Dream Theater

[mad]

Temat odgrzebany po 10 latach - cóż za nekrofilia! Ponieważ widzę tu swoje posty, to napiszę tylko tyle, że od czasu Systematic Chaos chyba żadnej płyty w całości nie przesłuchałem. Cóż, 10-11 lat temu stać mnie jeszcze było na chociażby chwilowe wejście w ten świat - teraz, gdy stary już jestem, wiem, że nie warto. Strata czasu, za dużo dobrej muzyki jest wokoło. Przesłuchałem rok temu kwadransik z ostatniej (ostatniej?), która rozczarowała nawet fanbojów. Wyglądało na popisowy gniot.

[Harlequin]

Kawałek promujący nową też słaby. Pozostane przy Images And Words oraz Awake.

[ki3r]

Jest jakby ciut lepiej niz na ostatnim gniocie, ktory im sie przydarzyl, ale to i tak nawet nie za bardzo zbliza sie do okreslenia tego jako dobre.

[Plagueis]

...

[Plagueis]

napiszę tylko tyle, że od czasu Systematic Chaos chyba żadnej płyty w całości nie przesłuchałem

Ja bardzo lubię "Black Clouds & Silver Linings" - to chyba ostatni naprawdę dobry album Dream Theater, poziom "Metropolis" został na nim utrzymany.

[Ogre]

Ostatni album,który dałem radę przesłuchać w całości to był "Octavarium".
Następne nie gościły w moich słuchawkach dłużej niż 20 minut.
Sięgnę po najnowszy z czystej ciekawości, choć wątpię żeby cokolwiek się nagle zmieniło z moim podejściu do Dream Theater.

[Triceratops]

kocham bezgranicznie

[vicek]

Dramatic też dobry album.

[Harlequin]

Dramatic też dobry album.

Tak, tam było zaskakująco sporo fajnych piosenek z melodyką utrzymana w duchu lat 80/90. jak dla mnie chyba ich najlepszy krązek od czasów metropolis

[ki3r]

Nie no, od Train Of Thought i od Octavarium lepsza nie byla :P

[Harlequin]

Jeśli chodzi o Octavarium, to ten album stoi dla mnie głównie dwoma ostatnimi kawałkami. "Sacrificed Sons" jest wyśmienite, tytułowa suita tez kosa, ale pierwze 3 kawąłki w ogóle mi nie siedzą. Co do ToT to nie jestem jej fanem, troche taka nasterydowana mi się wydaje, choć "In the name of god" i "Honor Thy father" są wysmienite. Na dobrą sprawę to na dramatic tez rozbija mi się jedynie o "Outcry" i doskonały "Breaking all illusions" (chyba najbliższy temu do grali w pierwszej połowie lat 90ych)

[Żułek]

nowe DT ?

[youtube][/youtube]

[vicek]

Spotkałem się z opiniami że wokalista chujowo wyje, chciałbym umieć tak wyć.

[Stoigniew]

co do wokalisty to na płytach jest jak najbardziej ok, ale na żywo to mi się strasznie gryzło. pamiętam że pierwsze dwa koncerty to mi zgrzytał i rzęził ten wokal w uszach jak cholera, dopiero z każdym następnym (widziałem ich pięć razy) było lepiej. Może człowiek się już przyzwyczaił, a może faktycznie na żywo się poprawił, nie wiem, ważne że już mnie zęby nie bolą jak go słyszę :)

a nawiązując do dyskusji o ich twórczości po Metrololis 2, to nie zapominajmy tu o "Six deegeres..." Uważam że jeśli pominiemy tytułową suitę, to mamy bardzo fajną skondensowaną w 50 minutach płytę. Każdy numer z pierwszego dysku jest wart uwagi. "Train" fajne, mocne. Ktoś tu użył stwierdzenia że jak na sterydach, mogę się zgodzić z tym że mnie to nie przeszkadza. "Octavarium" to jedyna płyta z której mi nic w głowie nie pozostaje. Jednym uchem wlatuje a drugim wylatuje. Słuchałem jej wiele razy, a jakby mnie kto przyparł do muru to nic z niej nie zanucę.
"Dramatic" po kilku latach u mnie zyskał jako całość. Uważam że trzyma poziom, "Breaking all illuson" to jeden z ich najlepszych numerów ever. Tego fantastycznego połamanego wstępu mogę słuchać bez końca... Na żywo miałem szczęśćie słyszeć to trzy razy i zawsze dostawałem pierdolca :)
No i przedostania jak na razie, czyli "Dream Theater". Numery (poza suitą) bardzo piosenkowe, radiowe wręcz. Zrobione klasycznie, można by powiedzieć że napisane schematem zwrotka-refren-zwrotka-refren-sołowka / popisy-zwrotka-refren-koniec. Utwory konkretne, zapadające w ucho. Dla mnie to nie problem ani powód do narzekań. Bardzo lubię tą płytę i uważam ją za mocny punkt w ich dyskografii.
Ostatnią pomińmy milczeniem.... cóż... dawałem jej szansę, momentami mi się nawet podobała, próbowałem jej bronić, ale z upływem czasu bardzo traciła i chyba już nie zyska. Raczej do zapomnienia.

[moonfire]

Znam i lubię do Octavarium, szczególnie zaś Images i Awake, więc odkrywczy nie jestem.
Z pozostałych nie słyszałem nic poza jakimiś promocyjnymi kawałkami. Nowy numer taki sobie, ani na tak ani na nie. Przeciętność po prostu.

[Sgt. Barnes]

Jak dla mnie głównie Images, Awake, ToT, a ostatnio przegryzły mi się Sceny, płyta, którą nie za bardzo trawiłem. Może to kwestia "Home", który zajebiście ciągnie tę płytę w górę - genialna rzecz (riffy!).
Nowy kawałek taki sobie.

[vicek]

Mi się kawałek podoba coraz bardziej .

[sc.goks]

na sufit te talerze.

numer taki o, do tańca i różańca. nic specjalnego.

[Don Dżonson]

Rok 2018 (zaraz 2019) a ludzie dalej się na nich nabierają?

To wyzionęło ducha na "Scenes form a Memory", a później waliło pstrokate kupska na lewo i prawo, a każda kolejna płyta była taka sama.

[Stoigniew]

no i co z tego że każda taka sama ?
Lemmy przez 40 lat nagrywał ciągle te samą płytę i nikt złego słowa o nim nie powie.
Jak komuś się podoba kolejny zbiór utworów niewiele różniących się od poprzednich, szumnie nazywanych nową płytą to nie widzę w tym problemu