Behemoth v.2

[Dead But Rimming]

Chcesz powiedzieć, że takie CatB albo PEM, to muzyczna miałkośc? (:

Aż sobie sprawdziłem na Spotify, jakie tam cuda i dziwy odchodzą:

CaTB, numer z największą liczbą odsłuchów - Cruelty brought three orchids, pewnie przebój jakiś. 4/4 i melodyjka typu F-E-D-F-D-A# i inne tego typu "symfonie" do zagrania na jednej strunie jednym palcem w obrębie 4 progów. No rzeczywiście, rozmach jak chuj, Penderecki się chowa przy takiej orkiestracji.

PEM, najwięcej odsłuchów ma Puritania. Tak na pierwszy rzut ucha to cały numer jest zrobiony w 4/4 na dwóch sąsiadujących dźwiękach, D i D# chyba, w jakimś jednym patencie leci kwinta i kwinta zmniejszona od któregoś z tych dźwięków i to byłoby na tyle. Zagrywki na poziomie "Taty dilera", jedyną robotę tu robi fajna synchronizacja stóp z rytmem riffu.

[ozob]

No, ale rozmawiamy tam o jakiś podgatunkach BM z przełomu tysiącleci, tak? Więc jakiego to skomplikowanego grania wymagasz od BM? (:

No i rzecz jasna, mylisz rozmach utożsamiając go ze skomplikowaniem gitarowych partii. A jeżeli to jest jednak zarzut do BM, to co wówczas z DT, Burzum czy Mayhem z początku lat 90-tuch?

[Bonecrusher]

Jesus tod brumbrum też ma w chuj prosty motyw przewodni, a to doskonały kawałek
Prostota kompozycji nie świadczy o jakości muzyki, co najwyżej o kunszcie artysty

[Żułek]

Klip klimatyczny ale utwór bez wyrazu.

w końcu jakiś normalny klip ale reszta i tak do spuszczeniu w kiblu

[Hellion]

Z tego wychodzi, że wszyscy powinniśmy słuchać drim tjater

A u mnie na tapecie jest Black Sabbath Sweat leaf i ta pieśń ma rozmach jak skurwesyn, pomimo riffu prostego jak cep.

[Najprzewielebniejszy]

[Bonecrusher]

Albo innych dragonforce, techniczne grzansko jest zajebiste, ale z historii wynika, że najprostsze riffy są najlepsze

[Dead But Rimming]

No, ale rozmawiamy tam o jakiś podgatunkach BM z przełomu tysiącleci, tak? Więc jakiego to skomplikowanego grania wymagasz od BM? (:

Nie wymagam, ale i nie nazywam tego rozmachem. Bo popatrz na to od drugiej strony: Jeśli riff w 4/4, wykorzystujący dwa sąsiednie dźwięki, typu BBBB-CCCC to "rozmach", to co by było graniem prymitywnym? Granie jednego dźwięku? Nie granie niczego?

No i rzecz jasna, mylisz rozmach utożsamiając go ze skomplikowaniem gitarowych partii.

No nie wiem, czy mylę, bo generalnie chyba tym jest rozmach - że idziesz szeroko, ergo: masz kilka pokrywających się i uzupełniających linii melodycznych, ciekawy kontekst harmoniczny, może też jakaś polirytmia. W tym sensie niektóre kompozycje Death, Immolation czy np. Carcass z Heartwork można pod to słowo podpiąć, ale litości, nie jebanie na przemian dwóch dźwięków na jednej strunie w 4/4.

To tak jakbyś mówił, że filmy z wytwórni Troma to najdoskonalsze produkcje filmowe, jakie można sobie wyobrazić. Lubić-można, ale zachowajmy jakiś umiar.

Od biedy można by jeszcze mówić o rozmachu w kategoriach instrumentarium i by wyszło, że te kapele, co grają z orkiestrami, jakieś Theriony, Haggardy, Korpiklaani i Dimmu to dopiero mają rozmach, skurwysyny. No ale jak do tego pasuje Ci Behemoth? Dwie gitary i bas, perkusja, klasyczny rockowy zestaw.

A jeżeli to jest jednak zarzut do BM, to co wówczas z DT, Burzum czy Mayhem z początku lat 90-tuch?

Ja nie robię zarzutu do BM. Jaki BM jest, każdy widzi i chyba większość się zgodzi, że nie jest to gatunek, w którym standardowo ciśnie się jakieś rock-opery i wielopoziomowe aranże, bo nie o to chodzi w tym sporcie. Można lubić Burzum, Mayhem, DT i Beherit nawet, ale no nie da się mówić o tym, że w tych kompozycjach jest rozmach czy jakieś szczególne wyrafinowanie. No nie wiem, wyobraź sobie, że łazisz na zajęcia w Akademii Muzycznej, rozkminiacie jakieś tonalne fikołki Alana Holdswortha czy progresje akordowe u Coltrane'a, a Ty mówisz: panie, wszystko to chuj, oczy na rozmachany Burzum! No nie da się tak, bądźmy poważni.

[Dead But Rimming]

Jesus tod brumbrum też ma w chuj prosty motyw przewodni, a to doskonały kawałek
Prostota kompozycji nie świadczy o jakości muzyki, co najwyżej o kunszcie artysty

Oczywiście, że nie świadczy. Ale świadczy o tym, że nie ma tam ROZMACHU, który Ozob widzi w Behemoth. I to nie jest żaden zarzut, z mojej strony, tylko (mam nadzieję) trzeźwy ogląd sytuacji. W Behemoth nie ma rozmachu, w kompozycjach Dead Infection nie było wirtuozerii, aranże w Beherit trudno uznać za wyrafinowane. Słuchajmy muzyczki, ale nie wmawiajmy sobie, że największe opery i jazzowe klasyki to wszystko chuj przy banalnych metalowych zagrywkach.

[Bonecrusher]

Jesus tod brumbrum też ma w chuj prosty motyw przewodni, a to doskonały kawałek
Prostota kompozycji nie świadczy o jakości muzyki, co najwyżej o kunszcie artysty

Oczywiście, że nie świadczy. Ale świadczy o tym, że nie ma tam ROZMACHU, który Ozob widzi w Behemoth. I to nie jest żaden zarzut, z mojej strony, tylko (mam nadzieję) trzeźwy ogląd sytuacji. W Behemoth nie ma rozmachu, w kompozycjach Dead Infection nie było wirtuozerii, aranże w Beherit trudno uznać za wyrafinowane. Słuchajmy muzyczki, ale nie wmawiajmy sobie, że największe opery i jazzowe klasyki to wszystko chuj przy banalnych metalowych zagrywkach.

Zgadzam się
Dziś np słuchałem unholy cult immolation tam słyszę rozmach, ale na pewno nie w obecnych hehemocie bo to generyczna do bólu papka i pseudo satanistyczna otoczka, taki black metal dla zbuntowanych 16 latków
Ogólnie szkoda, że nergal to główny kompozytor, bo gdyby inferno i oroon bardziej doszli do głosu to byłoby to ciekawsze, na pewno ciekawsze

[Dead But Rimming]

Zgadzam się
Dziś np słuchałem unholy cult immolation tam słyszę rozmach,

Też dzisiaj słuchałem. I co by nie mówić, jak na standardy w DM, to tam się sporo dzieje - połamane rytmy, ciekawa współpraca gitar, nietypowe dla gatunku dwudźwięki i trójdźwięki, skakanie po oktawach, itd. Jest dzięki temu sporo przestrzeni w brzmieniu, a jednocześnie nie jest to takie oczywiste generyczne granko, jak w Behe.

Ogólnie szkoda, że nergal to główny kompozytor, bo gdyby inferno i oroon bardziej doszli do głosu to byłoby to ciekawsze, na pewno ciekawsze

No, z tym Orionem to bym tak nie szarżował. Vesania - pamiętamy!
Natomiast Inferno marnuje się w tej kapeli strasznie. Dawno temu Ner mówił, że każdy dobry rockowy wałek zaczyna się od konkretnych garów, a teraz jakby miał demencję. Patrząc na to, co Zbylu klepie w Azarath, a co w Behe, miejscami trudno uwierzyć, że to ta sama osoba. Nie wiem czemu Nergal nie może dać mu do zrobienia numerów od garów, taki np. "Legion" brzmi jakby właśnie od partii perkusji były te kawałki komponowane i dzięki temu mają zajebisty drive. Druga rzecz, że przecież Inferno coś tam umie na gitarce zagrać, chyba nawet na klawiszach też coś umie nacisnąć, więc wszyscy by skorzystali, gdyby dali mu trochę pokomponować.

[ozob]

No, ale rozmawiamy tam o jakiś podgatunkach BM z przełomu tysiącleci, tak? Więc jakiego to skomplikowanego grania wymagasz od BM? (:

Nie wymagam, ale i nie nazywam tego rozmachem. Bo popatrz na to od drugiej strony: Jeśli riff w 4/4, wykorzystujący dwa sąsiednie dźwięki, typu BBBB-CCCC to "rozmach", to co by było graniem prymitywnym? Granie jednego dźwięku? Nie granie niczego?

No i rzecz jasna, mylisz rozmach utożsamiając go ze skomplikowaniem gitarowych partii.

No nie wiem, czy mylę, bo generalnie chyba tym jest rozmach - że idziesz szeroko, ergo: masz kilka pokrywających się i uzupełniających linii melodycznych, ciekawy kontekst harmoniczny, może też jakaś polirytmia. W tym sensie niektóre kompozycje Death, Immolation czy np. Carcass z Heartwork można pod to słowo podpiąć, ale litości, nie jebanie na przemian dwóch dźwięków na jednej strunie w 4/4.

To tak jakbyś mówił, że filmy z wytwórni Troma to najdoskonalsze produkcje filmowe, jakie można sobie wyobrazić. Lubić-można, ale zachowajmy jakiś umiar.

Od biedy można by jeszcze mówić o rozmachu w kategoriach instrumentarium i by wyszło, że te kapele, co grają z orkiestrami, jakieś Theriony, Haggardy, Korpiklaani i Dimmu to dopiero mają rozmach, skurwysyny. No ale jak do tego pasuje Ci Behemoth? Dwie gitary i bas, perkusja, klasyczny rockowy zestaw.

A jeżeli to jest jednak zarzut do BM, to co wówczas z DT, Burzum czy Mayhem z początku lat 90-tuch?

Ja nie robię zarzutu do BM. Jaki BM jest, każdy widzi i chyba większość się zgodzi, że nie jest to gatunek, w którym standardowo ciśnie się jakieś rock-opery i wielopoziomowe aranże, bo nie o to chodzi w tym sporcie. Można lubić Burzum, Mayhem, DT i Beherit nawet, ale no nie da się mówić o tym, że w tych kompozycjach jest rozmach czy jakieś szczególne wyrafinowanie. No nie wiem, wyobraź sobie, że łazisz na zajęcia w Akademii Muzycznej, rozkminiacie jakieś tonalne fikołki Alana Holdswortha czy progresje akordowe u Coltrane'a, a Ty mówisz: panie, wszystko to chuj, oczy na rozmachany Burzum! No nie da się tak, bądźmy poważni.

Zostanmy jednak przy muzyce, a jakieś fikołki w kierunku firmu zostawmy na boku, bo się niepotrzebnie rozmywasz temat.

Podajesz przykład technicznego grania. Ok, można to jakoś podeprzec tym Immolation, które podałeś, ale z drugiej strony jest masa kapel bardziej technicznych niż oni, których o ten rozmach nie posadzisz, bo to jest łamanie dla samego łamania. O wiele trafniejszym przykładem byłby Nile. Techniczne, czasami patetyczne granie z wyraźnie zaznaczonym elementem, nazwijmy to, folkloru egipskiego śmiało wykorzystującego inwokacje, chory, trąby i inne instrumentarium. Tak rozumiem rozmach ponieważ w ich twórczości występuje mnogość dźwięków i nie ma znaczenia czy są one z komputera czy z orkiestry, bo końcowy efekt odzialowuiacy na słuchacza jest ten sam. CoF czy Dimmu oczywiście nie posadzisz o technicznie granie, bo wywodza się z innego pnia muzycznego w heavy metal, ale już wykorzystanie innych dźwięków w celu ubogacenia klasycznego zestawu gitara, bas perkusja już tak. I ten obszar ekstremalnej muzyki zagospodarował również Behemoth. Czasem gra techniczne, czasem prosto, ale do klasycznego zestawu umiejętnie domontowal cały wagon ozdobników i stworzył spójną całość.

[maciek z klanu]

Co to za idiotyzmy tu czytam, że muzyka z rozmachem to połamańce...

[TheDude]

^ Sunn O))) "Black One" jest tego dobrym przykładem. Minimum środków a efekt zrywa i pompon i czapkę.

[ozob]

O widzę, że wjechała narracja, że Inferno marnuje się w Behemoth. XD

[Gunman]

O widzę, że wjechała narracja, że Inferno marnuje się w Behemoth. XD

Zapewne wpływy na konto powodują że nie ma ani trochę uczucia zmarnowania

[maciek z klanu]

^ Sunn O))) "Black One" jest tego dobrym przykładem. Minimum środków a efekt zrywa i pompon i czapkę.

Świetnie napisane i pokazuje prawdziwość teorii o którą cytowałem.

[Bonecrusher]

Po prostu mógłby pod względem kompozycyjnym dać dużo dobrego dla behe

[maciek z klanu]

Zgadzam się
Dziś np słuchałem unholy cult immolation tam słyszę rozmach,

Też dzisiaj słuchałem. I co by nie mówić, jak na standardy w DM, to tam się sporo dzieje - połamane rytmy, ciekawa współpraca gitar, nietypowe dla gatunku dwudźwięki i trójdźwięki, skakanie po oktawach, itd. Jest dzięki temu sporo przestrzeni w brzmieniu, a jednocześnie nie jest to takie oczywiste generyczne granko, jak w Behe.

Ogólnie szkoda, że nergal to główny kompozytor, bo gdyby inferno i oroon bardziej doszli do głosu to byłoby to ciekawsze, na pewno ciekawsze

No, z tym Orionem to bym tak nie szarżował. Vesania - pamiętamy!
Natomiast Inferno marnuje się w tej kapeli strasznie. Dawno temu Ner mówił, że każdy dobry rockowy wałek zaczyna się od konkretnych garów, a teraz jakby miał demencję. Patrząc na to, co Zbylu klepie w Azarath, a co w Behe, miejscami trudno uwierzyć, że to ta sama osoba. Nie wiem czemu Nergal nie może dać mu do zrobienia numerów od garów, taki np. "Legion" brzmi jakby właśnie od partii perkusji były te kawałki komponowane i dzięki temu mają zajebisty drive. Druga rzecz, że przecież Inferno coś tam umie na gitarce zagrać, chyba nawet na klawiszach też coś umie nacisnąć, więc wszyscy by skorzystali, gdyby dali mu trochę pokomponować.

Vesania miała pecha akurat. Trafiła w czasy kiedy jak coś miało klawisze to było,,dla emo ciot,, itd. Nawet wtedy śmiali się z Arcturusa i innych. W 2006 roku z tego co pamiętam Vesania otwierała metalmanie na dużej scenie i zapierdoliła bardzo fajny koncert, niestety bardzo krótki. Stała nas tam garstka niestety.

[Dead But Rimming]

Podajesz przykład technicznego grania. Ok, można to jakoś podeprzec tym Immolation, które podałeś, ale z drugiej strony jest masa kapel bardziej technicznych niż oni, których o ten rozmach nie posadzisz, bo to jest łamanie dla samego łamania.

W mojej definicji rozmachu jest po prostu robienie czegoś ponad standard. Kiedyś we Wrocku było głośno o tym, że opera realizowała spektakle na stadionie lub nad rzeką, robiąc jakieś cuda z inscenizacją - palenie statków, lwy, tygrysy, itd. Prasa pisała, że było to zrobione z rozmachem. I traktuję to jako benchmark.

Mierzenie, która kapela gra bardziej technicznie, nie ma sensu, aczkolwiek w muzyce Behe czy tych dwóch przypadkach które podałeś to już w ogóle brzmi absurdalnie. Behemoth jeśli zasługuje na ten przymiotnik, to w kategoriach pozamuzycznych. Mają rozmach w marketingu (ilość meczu, teledysków, publikacji, dbałość o oprawę płyt, social media, itd.) i inscenizacji - flagi, stroje, makijaże, akcesoria, pirotechnika na figach, itd. Pomijając, czy mi się to podoba, tu mogę przyznać - robią w tym zakresie dużo więcej niż to konieczne, niż wynosi scenowy standard, etc.

O wiele trafniejszym przykładem byłby Nile. Techniczne, czasami patetyczne granie z wyraźnie zaznaczonym elementem, nazwijmy to, folkloru egipskiego śmiało wykorzystującego inwokacje, chory, trąby i inne instrumentarium. Tak rozumiem rozmach ponieważ w ich twórczości występuje mnogość dźwięków i nie ma znaczenia czy są one z komputera czy z orkiestry, bo końcowy efekt odzialowuiacy na słuchacza jest ten sam.

Nie chcę się ciągle przypierdalać, lubię Nile, ale do ich "rozmachu" też mógłbym zgłosić różne uwagi. Mniejsza o to.

CoF czy Dimmu oczywiście nie posadzisz o technicznie granie, bo wywodza się z innego pnia muzycznego w heavy metal, ale już wykorzystanie innych dźwięków w celu ubogacenia klasycznego zestawu gitara, bas perkusja już tak.

Nie chodzi o technikę. Po prostu, obie te kapele grają prostą muzykę. Dodanie klawiszy do tych riffów, czy wynajęcie kilku zawodowych muzykantów wg mnie wciąż niewiele do tej nuty wnosi. Goście piłują na zmianę E i F i dołącza do nich kolejny, który gra to samo razem z nimi - dla mnie to nie jest rozmach. Tak jak w designie, w muzyce forma powinna wynikać z funkcji, wprowadzenie instrumentu by nic nie wnosił jest kiczowate. Trudniej jest zaaranżować sensowną muzykę na kwartet smyczkowy, niż zaprosić dwunastu oboistów by razem z jakimś Sileniozem odpalali jakiś dźwięk.

I ten obszar ekstremalnej muzyki zagospodarował również Behemoth. Czasem gra techniczne, czasem prosto, ale do klasycznego zestawu umiejętnie domontowal cały wagon ozdobników i stworzył spójną całość.

Zupełnie inaczej odbieram te kapelę, ale chyba nie ma sensu polemizować.