Yann Tiersen - Dust Lane (2010)

[0ms]

tez mam nadzieje, ze poprzednia plyta to jednak nie byl tylko wypadek przy pracy. posluchamy, zobaczymy

[twoja_stara_trotzky]

nie to co LIK :DDDDDDD

[twoja_stara_trotzky]

Drone, Złote Myśli, wydawnictwo Rolnik 2011, tom IV, strona 93, wers 23.

[Self]

Strasznie buraczane te Twoje ostatnie riposty, Drone. Meblościankowe wręcz. :D

A nowy kawałek jakiś taki nie teges.

[Scaarph]

fajny ten nowy tiersen. taki nieco bardziej rozmarzony od poprzedniego, rozkochany, bardziej subtelny, płynący.

[twoja_stara_trotzky]

to tak się da?

[Scaarph]

no widać się da.

[grot]

miękko, słodko, pastelowo... strasznie podejrzany jest ten nowy album, jak nieznajomy z uśmiechem wręczający dziwnie smakujący cukierek małej dziewczynce.

[Triceratops]

Mierzylem sia z nia dlugo zaskoczony tak szybkim ukazaniem sie, po przeciez dosc traumatycznej Dust Lane. Poczatkowo wydawala mi sie nieco wyblakla siostra poprzedniej, mocno uduchowionej i wyraznej Dust Lane. Kiedys na koniec lat 80 The Mission wydalo w jeden rok dwa albumy, drugi byl teoretycznie odrzutami z sesji ale bronil sie jako pelnoprawny album i nawet bylo sporo spierajacych sie, ktora z tych dwoch jest lepsza.
Tutaj wydawalo mi sie, ze jest podobnie.

W zasadzie skatowalem ja przez ostatni miesiac do granic niemozliwosci, w kazdej sytuacji, nastroju czy porze dnia. Zdaje mi sie, ze ta plyta jest pewnego rodzaju katharsis dla Tiersena, rodzajem kompensacji, zaleczenia ran.

Calosc przybrala nieco inny charakter, momentami bardziej slowcorowo-shoegazowy, z zauwazalnym wychylem w strone 4AD.
Jest bardziej radosnie i psychodelicznie, znieksztalcone wokale, powtarzane frazy, przewaga instrumentalnych utworow, bardzo ale to bardzo przychodzi jedna z najwazniejszych a moze i najwazniejsza (ok, dla niektorych to bedzie OK Computer) plyta lat 90., czyli Ladies & Gentleman We Are Floating In Space autorstwa Spiritualized. I nie rozumiem, jak mozna powiedziec o jednym z najlepszych utworow na plycie, ze jest slaby. Owszem, mnie osobiscie zabija najbardziej tradycjonalistyczne w "nowym" Tiersenie Forgive Me.....ale Monuments jest zaraz za.

Oczywiscie oprocz oczywistej uwagi, ze producent i w znacznej mierze goscie pozostali ci sami, to warto dodac idac za opiniami ludzi obeznanych w dobrej muzyce, w alternatywnym popie, ze jest to plyta pelna rozmaitych emocji, wymagajaca skupienia i wysilku, sluchana mimochodem, np. podczas jazdy towarowym samochodem moze przeleciec zapewne niezauwazona. Ale ktoz slucha takiej muzyki duszy inaczej niz siedziac w wygodnym fotelu z lampka wina, w polciemnosci, ze wzrokiem utkwionym w niewidocznym punkcie niewidzialnej przestrzeni, tam gdzie sie one lacza z czasem...

Piekna plyta.

[Glene]

Dzisaj planuej zabrac sie za SKyline. Ostatnio wkrecily mi sie dwie plyty DUsty Lane i Talk Talk Colour of Spring, swietne jesienne albumy. Poczulem w nich podobne wibracje. Jak przeczytale to juz Triceps mowil, ze te plyty poruszaja sie w sferze tych samych emocji 100% racji.

[trzeci]

Trcps, nowa kupiles na amazonie.co.uk?

[Triceratops]

jebaju, z uk najszybciej

[Skaut]

Trcps, nowa kupiles na amazonie.co.uk?

widziałem wczoraj w MM

[Kurt]

Odkładałem i odkładałem poznanie Dust Lane i teraz.... bardzo żałuję. Bo płyta to niewątpliwie piękna, choć i smutna zarazem, ale nie pozostawiająca obojętnym na jej zawartość. Aż wstyd, że dopiero teraz się za nią zabrałem.

Na pewno nie jest to płyta na jedno posiedzenie, tudzież słuchanie w trakcie zbierania truskawek. Za dużo się na niej dzieje w tak zwanym tle. Każdy utwór inny, ale jednak łączy je jakaś wspólna myśl; czuję się tę opowieść, którą snuje przed nami Tiersen i pozwala przeżyć ją każdemu razem z nim. Aż do końca płyty (świetny finisz) można niemal poczuć wszystkie emocje, które włożył w tę muzykę Francuz, a jest ich tutaj przecież niemało. Doskonała płyta i zdecydowanie będę do niej często wracał.

[0ms]

choć i smutna zarazem

To zbyt jednowymiarowe okreslenie

[Kurt]

Na pewno. Jest tutaj dużo więcej emocji do odkrywania, co już wspomniałem; a to jest jednym z pierwszych, które mi przyszło do głowy po pierwszych kilku odsłuchach.

[Maria Konopnicka]

Odkładałem i odkładałem poznanie Dust Lane i teraz.... bardzo żałuję. Bo płyta to niewątpliwie piękna, choć i smutna zarazem, ale nie pozostawiająca obojętnym na jej zawartość. Aż wstyd, że dopiero teraz się za nią zabrałem.

Wstyd!

Na pewno nie jest to płyta na jedno posiedzenie, tudzież słuchanie w trakcie zbierania truskawek.

Odczep już się od Drona :)

Za dużo się na niej dzieje w tak zwanym tle. Każdy utwór inny, ale jednak łączy je jakaś wspólna myśl; czuję się tę opowieść, którą snuje przed nami Tiersen i pozwala przeżyć ją każdemu razem z nim. Aż do końca płyty (świetny finisz) można niemal poczuć wszystkie emocje, które włożył w tę muzykę Francuz, a jest ich tutaj przecież niemało. Doskonała płyta i zdecydowanie będę do niej często wracał.

Może nie doskonała, ale bardzo dobra :)

[Triceratops]

Odkładałem i odkładałem poznanie Dust Lane i teraz.... bardzo żałuję. Bo płyta to niewątpliwie piękna, choć i smutna zarazem, ale nie pozostawiająca obojętnym na jej zawartość. Aż wstyd, że dopiero teraz się za nią zabrałem.

Na pewno nie jest to płyta na jedno posiedzenie, tudzież słuchanie w trakcie zbierania truskawek. Za dużo się na niej dzieje w tak zwanym tle. Każdy utwór inny, ale jednak łączy je jakaś wspólna myśl; czuję się tę opowieść, którą snuje przed nami Tiersen i pozwala przeżyć ją każdemu razem z nim. Aż do końca płyty (świetny finisz) można niemal poczuć wszystkie emocje, które włożył w tę muzykę Francuz, a jest ich tutaj przecież niemało. Doskonała płyta i zdecydowanie będę do niej często wracał.

Dobrze powiedziane. Kiedys zrozumiesz, ze pozycje , ktore proponuje to nie sa zwykle spusty nad chwilowa fajna pozycja, tylko cos wiecej, cos nad czym trzeba usiac i pomyslec i przede wszystkim poczuc. Bez tego wewnetrznego przekonania nigdy bym nie polecal, to nie jest jakis obesrany tubowolf z mtv ani kartoflak z fenriztV. Nie ma matematyki nad muzyka, nie ma kalkulacji nad uczuciami, nie ma techniki nad uczuciami.

[Maria Konopnicka]

Dobrze powiedziane. Kiedys zrozumiesz, ze pozycje , ktore proponuje to nie sa zwykle spusty nad chwilowa fajna pozycja, tylko cos wiecej, cos nad czym trzeba usiac i pomyslec i przede wszystkim poczuc. Bez tego wewnetrznego przekonania nigdy bym nie polecal, to nie jest jakis obesrany tubowolf z mtv ani kartoflak z fenriztV. Nie ma matematyki nad muzyka, nie ma kalkulacji nad uczuciami, nie ma techniki nad uczuciami.

[Self]

choć i smutna zarazem

To zbyt jednowymiarowe okreslenie

Dokładnie tak. Tych emocji jest tu mnóstwo, choć nie zawsze łatwo je wychwycić, a co dopiero określić czy nazwać.

W sumie to dawno nie słuchałem Dust Lane (całą ubiegłą zimo-wiosnę się katowałem tym chyba) i właśnie puściłem sobie mojego osobistego faworyta z płyty, czyt. Ashes. Nadal jest pięknie.