CONTAMINATED (Aus)

[nagrobek]

okładka jak w jakims cradle of filth, dobrze ze reszta sie zgadza:)

[olgims]

to na 100% kadr z królowej marggot, Isabel adjani zapierdala karoca

[Sybir]

Świetne oko.

[nagrobek]

to nie wykosztowali sie zbyt mocno na okladke

[Sybir]

Panie, ale weź tu wybierz fotos, a potem opłać licencję.

[Płotek]

[Van Drunen]

Dzięki, czekałem na to. Sprawdźmy zatem czy znowu trzeba szykować grosza na zakup.

[Sybir]

Bez słuchania powiem, że trzeba.

[Harlequin]

Bez słuchania powiem, że trzeba.

Prawde mówi.

[Bonecrusher]

Ostatnia za to u helltrasia mi mignęła (swoją drogą bardzo przyjemna pozycJA,ale okładka jakaś dziwna, przypomina mi osrane prześcieradło szpitalnexD)

[DST]

Okładka bdb, kojarzy mi się trochę z "None So Vile", charakter muzyki w sumie też. Przyjemny materiał, ale nie wiem czy zostanie na dłużej.

[Bonecrusher]

Okładka bdb, kojarzy mi się trochę z "None So Vile", charakter muzyki w sumie też. Przyjemny materiał, ale nie wiem czy zostanie na dłużej.

O to to,ja tam zamierzam się akurat w nią zaopatrzyć,gdy skapnie troszkę grosza

[Van Drunen]

Nowy album w BTM

[DST]

Okładka bdb, kojarzy mi się trochę z "None So Vile", charakter muzyki w sumie też. Przyjemny materiał, ale nie wiem czy zostanie na dłużej.

I nie zostało na dłużej. Solidnie, fajna produkcja, ale słyszałem to milion razy. Bardzo dobre odświeżenie pełnej formuły grania bez dodania zbyt wiele od siebie i bez własnej perspektywy. Raczej dobre rzemiosło nastawione na rekonstrukcję. Niektórym takiego grania nigdy mało, więc rozumiem w pewnym stopniu entuzjazm, ale nie podzielam.
Trochę mi się to kojarzy z PISSGRAVE (wokale?), ale tamta kapela miała w sobie jakiś oryginalny pierwiastek.
Myślałem przez pewien czas, że zdziadziałem, bo nowoczesny death metal o którym tu się pisze jest najczęściej jakimś technicznym (i często dość miękkim) graniem albo odkopywaniem starych patentów, ale nowy SPECTRAL VOICE kosi mnie non stop.

[morbid]

No własnie a u mnie z kolei jest odwrotnie ....lepiej mi wchodzi Contaminated

[Sybir]

Nówka Contaminated masa. Fruwam po pokoju za każdym razem, kiedy słucham - nie nadanżam ze sprząteniem tynku. Może kiedyś napiszę jakąś głębszą recenzję, ale chwilowo nie mam na to ani czasu, ani sił.

[dzik]

No własnie a u mnie z kolei jest odwrotnie ....lepiej mi wchodzi Contaminated

Tak samo.

[Sybir]

Trochę się ślamazarzyłem, ale nic lepszego chyba nie wymyślę.

Wyobraźcie sobie taki oto obrazek.
Obrzeża australijskiego interioru. Sucho. Gorąco. Nuda. Ciepłe piwo. Złomowisko, a na tym złomowisku pitbull.
Na wpół zdziczały pitbull, którego nikt nawet nie próbował socjalizować, trzymany w klatce gdzieś na tym przeklętym złomowisku przez jakiegoś wytatuowanego zjeba z pełną kartoteką i niepełnym uzębieniem, będącego regularnie pod wpływem metki lub mefki - szkolony do walk psów i od czasu do czasu dla zabawy spuszczany z łańcucha na bejów, którzy mieli to nieszczęście zabłąkać się w te zaklęte rewiry. Codzienne baty, wieczne napięcie, mord w oczach, ustawiczna gotowość do skoku, na granicy samokontroli.
I ten pitbull to w moim wyobrażeniu właśnie Celebratory Beheading, rzeczonym bejem zaś jesteś Ty, drogi słuchaczu-czytelniku - a na pewno jestem nim ja w konfrontacji z tym albumum. Tutaj nie ma kalkulacji, nie ma kompromisów, tylko atak w połowie wypowiadania komendy.
Obrana konwencja może się co prawda wydawać co nieco zużyta i nieświeża niczym koszula po wiejskim weselu, jednak nie o konwencję tu chodzi, ale o zaklęte w dźwiękach niezdrowe emocje, którymi muzyka na Celebratory Beheading tętni i emanuje zwłaszcza w zwolnieniach, pomiędzy nimi zaś umiejętności muzyków Contaminated służą jednemu celowi - przerobienia aparatu słuchowego odbiorcy na mielonkę z wykorzystaniem klasycznej palety deathmetalowych i grindowych środków. Uwadze słuchacza nie mogą też umknąć dźwięki dokonywanego przez Marka Boultona umiejętnego gwałtu na aparacie mowy (na szczęście - jego własnym), które to wokalizy stanowią idealne dopełnienie obrazu nędzy i rozpaczy, odmalowanego zgrabnie w tekstach piosenek - tym samym pragnę uspokoić i podnieść na duchu tych wszystkich, którzy z żalem przyjęli decyzję Zeva o odejściu z zespołu, bowiem siła rażenia Contaminated nie straciła na tej roszadzie. Wspaniała jest też produkcja tego albumu, odpowiednio niechlujna i odpychająca, śmierdząca kurzem, potem i znojem prosto z sali prób.
Idzie mi to pisanie jak ropa z cewki, toteż kończę i oddaję się kolejnemu, nie wiem któremu już, odsłuchowi Celebratory Beheading. Wyszło wprawdzie dość chujowo, ale za to nie starałem się za bardzo. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że niewiele wynika z tego, co wyżej napisałem, tym bardziej jednak zachęcam do zweryfikowania mojego stanowiska lub zrewidowania własnego w pierwszym (o ile, oczywiście, Celebratory Beheading pozostaje dla Ciebie terra incognita australiensis) lub kolejnym podejściu.

[DST]

Trochę się ślamazarzyłem, ale nic lepszego chyba nie wymyślę.

Wyobraźcie sobie taki oto obrazek.
Obrzeża australijskiego interioru. Sucho. Gorąco. Nuda. Ciepłe piwo. Złomowisko, a na tym złomowisku pitbull.
Na wpół zdziczały pitbull, którego nikt nawet nie próbował socjalizować, trzymany w klatce gdzieś na tym przeklętym złomowisku przez jakiegoś wytatuowanego zjeba z pełną kartoteką i niepełnym uzębieniem, będącego regularnie pod wpływem metki lub mefki - szkolony do walk psów i od czasu do czasu dla zabawy spuszczany z łańcucha na bejów, którzy mieli to nieszczęście zabłąkać się w te zaklęte rewiry. Codzienne baty, wieczne napięcie, mord w oczach, ustawiczna gotowość do skoku, na granicy samokontroli.
I ten pitbull to w moim wyobrażeniu właśnie Celebratory Beheading, rzeczonym bejem zaś jesteś Ty, drogi słuchaczu-czytelniku - a na pewno jestem nim ja w konfrontacji z tym albumum. Tutaj nie ma kalkulacji, nie ma kompromisów, tylko atak w połowie wypowiadania komendy.
Obrana konwencja może się co prawda wydawać co nieco zużyta i nieświeża niczym koszula po wiejskim weselu, jednak nie o konwencję tu chodzi, ale o zaklęte w dźwiękach niezdrowe emocje, którymi muzyka na Celebratory Beheading tętni i emanuje zwłaszcza w zwolnieniach, pomiędzy nimi zaś umiejętności muzyków Contaminated służą jednemu celowi - przerobienia aparatu słuchowego odbiorcy na mielonkę z wykorzystaniem klasycznej palety deathmetalowych i grindowych środków. Uwadze słuchacza nie mogą też umknąć dźwięki dokonywanego przez Marka Boultona umiejętnego gwałtu na aparacie mowy (na szczęście - jego własnym), które to wokalizy stanowią idealne dopełnienie obrazu nędzy i rozpaczy, odmalowanego zgrabnie w tekstach piosenek - tym samym pragnę uspokoić i podnieść na duchu tych wszystkich, którzy z żalem przyjęli decyzję Zeva o odejściu z zespołu, bowiem siła rażenia Contaminated nie straciła na tej roszadzie. Wspaniała jest też produkcja tego albumu, odpowiednio niechlujna i odpychająca, śmierdząca kurzem, potem i znojem prosto z sali prób.
Idzie mi to pisanie jak ropa z cewki, toteż kończę i oddaję się kolejnemu, nie wiem któremu już, odsłuchowi Celebratory Beheading. Wyszło wprawdzie dość chujowo, ale za to nie starałem się za bardzo. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że niewiele wynika z tego, co wyżej napisałem, tym bardziej jednak zachęcam do zweryfikowania mojego stanowiska lub zrewidowania własnego w pierwszym (o ile, oczywiście, Celebratory Beheading pozostaje dla Ciebie terra incognita australiensis) lub kolejnym podejściu.

Wynika na tyle dużo z tego pisania, że muszę dać jeszcze jedną szansę temu albumowi.

[Sybir]

Polecam serdecznie!