PAYSAGE D'HIVER

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

W ogóle to kojarzę jakieś dramy, że się Winther za bardzo swego czasu uaktywnił na fb i dyskutował z fanami, a także gdzieniegdzie podobno i tupnął nóżką na krytykę. Dla mnie zaminusował najbardziej wydaniem USB dla fanów. Nie, że format inherentnie zły, choć trochę tak, to zawartość- 128kbps mp3 - już tak.

To się prawie zawsze kończy tak samo. Muzycy są z reguły jednak wrażliwi, a zawsze znajdzie się ktoś, kto wprost powie: ta płyta to gówno. To trochę tak, jakby ktoś poświęcił lata na badania mózgu, a potem przychodzi pierwszy lepszy czopek i rzuca: chuja tam wiesz. A ludzie generalnie jednak łapią się na to, bo czujemy naturalną potrzebę obrony swoich dzieł tak samo, jak bronimy swoich dzieci. Najgorzej jak kogoś nazwą niesłusznie nazistą, a potem taki koleś wkurza się na antifę i wrzuca im ,,na złość" jakieś podejrzane wpisy i memy. Mortiis niestety w to wpadł ostatnio. A potem widzą to ludzie, którzy nie mieli z tym nic wspólnego, i uważają go za debila. Generalnie widzę dwa rodzaje muzyków na FB: tych, którzy w ogóle nie wchodzą w interakcje, i tych, którzy prędko się tego oduczają.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Słucham od kilku dni "Im Wald" i coraz więcej o niej myślę. To strasznie dziwna płyta na swój sposób. Z jednej strony Paysage przyzwyczaił do czegoś innego - przede wszystkim szorstkiego brzmienia. Tutaj tego nie ma, jest ono zaskakująco przystępne i melodyjne. Tylko że jest zbyt przystępne i melodyjne dla fanów ceniących nieprzystępność, a wciąż zbyt niejasne dla tych, którzy faktycznie lubią rzeczy przystępne i melodyjne. Ogólnie wydaje mi się, że źródła są dwa: jedno stare i oczywiste, czyli Burzum, a drugie to Immortal. Moja znajomość bazuje głównie na s/t i Schattengang, więc jak coś, to mnie poprawcie, jeśli na którymś innym materiale było bardzo podobnie. Ten Immortal mnie trochę dziwi - niektóre utwory są takim cichym nawiązaniem do ukrytej epiki "At the Heart of Winter" (przy którymś kawałku w głowie zaczyna mi lecieć "Years of Silent Sorrow"), tylko w bardziej nieoczywistym wydaniu. Ta długość to w ogóle jest niedzisiejsza. Zauważyłem tę zależność, że ludzie słuchający głównie z neta mają attention span znacznie krótszy niż słuchający z fizycznych nośników. Wydaje się to sensowne - w necie wszystko jest dziś natychmiastowe, płacisz i natychmiast dostajesz, a na płytę trzeba poczekać, a potem celebrować. Ale utrzymać skupienie na jednej płycie trwającej dwie godziny, gdzie muzyka nie ma żadnych wyraźnych zwrotów akcji czy highlightów, to zaczyna być wyczyn dla wielu (nie mówię tu o sobie).

Podsumowując, ta przystępność brzmienia jest zdradliwa. Podobne casusy jak Immortal, Deathspell Omega czy Dissection. Dawno nie trafiłem na płytę, która zapadałaby się w głowę tak powoli, jak "Im Wald". I lubię to.

[maciek z klanu]

Moim zdaniem to ciągle bdb płyta, ale trochę mnie wkurwia to że wolałem jak pH nagrywało monolity. A tutaj nie ma takiej spójności. Jest sporo piosenkowosci jak na pH.

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

No nie wiem, ja bym zadnej jeszcze nie zanucil

[pr0metheus]

Hipster BM, zero diabła. Nadęta, pretensjonalna kapela. Zapieczętowane albumy, bardzo dobry marketing. Winther my ass.
Totalny przerost formy nad trescią.

ehh, padlo tu tyle nieprawdziych i wrecz absurdalnych stwierdzen ze pozostaje mi tylko bartwe wykluczyc z mojego blackmetalowego plemienia.
the tribe has spoken

[bartwa]

Take it easy!

[pr0metheus]

Paysage przyzwyczaił do czegoś innego - przede wszystkim szorstkiego brzmienia. Tutaj tego nie ma, jest ono zaskakująco przystępne i melodyjne.

karkasie, pomysl czasem zanim napiszesz. brzmienie nie moze byc melodyjne, za brzmienie odpowiada produkcja.
a ta jest tak samo surowa jak np. na das tor. sprawdzalem to wiele dni i nocy.
kompozycje faktycznie sa bardziej przystepne , ale album trwa 2 godz. wiec cos sie dzieje. i dobrze ze sie dzieje, bo dzieje sie bardzo dobrze. ten album absolutnie mnie poskladal, jak kazde (oprocz ambientowych) wydawnictwo pasazera. dla mnie plyta roku.

no i nie kumam kompletnie porownan do dissection i at the heart of winter, ale spoko, Ty zyjesz miedzy elfami i goblinami, wiec masz inne spostrzezenia niz ludzie. w kazdym razie fajnie ze Ci sie podoba

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

no i nie kumam kompletnie porownan do dissection i at the heart of winter, ale spoko, Ty zyjesz miedzy elfami i goblinami, wiec masz inne spostrzezenia niz ludzie. w kazdym razie fajnie ze Ci sie podoba

Z Dissection chodzi wyłącznie o to, że w pewnym momencie pojawił się album znacznie bardziej przystępny (Reinkaos) i podzielił zwolenników na obozy. Tutaj też jest taki potencjał. A co do Heart of Winter: są takie melodyjne fragmenty w "Uber den Baumen" i te bardziej wzniosłe w "Alt", tylko nie tak oczywiste.

Pogadałbym o tym z typkiem ale na razie nas olał. Ale może to i lepiej, doedukuję się w międzyczasie. Chociaż nieładnie, że nie odpisał chociaż ,,nein nein nein", bardzo nieładnie. Mogłem się obrazić.

[pr0metheus]

wideło

[SODOMOUSE]

wiedło i piec, używamy na forumu : )

[Bohdan]

Bdb jak zwykle, ostatnio panicz Wintherr na fali mocno wnoszącej.

[maciek z klanu]

[pr0metheus]

Tu już rzeczywiście spolerowali brzmienie , ale kawałki dalej bdb

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

Trochę myślowego pierdzenia które napisałem na facebooku, nie chce mi się tłumaczyć, ale może kogoś to zainteresuje.

Why is Paysage d'Hiver seemingly so appealing to dungeon synth fans, although it's black metal?

1. Of course the first and most obvious reason is "Die Festung" which is a synth album and built the foundations of what we call today winter synth.
2. Repeatability - the trance-like repetition that goes on really long paces is in a way similar to those lengthy pieces, first of which was "The Song of a Long Forgotten Ghost".
3. Variations on a theme - it's naturally connected with the previous point - when mr Mockl likes a theme, he likes to drag it for a long time and change it slightly as if to see what's going to happen - I'm not yet adamant about this point, more research is required;)
4. Disconnection from the main black metal scene - even though Paysage d'Hiver is a black metal act, he does not really interact a lot
5. Aura of mystery - a natural conclusion of the previous point - a new listener is not going to learn much about the musician's private life, the booklets contain hardly any information, much the way many DS musicians want to hide their identity to a varying degree
6. World building - Welt aus Eis from PdH's albums tells a story of a Wanderer, even if this story is not clear nor explained, but Tobias claims that he could draw a map of this world if he wanted because it's so clear in this mind.
7. PdH uses guitars in a keyboard manner - it's as if strings were his keys, singular notes prolonged - I don't know technical names, but if you think about it, it will make sense
8. Obvious B--zum influences that can be found also in about 50% of old school dungeon synth.
If you consider any of that bullshit, go ahead and correct me, those are just loose thoughts written down on a scrap of paper.

PS. Prometheus z tym Immortal chodziło mi dokładnie o pierwszy motyw pierwszego kawałka na drugiej płycie, ok. 0:50 aż prosi się o dośpiewanie fragmentu z "Solarfall":
"See the ice in which we craft our souls
earth's frozen cries the dark benight your kind"

[trup]

Ja jakoś nie śledzę tego hordu, ale może kogoś zainteresuje o ile już ktos nie wrzucał... Jak tak, to PAR D'Ą.

A VIGIL OF BLACK STARS
















A VIGIL OF BLACK STARS is a lovely crafted monochromatic art & fiction book


Billed as “one of the most important books released by Mount Abraxas Press in its entire history” and “dedicated to the ascetic, cult black metal artist Paysage d'Hiver from Switzerland”. As what I know about black metal as a musical genre is virtually non-existent and Paysage d'Hiver, (which translates as “landscape of winter” and is a solo project by a musician called Wintherr) a lot less than that, I approached this book with a great degree of caution, and also, lets face facts, some prejudice. I had fears that I would be inundated with the, to me, boring ‘satanic’ tropes of skulls, pentagrams, altars, and tales of unholy sacrifice to ‘im downstairs’. Thankfully this is not the case, and the book instead aims to portray the atmosphere of “the aesthetic foundations of Paysage d'Hiver. Its veneration of nature, solitude and mystical experience” in other words a Romantic Gesamtkunstwerk. This entirely fits the Ex-Occ remit and the result is a lovely object, heavy paper, very nicely proportioned with a wonderful wraparound d/w by Simon Garsdarsson.

The contents are split roughly 50:50 image (often full-bleed, double-page spreads) and text (poetry and prose). The Romantic viewpoint is reflected in the choice of poets, Blake, Poe, Goethe, Rainer Rilke, Christina Rossetti and Bliss Carmen. Almost all the poetry has winter-based imagery which is re-enforced by the visuals which are very largely the same, bleak empty mountainscapes, bare trees or deep forests, ruined castes etc usually under the snow. The relatively few prose works (by the likes of Dan Watt and Benjamin Twedell, writers I have a lot of time for) are generally short, but two pieces stand out.

The first is a very interesting interview with Wintherr himself, who comes over as thoughtful and articulate - speaking about energy and the need for exploring what might be seen by some ‘darker’ elements in order to balance those energies out. He is a million miles away from the image that many (including myself) might have of death metal and one comes away from it realising that Paysage d'Hiver has a lot in common with say Steve Reich, or the work drone musician of Thomas Koner than one might imagine. This does not mean I am a ‘convert’ to the Paysage d'Hiver sound, but at least I have some understanding of his work. The other is by an author new to me, Roope Sillanpääs whose story ‘My Father-Tower’ is a very odd tale of transformation and continuance in which a son takes his dying father to a land of his ancestors. It reminded me a little of Clive Barker in his more surrealistic moments, but Sillanpääs is his own man and his creation of the mythic elements in the plot and his description of the landscape are excellent and he seems very attuned to the bands' outlook.

Despite these good aspects, the book as a whole does not work for me. To begin with, I am not a reader of poetry and I felt that much of the older material seemed to ‘easy’ a choice. I have some sympathy with the editor on this. Nowadays anyone can type “poem + winter” into Google and an anthology is ‘created’ for you in milliseconds. It must be next to impossible to locate ‘classic’ poems that haven’t been seen a million times before, and of course, new works (and there are plenty in this book) have to top-grade to compare to, say, a William Blake.

However, my main issues are with the images. Whilst there are some very beautiful subtle images in the book, these are largely outweighed by the rest, which seem to be shot or printed with way too high a contrast and oversaturated blacks- the latter resulting in semi-readable images. I also found them somewhat repetitive; mountains, some fir trees on some mountains, in among the fir trees etc. More unforgivably, the artists are not properly credited, as although they are listed in the front of the book, they are not given page numbers to their own creations so we have no idea who did what.

The images themselves are largely unpopulated and this, combined with the white spaciousness and wide margins on the prose, and especially poetry pages, give the whole book a bit of a feeling of the great void. I have no doubt that this is to emphasise the majesty and enormity of nature but, to get all mystical over it, the book felt as if it was yin yang minus the curves (greyscale?) or the presence of the little opposing yin yang seeds within each major element to remind us that within the light there is the dark, or vice versa. In other words, the energy of the book is too one-sided without hope of balance which seems against the philosophy of Paysage d'Hiver.

I have the first edition on white paper. Two other editions are (were?) available, both interestingly on different coloured paper. Perhaps my feeling would be very different had I one of those copies instead. That it can sell in such numbers (many E. O. editions should have had larger runs) shows that it is a special item for many but sadly, not for me.

[SODOMOUSE]

Trupu , tak było już. To już 3 wydanie tego broszuru.

[trup]

Noto PAR D'Ą.
Petiii tu leżĄ kibletusĄ.

Ladnetakie było, estetyczne... To wrzucilĘ.

[SODOMOUSE]

No ale fotów nie było, tagrze estetyki nigdy za wiele.

[pr0metheus]

PS. Prometheus z tym Immortal chodziło mi dokładnie o pierwszy motyw pierwszego kawałka na drugiej płycie, ok. 0:50 aż prosi się o dośpiewanie fragmentu z "Solarfall":
"See the ice in which we craft our souls
earth's frozen cries the dark benight your kind"

ustalmy jedna rzecz: w chuja to na forume moge robic ja, ale nie mnie, OK? to wazne

a tak na powaznie..to nie moge tego brac powaznie bo cos mnie ewidentnie trollujesz twierdzac, ze tam slyszysz immortal.
te dwie plyty to dwie zupelnie inne planety, ktorych punktem wspolnym moze byc tylko to ze jest tam zimno.
bardziej do brzegu:
la reve lucide- sciana gitar i chamskie walenie po bebnach, z jakas tam transowa linia linia melodii. pozniej wchodzi jakis skrzypek, dla urozmaicenia. wszystko nagrane pod zimową szwajcarską czapką, dobrze tłumiącą.
solarfall-zmiany tempa, techniczne "szarpane" riffy, mnostwo heavy metalowych nalecialosci przy (porownujac z powyzszym) niemal krystalicznym brzmieniu.
puscilem sobie ten solarfall dla przypomnienia wczoraj, bo nie lubie akurat tej plyty immortal i wszystko mi sie potwierdzilo jak zapamietalem. myslalem ze moze jakis riff ci sie skojarzyl.
albo chociaz w palce bylo zimno jak odkrajales jeleniowi glowe w stumilowym lesie podczas sluchania pasazera . ale nie, nie ma tam nic. nafing
w sumie dziwne, bo tam po angielsku miales trafne wnioski co do Pd'H

[ŚWIAT BEZ KOŃCA]

No o riff chodziło oczywiście, kilka razy się przyłapałem na tym, że w pewnym momencie głowie zaczyna mi lecieć "Solarfall", ale jak tego nie słyszymy obaj to trudno. Znałem kiedyś takie bliźniaczki, kolega twierdził że są zupełnie inne, a ja je myliłem ze sobą, może to coś podobnego;]