek chciał się odlać a że nie było miastowej ubikacji, musiał wyjść na zewnątrz do latryny - otwiera drzwi a tam stoi wielka demoniczna masa gapiąca zimnym, martwym wrokiem. Potem scena gdy uzbrojona po zęby banda Muninków wychodzi naprzeciw temu diabelstwu ze strzelbą i bronią białą i stojąc, prowadzi z nim wojnę nerwów. Buka w końcu odpuszcza i oddala się ale lepiej nie myśleć jakie piekło rozpętałoby się, gdyby Moominpapa nie wytrzymał i pociągnął wtedy za spust szotgana.

Wiele razy w dzieciństwie miałem koszmar polegający na tym, że Buka stoi i się patrzy np. chcę wyjść na dwór, wyglądam za okno a tam cetralnia w to właśnie okno, stojąc obok kiosku Ruchu, Buka gapi się.

Ze strasznych rzeczy w niby niewinnych kreskówkach podobny terror siał tylko ptaszek Tweety po wypiciu mikstury doktora Jekylla oraz odcinek 'Wilka i Zająca' o tym, jak Wołk podczas wizyty w radzieckim muzeum techniki uszkodził mechazająca a ten odtworzył się jako robomorderca.

Uśmiałem się dość, dobre. Co do Buki i Lovecrafta to coś jest na rzeczy faktycznie. Buka jako the Great Old One.