Masterful Magazine

Czas na przekurewski strzał, który nikogo pewnie nie zainteresuje. Ale - mimo wszystko - w trosce o muzczny poziom forum zaryzykuję.

Chłopaki są z Australii i grają psychedelicznego rocka w starym dobrym stylu, ale chociaż miksują masę wpływów (na dole parę tagów, żeby się zorientować), to rezultat końcowy jest bardzo homogeniczny - brzmi to wszystko tylko i wyłącznie jak KING GIZZARD AND THE LIZARD WIZARD, co jest moim zdaniem ogromnym wyczynem, który udaje się bardzo nielicznym. Goście mieszają psychedelię - i to tę starszą, z lat sześćdziesiątych, z krautem, bluesem, surfem i popem spod znaku wczesnych THE BEATLES i THE BEACH BOYS w brudną, garażową, wysokooktanową, kolorową miksturę, której słuchanie to czysta przyjemność. Tak, poza kwasem, jest tu też dużo amfetaminy! Nagrania z koncertów sugerują, że na żywo musi być nieprawdopodobny wpierdol, krew się leje ze sceny hektolitrami. Miazga jak chuj. Serio, nie kojarzę zbyt wielu kapel które grają z taką pasją, a tu jest taki ogień, że głośniki się palą.

Zespół jest ewidentnie na fali wznoszącej, nie tylko grają z kopem takim, jakby jutra miało nie być, ale są też bardzo płodni i mają masę pomysłów, dzięki którym nie kopiują się na każdym kroku. Od 2012 roku, czyli przez cztery lata, wydali osiem albumów - a więc tempo mają też wzięte rodem z lat 60tych - i właściwie nie da się powiedzieć, żeby którykolwiek z tych albumów był po prostu słaby. Co więcej, każdy jest bardzo skondensowany (od dwudziestu kilku do czterdziestu minut) i inny od pozostałych, a to oznacza, że jest czego słuchać. To nie jest nagrywanie w kółko tej samej płyty, muzyka im się po prostu cały czas wylewa z głów. I jest zajebista. czasami grają bardziej piosenkowo, czasami bardziej psychodelicznie, raz szybciej, agresywniej, z niemal punkowym brudem, innym razem spokojnie improwizują i odlatują w kosmos. Dla każdego coś miłego. Nie przynudzają i nie powtarzają się, a to już jest na scenie retro w ogóle więcej niż fenomen.

Faworyzowałbym dwa: pełne gęstych, zawiesistych, psychodelicznych jamów Quarters! i tegoroczny Nonagon Infinity, gdzie osiem numerów daje tak naprawdę jeden długi utwór pomyślany jak wstęga Mobiusa - niekończący się naspidowany kolorowy trans, mogący lecieć godzinami.

Kapela zdaje się być bardzo popularna na świecie, o czym świadczą ilości odsłuchów na jewtube, ale w Polsce chyba mało kto to jeszcze zna, a to IMO błąd, bo goście są fenomenalni. Gorąco kurwa polecam, chociaż pewnie nikt się nie zainteresuje, bo tu wszyscy albo piją, albo słuchają trzecioligowego death i black metalu, słuchają tylko tego co już znają, albo nie słuchają niczego czego trocki na swoim fanpage'u nie uzna za prawilne. Może jednak się mylę, kto wie. Słuchac, poznawać, popularyzować!

[youtube][/youtube]

[youtube][/youtube]

Tu pełny koncert w sensownej jakości:
[youtube][/youtube]

Tagi:
THE BEATLES, JIMI HENDRIX, JEFERSON AIRPLANE, GRATEFUL DEAD, QUICKSILVER MESSENGER SERVICE, LED ZEPPELIN, IRON BUTTERFLY, BLUE CHEER, MC5, CAN, AMON DUUL II

cóż, wpiszę sie, bo aż szkoda by było gdyby temat został po tak naprodukowanym poście od serca olany. powiem tak - gdybym o nich zahaczył gdzieś tak 7-8 lat wstecz (siłą rzeczy niemożliwe niestety), to byłbym kurwa wniebowzięty. tak z tego co słyszę to wcale nie odstaje to poziomem od np. Embrionic (jeśli idzie o bardziej współczesne płyty hołdujące starej psychodelii), nad którym swego czasu wszyscy się tak pałowali, że album zatonął i udusił się w morzu białej mazi.

no, ale.. na bluesa, jak i na zespoły z wymienionych w tagach od dawna ochoty nie miałem, strasznie się rozminąłem z taką muzyką, ot po prostu nie jest to już moja estetyczna bajka. natomiast co mogę powiedzieć, to po tym co odsłuchałem z czystej ciekawości, to to, że są faktycznie jak żywcem wyjęci z tamtych lat, ale przy tym pomysłowi i brzmią zwyczajnie świeżo. taki retro i modern zarazem. nie wiem jak to ująć, ale podejrzewam, że łapiesz ocb. na pewno do nich wrócę jak mnie kiedyś by miało znowu wziąć na taką muzykę, póki co zapisuję w notesie 'do ogarnięcia w przyszłości'.

HSVV pisze:(...)natomiast co mogę powiedzieć, to po tym co odsłuchałem z czystej ciekawości, to to, że są faktycznie jak żywcem wyjęci z tamtych lat, ale przy tym pomysłowi i brzmią zwyczajnie świeżo. taki retro i modern zarazem. nie wiem jak to ująć, ale podejrzewam, że łapiesz ocb.

jak Witchcraft :)

słuchałem z raz czy dwa, na początku roku, ale zrobiło bardzo pozytywne wrażenie. na tyle, by do tego znowu wrócić. dzięki za przypomnienie.

w ramach uzupełnienia tematu, tekst Longinusa:

longinus696 pisze:http://musicamok.pl/king-gizzard-and-th ... j-pulapce/

a już w lutym nowa płyta pt. Flying Microtonal Banana.

Dobre kapele nikogo nie obchodzą, ale i tak napiszę trzy zdania.

King Gizzard wypuścili w tym roku cztery albumy, które sobie ostatnio intensywnie badam i okazuje się, że pomimo turbopłodności nie tylko trzymają poziom, ale i wskakują z roku na rok na coraz wyższe półki. Wszystkie cztery tegoroczne płyty są co najmniej dobre.
Najsłabszy jest Latający Mikrotonalny Banan, bo to taka powtórka z Nonagon Infinity, ale bez tamtego konceptu który nadawał płycie sens, i w ogóle jakiś taki jest rozwodniony. Ale już Murder Of The Universe to mocny strzał w ryj: psych/spacerockowy koncept album z solidną porcją recytowanej narracji (Hawkwind się kłania), gęsty, zawiesisty i bardzo intenwyny, bdb rzecz. Sketches Of Brunswick to z kolei wycieczka z kosmosu do brudnego baru i hołd dla Sketches of Spain Milesa Davisa - brudny, kosmiczny jazz rock, niby stonowany, ale i tak pulsujący tą skurwysyńską energią, która rozsadza wszystkie produkcje Australijczyków.
No i na deser Polygondwanaland, to znowu mocno naspeedowane psych/space granie, ale z nieco większą dozą przebojowości i akustycznych brzmień, więcej tu powietrza. Z tych czterech moja ulubiona, może i najlepsza.


Chciałbym, żeby ich przywiało do Polski kiedyś, ci goście to jest fenomen, serio. Banda wyjątkowo płodnych i kreatywnych dzieciaków, które tak bardzo kumają o co chodzi w porządnym, psychodelicznym graniu, że się łzy w oczach kręcą. Nie naśladowanie klasyków toczka w toczkę, nie jakieś nudne, wielogodzinne jamowanie, tylko no
[youtube][/youtube]

Właściwie jedyne, czego bym sobie życzył, to żeby odrobinę przyhamowali i zamiast wydawać w rok cztery albumy na 6 - 8/10 każdy to wydali jeden, ale za to 10/10. Łupie mnie jednak w kościach, że się uda.

Zabawna sprawa - słucham sobie "Flying Microtonal Banana", odświeżam Masterfula a tu taka niespodzianka.

po prostu się o tym nie pisze, bo sam widzisz, z jakim odzewem się to spotyka.

wszystkie tegoroczny Kingi są bardzo dobre.

A co sądzita o Paper Maché Dream Balloon ????
brzmienie Canterbury (CARAVAN) + folk rodem z THE PENTANGLE,polany obficie harmonią THE BEATLES i do tego odrobina "kwasowego" szaleństwa...

nie wiem, jak koledzy, ale ja znam ich od Im in Your Mind Fuzz z pominięciem rzeczonej płyty ;) solidny zespół, równie kompetentny w swojej dziedzinie, co Causa Sui w stoner/jam rocku czy Thee Oh Sees w noise rocku, ale wśród wymienionych lśnij włąsną tożsamością najmocniej.

Umarło AC/DC, niech żyje AC/DC:

" onclick="window.open(this.href);return false;

Oczywiście podziwiam to co zrobili w tym roku i z dużą przyjemnością słucham Murder of the Universe (jakie szlagiery!) czy Flying Microtonal Banana, ale faktycznie najbardziej robi mi ta płyta stylizowana na canterbury Sketches of Brunswick East.

Teraz zrobiło się o nich głośno, ale już jak wydawali I'm in Your Mind Fuzz - to powinno. Bardzo rozrywkowa ekipa!

Od dwóch dni leci "Nonagon Infinity". Fenomenalna sprawa, nie mogę przestać słuchać.

streetcleaner pisze:Oczywiście podziwiam to co zrobili w tym roku i z dużą przyjemnością słucham Murder of the Universe (jakie szlagiery!) czy Flying Microtonal Banana, ale faktycznie najbardziej robi mi ta płyta stylizowana na canterbury Sketches of Brunswick East.

+1, najsurowiej przyjęta, co w sumie wcale nie dziwi, bo ludzie nie lubią muzyki z duszą.

tak na szybko,bardzo ich lubię....będę dziś sam się biczował,ponieważ gdzieś przegapiłem " Sketches Of Brunswick East" , pierwsze płyty gdzies są na cd,ale nie wiem gdzie :) będzie przypominane i odpalane w połowie przyszłego tygodnia....tako rzekłem !!!

Polygondwanaland ....bardzo fajny album i ciągle wysoka forma

Te, misiaki, wyszedł nowy album i jest WYKURWISTY

Chłopaki wzięli na warsztat thrash metal, skrzyżowali go ze swoim typowo psychodelicznym brzmieniem a'la Glorious Sixties Psychedelic Era i wyszedł im taki napierdol że chuj. Sodom spotyka Voivod i coveruje Deep Purple, zajebioza :D

Mnie tam nie przekonuje, napisałem o tym nawet >>o tutaj<<. Bardziej mi Rybki podeszły już z tego roku.

Tak w ogóle to ich tegoroczne wydawnictwa są moim pierwszym kontaktem na poważnie z tą kapelą, wcześniej były pojedyncze kawałki. Ale ich dyskografia wprawia w istny oczopląs, ciężko się za coś konkretnego zabrać. Baton polecał Nonagon i Quarters (chuj że to było w momencie, jak mieli wydanych 8 albumów, a teraz jest ich prawie dwa razy więcej...), kumpel niedawno polecał mi Microtonal, a ja mogę tylko załamać ręce nad tymi 15 albumami wydanymi w ciągu 8 lat. Póki co nie jestem na 100% przekonany, czy mi się chce zapuszczać w tę dżunglę, bo ani Szczury, ani Rybki mnie aż tak nie przekonały, choć obu słucha się dość przyjemnie.

Spróbowałem posłuchac tej nowej i odbiłem się od ściany, Nie dla mnie to to.

Napierdalaja masowke, zamiast przemyslec pomysly i wybrac najlepsze co pare lat, to tluka albumy na zasadzie "strumien swiadomosci zgrywamy na plyte" i wychodza takie albumy, ze wybiera sie 2-3 kawalki sensowne a reszta w kibel.

Czyli jak w latach 60. :)

Lord Gorloj pisze:. Sodom spotyka Voivod i coveruje Deep Purple, zajebioza :D

o chuj. teraz to muszę sprawdzić, nie ma opcji

I co, Heretyku, posłuchałeś? Przyznam się, że całkiem dobrze mnie ten album bawi. Nie spodziewałem się po nich penetracji takich muzycznych rejonów.