Masterful Magazine

Tu możecie pisać o tym jak bardzo kochacie Deparczer Szandelier i słuchać.

Jedynka, wydana - a jakże - w NWN, to bdb patatjec black metal, rzecz w sumie dość dziwaczna i przez dziwaczność właśnie wyjebista w chuj. No bo tak - z jednej strony straszliwa surowizna, gitary rzężące jak zepsute piły łańcuchowe, brzmienie rodem ze zgniłej piwnicy z ogórkami po babci, a z drugiej strony - masa klawiszy, skocznych przytupajców i transowych melodii, które jak już się wkręcą, to nie chcą wyjść z głowy. Z jednej strony minimalizm formalny, proste kompozycje, proste melodie, proste wszystko, a z drugiej podniosła atmosfera i tematyka. Właśnie - bo nie szatan, nie totalitaryzmy, nie hasło na Wikipedii o Bataille'u, tylko sam Napoleon, a Napoleona w Polsce jest obowiązek kochać. Heglowski duch dziejów wkracza na białym koniu, macha kapeluszem i prowadzi swoje legiony prosto na pola Austerlitz. Nośne to jest jak Kasztanka na której Napoleon pogonił islamistów szturmujących wschodnie wybrzeża Wisły.

Ale najważniejsza jest prostota. Sto procent treści, prawie zero procent formy. Siermiężne to jest straszliwie i dzięki tej siermiężności wspaniałe - jest w tej muzyce kurwa DUCH i chce się jej słuchać, ma w sobie coś takiego, że chwyta za woreczek żółciowy,, czego nie można powiedzieć o wielu bardziej wyszukanych formalnie wynalazkach.

A w tym roku wyszła nowa-nie-nowa epka i jest wyjebista również.

Na zniechętę dodam, że maczają w tym palce ludzie z wszechpotężnej Akitsy i Ash Pool.

Tera wy.

".....ludzie z wszechpotężnej Akitsy i Ash Pool. " To już powinno być poważną rekomendacją dla wątpiących inaczej : )

Miałem sprawdzić wcześniej, bo widziałem u kilku dystrybutorów narkotyków i spodobały mi się okładki. No, ale teraz jest dobry powód. Leci pierwszy raz i ogólnie podoba mi się. Sporo kiczu, ale ma to też swój rozrywkowy charakter. Na koniec roku. Skurwiałego roku 2020.

Bardzo specyficzne, niby zwykłe surowe granie na trzy, ale ma w sobie coś więcej. Bym również polecał.

bardzo lubie, bo klawisze i melodie

Debiut jest wspaniały bez dwóch zdań.

Świetna płyta bez dwóch zdań. Jedna z moich ulubionych z zeszłego roku. Wszystko mi tu pasuje. Muzyka, wokale, okładka, tytuł.
Stara-nowa EPka tak samo bdb.
Nie wiem co więcej napisać. Muzyka nie dla katolików.
Mam nadzieję, że będzie kontynuacja.

Podobno Waldemar Łysiak uwielbia.

Sturm pisze: ↑

26-12-2020, 11:11

Podobno Waldemar Łysiak uwielbia.

Dojebane po całości Swoją drogą, można by mu podsunąć temat. Gdzie on teraz wypisuje? Kiedyś jeszcze w "Do rzeczy" chyba miał ostatnią stronę dla siebie. Ale jak brałem się za lekturę to miałem straszne deja vu, cytować się zaczął.

wcześniej Dominik i Kris, tworzyli black m w zespole Autumn Heart. Muzycznie szału nie było. Nagrali to coś w roku 2010,
(wyszło w 2019) wydał to w swoim label Hospital Prod. sam Lake ( Ian Dominick Fernow ). Dopiero, po dołączeniu do składu
O.T. z Akitsa, materializuje się skład i pomysł, konwencja napoleońska - nowego projektu, Departure Chandelier. Powstał
oryginalny stwór, który na pewno zadowoli nas jeszcze nie raz. Biorąc pod uwagę , płodną twórczość obecnych trzech
członków D.CH., w różnych stylistycznie zespołach noise, ambient (hailsa Prurient !), PE, black m, punk...to z tej mieszanki
muszą wychodzić nowatorskie aranżacje. Prosty przekaz , jest najbliżej idei tej muzyki. Cynic to nigdy nie będzie i nie miał być.

A tutaj albume Autumn Heart, kombinacje i odloty, niczym fiński Circle Of Ouroborus. (z którym i tak split nagrali, Roman Cross
tak nazywał się ten projekt kanadyjczyków.....ale dużo by gadać o tak multi muzykach ...., kto chce poczyta i znajdzie)

dzik pisze: ↑

22-12-2020, 22:22

Świetna płyta bez dwóch zdań. Jedna z moich ulubionych z zeszłego roku. Wszystko mi tu pasuje. Muzyka, wokale, okładka, tytuł.
Stara-nowa Epka tak samo bdb.
Nie wiem co więcej napisać. Muzyka nie dla katolików.
Mam nadzieję, że będzie kontynuacja.

tak jak Dzikq wspominał, że Dripping Papal Blood, to nagranie z 2010.

a wpierdolę jeszcze, nieco tematycznie, kawałki ASH POOL, ze splitu z Akitsa. Może ktoś załapie fazę na te nuty i ten rodzaj bm.

departura poznalem przy okazji swietnego splitu z blood tyrant i nawet chyba cos tu o tym wspominalem. antichrist rise to power jakos nie zatrybil. ale jeszcze moze wroce.

i zostawie tutej jeszcze wspominany wczesniej dripping papal blood , w moim przekonaniu tez lepszy niz debiute

pr0metheus pisze: ↑

17-03-2021, 01:04

departura poznalem przy okazji swietnego splitu z blood tyrant

Znakomita jest ta epka, oba numery.

Wrzucam tu, żeby nie zakładać nowego tematu. Wedle przekazów rzecz z tych samej sesji, co „Antichrist Rise to Power” DC. Czyli leżała w szufladzie 13 lat. Nie powiela DC, zrobiona w odrębnym stylu. Napisałoby się, że siłą rzeczy czuć, kto to robił, ale sens by to miało jako odkrycie na bazie anonimowej płyty, tak to smętne pierdolenie. W każdym razie jakość jest.

https://www.nwnprod.com/?p=18549
https://www.metal-archives.com/albums/D ... ne/1192696

Jezusku, jak dobrze, że im się chciało

^^^ Ooo, bdb!

Super wiadomość.

Scott zrobił przygotowanie filmem, a ci przychodzą na gotowe i tylko będą liczyć sałatę.

A w ogóle to nowy materiał, czy dalej eksploracja szuflad?

Sturm pisze: ↑

02-12-2023, 01:06

A w ogóle to nowy materiał, czy dalej eksploracja szuflad?

Wygląda na to, że nowy materiał

Właściwie wszystko jedno, wiadomo, że będzie bdb.