DREAM THEATER "Images and Words"

[mad]

Racja - bez jaj. Owsiak zaproponował, zapłacił, to zagrają... Pewnie nie mają zielonego pojęcia o istocie tej imprezy. Przyjadą jak na festiwal, zrobią swoje i odjadą...
Odświeżam sobie Images And Words i po raz kolejny uświadamiam sobie, że nie jest to muza dla mnie - a ponieważ nie łączy mnie z DT żaden sentyment, toteż pewnie odstawię to na dobre. Na Images faktycznie, LaBrie jakby mniej drażniący, ale nie wiem, czy to kwestia głosu, czy realizacji nagrania - wierzę, że to pierwsze... Dziwne, lubię "progresywne" wcielenie Iron Maiden, uwielbiam większość rzeczy nagranych po powrocie Dickinsona - a z kolei DT właściwie jako całość mnie nie przekonuje.

To już chyba wiesz jaka kobyła szykuje się na The Book Of Souls?

Ba! Czekam z utęsknieniem !!!

[Kurwaćukoglu]

Racja - bez jaj. Owsiak zaproponował, zapłacił, to zagrają... Pewnie nie mają zielonego pojęcia o istocie tej imprezy. Przyjadą jak na festiwal, zrobią swoje i odjadą...
Odświeżam sobie Images And Words i po raz kolejny uświadamiam sobie, że nie jest to muza dla mnie - a ponieważ nie łączy mnie z DT żaden sentyment, toteż pewnie odstawię to na dobre. Na Images faktycznie, LaBrie jakby mniej drażniący, ale nie wiem, czy to kwestia głosu, czy realizacji nagrania - wierzę, że to pierwsze... Dziwne, lubię "progresywne" wcielenie Iron Maiden, uwielbiam większość rzeczy nagranych po powrocie Dickinsona - a z kolei DT właściwie jako całość mnie nie przekonuje.

To już chyba wiesz jaka kobyła szykuje się na The Book Of Souls?

Ba! Czekam z utęsknieniem !!!

A masz taki zajebisty avatar :) ...

P.S. Empire Of The Clouds; ponad 18 minut. Czyżby ścigali się w długości kawałków z bohaterami niniejszego tematu ;) ?

[moonfire]

Płyt po Octavarium nie słyszałem i jakoś niespecjalnie mam ochotę. Wracam zaś najczęściej do Images and Words oraz do Awake - to bez dyskusji najlepsze płyty tej kapeli. Czasem mam jeszcze ochotę na Octavarium; lubię ten album, o dziwo.

[Kurwaćukoglu]

Płyt po Octavarium nie słyszałem i jakoś niespecjalnie mam ochotę. Wracam zaś najczęściej do Images and Words oraz do Awake - to bez dyskusji najlepsze płyty tej kapeli. Czasem mam jeszcze ochotę na Octavarium; lubię ten album, o dziwo.

Nic nie tracisz. Jeśli - co rzeczywiście dziwne - lubisz Octavarium - zarzuć sobie Falling Into Infinity, bo ta płyta bardzo dobrze znosi próbę czasu, chociaż w chwili premiery ortodoksyjni entuzjaści DT odsądzali ją od czci i wiary. Jest na tym albumie luz (oczywiście na miarę tego zespołu) i lekkość, jakich na próżno szukać na kolejnych wydawnictwach. Plus zajebiste brzmienie.

[Deathrasher]

Na forum DT jest taki jeden, co sądzi, że 8V>Awake i Mpore<Rudess. XD
Oczywiście Awake to najlepszy album tego bandu. Mistrzowska rzecz.

[moonfire]

Płyt po Octavarium nie słyszałem i jakoś niespecjalnie mam ochotę. Wracam zaś najczęściej do Images and Words oraz do Awake - to bez dyskusji najlepsze płyty tej kapeli. Czasem mam jeszcze ochotę na Octavarium; lubię ten album, o dziwo.

Nic nie tracisz. Jeśli - co rzeczywiście dziwne - lubisz Octavarium - zarzuć sobie Falling Into Infinity, bo ta płyta bardzo dobrze znosi próbę czasu, chociaż w chwili premiery ortodoksyjni entuzjaści DT odsądzali ją od czci i wiary. Jest na tym albumie luz (oczywiście na miarę tego zespołu) i lekkość, jakich na próżno szukać na kolejnych wydawnictwach. Plus zajebiste brzmienie.

A posłucham sobie, dzięki za polecankę.

[Kurwaćukoglu]

Proszę bardzo :) . De facto żadna tam spektakularna polecanka, bo płyta przecież - przynajmniej z tytułu - na pewno Ci się o uszy obiła.

[moonfire]

Proszę bardzo :) . De facto żadna tam spektakularna polecanka, bo płyta przecież - przynajmniej z tytułu - na pewno Ci się o uszy obiła.

Wiele razy obiła, ale jakoś zawsze przechodziła bokiem i nie miałem chęci posłuchania.

[Kurwaćukoglu]

Ja natomiast nie mam żadnej potrzeby, aby wracać do płyt wydanych przez DT już w XXI wieku (no może poza kilkoma wybranymi kompozycjami, jak np. Misunderstood z Six Degrees Of Inner Turbulence czy Honor Thy Father z Train Of Thought).

[Kilgore]

A ja bardzo lubię jedynkę.

[Kurwaćukoglu]

O ile wokal La Brie jest dla mnie akceptowalny, to śpiew Dominici jest już dla mnie nie do udźwignięcia.

[Kurwaćukoglu]

Nowy singiel;
" onclick="window.open(this.href);return false;

To wesołe Rushowanie okraszone czerstwymi chórami to bardzo niedobry prognostyk. Żałosny trailer zdaje się tylko to potwierdzać;
" onclick="window.open(this.href);return false;

Zapowiada się niestrawne gniocisko, ale zobaczymy. Premiera 29 stycznia.

[harvestman]

Nowy singiel;
" onclick="window.open(this.href);return false;

To wesołe Rushowanie okraszone czerstwymi chórami to bardzo niedobry prognostyk. Żałosny trailer zdaje się tylko to potwierdzać;
" onclick="window.open(this.href);return false;

Zapowiada się niestrawne gniocisko, ale zobaczymy. Premiera 29 stycznia.

[Kurwaćukoglu]

Pierwsze wrażenie z odsłuchu całości. Krótko mówiąc, tego słuchać się nie da. Ujawnione wcześniej iście gówniane fragmenty, okazały się być jednymi z najlepszych na płycie. Wszystko na tym albumie jest bardzo złe, ale najbardziej irytują pseudonatchnione wokale La Brie, wzbudzające jedynie autentyczne rozbawienie. To wszystko razem wzięte brzmi niczym soundtrack do nieistniejącej familijno-świątecznej produkcji Disneya. Nieznośne stężenie patosu potęgowane jest przez wszędobylskie czerstwe chóry (żywe oraz z rudessowego klawisza) i maksymalnie chujowe, rzewne orkiestracje. Ależ nisko upadli.

[83koper83]

Pierwsze wrażenie z odsłuchu całości. Krótko mówiąc, tego słuchać się nie da. Ujawnione wcześniej iście gówniane fragmenty, okazały się być jednymi z najlepszych na płycie. Wszystko na tym albumie jest bardzo złe, ale najbardziej irytują pseudonatchnione wokale La Brie, wzbudzające jedynie autentyczne rozbawienie. To wszystko razem wzięte brzmi niczym soundtrack do nieistniejącej familijno-świątecznej produkcji Disneya. Nieznośne stężenie patosu potęgowane jest przez wszędobylskie czerstwe chóry (żywe oraz z rudessowego klawisza) i maksymalnie chujowe, rzewne orkiestracje. Ależ nisko upadli.

Nie słuchałem i nie zamierzam. Z twojego opisu wynika, że w kwestii jakości tej muzyki nic się nie zmieniło, tzn. wciąż jest to przepitolony kicz dla nastolatków. Czyli po prostu DT swoje, a pan dojrzałeś.

[Kurwaćukoglu]

Nie słuchałem i nie zamierzam. Z twojego opisu wynika, że w kwestii jakości tej muzyki nic się nie zmieniło, tzn. wciąż jest to przepitolony kicz dla nastolatków. Czyli po prostu DT swoje, a pan dojrzałeś.

No właśnie, że zmieniło się i to sporo. Oczywiście nie z dnia na dzień, to był proces. Ostatnim w pełni słuchalnym albumem był Train Of Thought z 2003, następnie sukcesywnie z płyty na płytę zaczęły się intensyfikować te elementy, które były najsłabszymi ogniwami twórczości DT; patos, skłonność do pustego epatowania techniką i tuszowanie kompozycyjnej indolencji pseudoartystowską manierą. Równolegle mocną pozycję w zespole zaczął zdobywać Jordan Rudess, z tym swoim koszmarnym gustem jeśli chodzi o dobór brzmień (syndrom chórów z klawisza) i tendencją do neoklasycyzujących motywów, którymi zresztą zaraził i Petrucciego. Apogeum tego wszystkiego stanowi The Astonishing, co w połączeniu z - last but not least - totalnym artystycznym wypaleniem, objawiło się w postaci ogromnego, niestrawnego kloca. Do Awake i przede wszystkim Falling Into Infinity ciągle od czasu do czasu wracam, i to nie tylko z sentymentu; to był zupełnie inny zespół.

[Żułek]

rzeczywiście okrutne gówno

[Sgt. Barnes]

rzeczywiście okrutne gówno

Ja tylko wracam sporadycznie do "Images and words" oraz "Awake", ostatecznie mogą być fragmenty "Falling to infinity" czy "Train of Thought".
Ostatnie płyty przyprawiają o ból zębów - pompatyczne, niestrawne pitoletnie, a przede wszystkim - wszechobecny brak umiaru. Taki The Mirror/Lie z Awake przypomina, że można grać ten progres metal z mocą i głową - teraz tego ze świecą szukać...
Czas zwijać żagle.

[Kurwaćukoglu]

Ja tylko wracam sporadycznie do "Images and words" oraz "Awake", ostatecznie mogą być fragmenty "Falling to infinity" czy "Train of Thought".
Ostatnie płyty przyprawiają o ból zębów - pompatyczne, niestrawne pitoletnie, a przede wszystkim - wszechobecny brak umiaru. Taki The Mirror/Lie z Awake przypomina, że można grać ten progres metal z mocą i głową - teraz tego ze świecą szukać...
Czas zwijać żagle.

Wszystkie wymienione mankamenty nasiliły się i stały się bardziej jaskrawe dlatego, że w dużej mierze komponenty muzyki DT uległy transformacji. Od kiedy wakat klawiszowca po Dereku Sherinianie objął Jordan Rudess, zaczęło się stopniowe nasycanie muzyki koślawym neoklasycznym posmakiem (nie na darmo Rudess uchodził za niespełnioną pianistyczną nadzieję Ameryki). A na dobitkę, gust Rudessa w doborze klawiszowych brzmień okazał się być - delikatnie mówiąc - festyniarski (vide; mocno eksploatowane chóry z klawisza). Jak zmienił się charakter muzyki DT, można łatwo wykazać, zestawiając fragmenty ich twórczości z lat 90. z obecną.

Trial Of Tears (z Falling Into Infinity);
" onclick="window.open(this.href);return false;

The Astonishing (full album);
" onclick="window.open(this.href);return false;

[Żułek]

ja w sumie pamietam 1 kawałek, przed ostatni z 1cd był całkiem przyzwoity
a te wszystkie chóry to przegięcie, ciekawe jak oni to na koncertach ogarną :P